Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

Newsletter Wrzesień 2020 r.

Narzędzia wsparcia dla przedsiębiorców a rozwój inwestycji

 

Ulga podatkowa to skuteczne narzędzie stymulujące rozwój inwestycji. Tego typu rozwiązania są szeroko stosowane w celu pobudzenia rozwoju przedsiębiorczości.

Firmy od wielu lat chętnie korzystają z tego narzędzia, daje im to sporą przewagę rynkową i pozwala osiągnąć realne korzyści finansowe. Z drugiej strony, zmusza także do uważnego kontrolowania i rozliczania otrzymanej pomocy publicznej.

O ile ulga podatkowa z tytułu inwestycji w ramach Polskiej Strefy Inwestycji (wyliczana na podstawie poniesionych nakładów inwestycyjnych) jest stosunkowo prosta do rozliczania, o tyle konsumpcja pomocy publicznej otrzymanej w związku z utworzeniem nowych miejsc pracy, stwarza przedsiębiorcom sporo problemów. Szczególnie w dobie kryzysu, gdy większość firm korzystających z tego typu pomocy, przeszła na tryb pracy zdalnej.

 

Krakowski Park Technologiczny (KPT) jako instytucja wspierająca biznes, ale także operator Polskiej Strefy Inwestycji (PSI) w Małopolsce i powiecie jędrzejowskim (woj. świętokrzyskie), poza zachętami dla inwestorów prowadzi także obsługę poinwestycyjną, związaną między innymi z doradztwem oraz szkoleniami w zakresie rozliczania pomocy publicznej.

Bliska współpraca z ekspertami w zakresie prawa podatkowego, pozwala zespołowi KPT budować bogatą bazę wiedzy i dzielić się nią z beneficjentami sse/PSI.

Dział obsługi inwestora KPT regularnie organizuje spotkania dla przedsiębiorstw i ich działów finansowo – księgowych, pozwala to przekazywać ekspercką wiedzę w przystępny sposób. Spotkania i networking sprzyjają także wymianie doświadczeń oraz dzieleniu się bieżącymi problemami, a także pozwalają poszukiwać najlepszych form ich rozwiązania.

Dzięki warsztatowej formie spotkań, udaje się wypracować dobre praktyki, na podstawie realnych problemów zgłaszanych przez przedsiębiorców.

Rosnąca baza case studies, która powstała w oparciu o doświadczenia firm posiadających zezwolenia w specjalnej strefie ekonomicznej, jak i decyzje o wsparciu w ramach Polskiej Strefy Inwestycji, realnie wpływa również na interpretację przepisów i poprawę jakości obsługi przedsiębiorców.

 

Z czym mierzą się małopolskie firmy?

Zmiana charakteru pracy wielu firm działających w ramach sse/PSI spowodowała rozpowszechnienie pracy zdalnej, co więcej, firmy sygnalizują chęć utrzymania takiej formy także po zakończeniu pandemii. W związku z tym, Krakowski Park Technologiczny zwrócił się do Ministerstwa Rozwoju z wnioskiem o rozważenie podjęcia stosownych zmian legislacyjnych w zakresie zatrudnienia pracowników u pracodawców strefowych.

 

Przypomnijmy, że Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, w § 5 ust. 5 stanowi, że przedsiębiorca, aby korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie zezwolenia, musi prowadzić działalność na terenie strefy i ta działalność musi być wydzielona organizacyjnie, w stosunku do działalności prowadzonej poza obszarem strefy.

 

W Ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, zwanej dalej „ustawą o WNI”, zastosowano jedynie pojęcie prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu. Natomiast rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (w § 9 ust. 2 pkt 2), mówi o utrzymaniu zatrudnienia określonej liczby pracowników przez okres 3 lub 5 lat, licząc od dnia utworzenia danego miejsca pracy.

 

Krakowski Park Technologiczny w piśmie skierowanym do Ministerstwa stoi na stanowisku, że wykonywanie pracy w formie zdalnej, bądź telepracy przez pracowników zatrudnionych przez pracodawców strefowych, spełnia warunek prowadzenia działalności na terenie strefy, w miejscu wskazanym w decyzji o wsparciu – mówi Kinga Królikowska, specjalistka w dziale prawnym KPT. Pracownicy ci bowiem są zatrudniani przez podmioty posiadające siedzibę wraz z całą lub częściową infrastrukturą na terenie strefy, w miejscu wskazanym w decyzji o wsparciu i tym samym spełniają warunek zwolnienia z podatku dochodowego – dodaje przedstawicielka KPT.

 

Traktowanie zatrudnienia w formie pracy zdalnej lub telepracy, jako uchybienia spełniania warunków zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych i decyzji o wsparciu, prowadzić może do cofania zezwoleń, w oparciu o art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, bądź uchylania decyzji na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o WNI.

 

Uwzględniając skutki gospodarcze pandemii COVID-19, w tym między innymi trendy panujące na rynku pracy, tego rodzaju podejście musi ulec pewnej rewizji oraz odpowiednim korektom zapisów prawnych. Należy wziąć pod uwagę interes gospodarczy, a w szczególności cel, w jakim zostały utworzone specjalne strefy ekonomiczne oraz Polska Strefa Inwestycji.

Wielu przedsiębiorców oczekuje realistycznych rozwiązań i propozycji dostosowania przepisów prawnych do dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości.

 

Ze względu na szereg sygnałów płynących z rynku, szczególnie z firm będących beneficjentami specjalnej strefy ekonomicznej oraz Polskiej Strefy Inwestycji, zaistniała potrzeba regulacji tego zakresu. Można tego dokonać poprzez wydanie przez Ministerstwo Rozwoju odpowiednich wytycznych lub podjęcie stosownych zmian legislacyjnych w zakresie zatrudnienia pracowników przez przedsiębiorców – mówi Kinga Królikowska.

 

Mamy do czynienia z sytuacją, która do tej pory nie miała miejsca w gospodarce wolnorynkowej. Kraków, jako drugi co do wielkości ośrodek skupiający firmy sektora usług biznesowych w Polsce posiada obecnie na swoim rynku już 234 centra usług, które łącznie zatrudniają ponad 77 000 osób (Związek Liderów Sektora Usług Biznesowych (ABSL), „Sektor nowoczesnych usług biznesowych w Polsce 2020”). To właśnie w większości w tych firmach, forma pracy zdalnej została wprowadzona już kilka miesięcy temu i potrwa z pewnością jeszcze przez jakiś czas. W tym gronie, aż 20 firm korzysta z zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w ramach specjalnej strefy ekonomicznej oraz decyzji o wsparciu w ramach Polskiej Strefy Inwestycji.

 

Krakowski Park Technologiczny prowadzi obecnie rozmowy o ulokowaniu kolejnych firm tej branży w PSI. Rozwiązania prawne i właściwa interpretacja przepisów będą ważnym elementem, który może przesądzić o przeprowadzeniu tych inwestycji w Krakowie.

 

 

Problem = rozwiązanie

W połowie sierpnia br. Sejm RP znowelizował przepisy dotyczące umożliwienia zlecenia pracownikom pracy zdalnej w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu.

Zmienione przepisy zakładają modyfikację przepisu art. 3 ust. 1 Ustawy Antykryzysowej tak, by polecenie pracownikowi pracy zdalnej na czas oznaczony w celu przeciwdziałania COVID-19 możliwe było w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu.

 

W komentarzu Ernst & Young do zmian przepisów można przeczytać opinię, która daje nadzieję, że sprawne rozwiązania są już przygotowywane: co istotne, w ostatnich tygodniach pojawiła się propozycja wprowadzenia na stałe do Kodeksu Pracy przepisów umożliwiających świadczenie pracy w formie zdalnej. Choć oficjalny projekt ewentualnych zmian nie jest jeszcze dostępny, należy się spodziewać, że w najbliższym czasie temat uregulowania możliwości świadczenia pracy zdalnej bez powiązania z pandemią COVID-19 będzie przedmiotem prac ustawodawczych.

 

Baza wiedzy

Obecna sytuacja, powiązana z zagrożeniem wirusem COVID-19 sprawia, że nowe rozwiązania są dopiero wypracowywane. Interpretacja przepisów, szczególnie w odniesieniu do pomocy publicznej, nowych inwestycji, rozwoju gospodarczego, sprawia że niezbędne są precyzyjne działania wspierające biznes.

 

Doświadczenie firm, które korzystały z pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych pozwala na wypracowywanie praktyk, które nie będą budziły wątpliwości wśród firm, zastanawiających się nad skorzystaniem z programu Polskiej Strefy Inwestycji. Edukacja w zakresie rozliczania, odpowiedniej interpretacji i samego wdrażania przepisów to proces ciągły, wymagający uwagi i doskonalenia. Niewątpliwe korzyści powinny być traktowane na równi z odpowiedzialnością za przepisy i zasady rządzące tą częścią gospodarki. Korzystanie z zasobów firm doświadczonych w realizacji tego rodzaju projektów to unikalna, warta wykorzystania baza wiedzy.

 

Udział w szkoleniach, warsztatach i wydarzeniach branżowych buduje świadomość prawną przedsiębiorców oraz pozwala unikać błędów. Pomoc publiczna, oferowana również w ramach działalności Krakowskiego Parku Technologicznego to korzyść, po którą warto sięgnąć, szczególnie w trudniejszych czasach. Istotne jest, by utrzymać prorozwojowy kurs, wykorzystując przy tym możliwości, jakie dają instrumenty oferowane w Polsce.

Takimi instrumentami wsparcia dysponuje też Krakowski Park Technologiczny, który zaprasza do współpracy i konsultacji.

 

Łukasz Blacha, koordynator projektów w dziale obsługi inwestora KPT

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

Pomoc w ramach tarczy antykryzysowej a podatek dochodowy

 

 

Wsparcie dla właścicieli firm borykających się z problemami finansowymi, jakie pojawiły się w następstwie pandemii koronawirusa, dostępne w ramach tarczy antykryzysowej, ma szeroki zakres. Przedsiębiorcy, po spełnieniu określonych wymogów, mogą uzyskać m. in.: zwolnienie ze składek ZUS na 3 miesiące, świadczenie postojowe, mikropożyczki, dofinansowanie z Funduszu Pracy części wynagrodzeń dla swoich pracowników oraz należnych od nich składek na ubezpieczenie społeczne, umorzenie zaległości podatkowej, dofinansowania: do wynagrodzeń pracowników, na utrzymanie miejsc pracy lub na prowadzenie działalności. Jednak każdą otrzymaną pomoc należy przeanalizować, czy aby nie stanowi opodatkowanego przychodu z działalności.

 

Składki ZUS, mimo że nie zostaną fizycznie wpłacone przez przedsiębiorców, będą uznane jako opłacone (art. 31zs, pkt 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zwanej dalej ustawą), gdyż finansowanie nastąpi z dotacji, jaką otrzyma Fundusz Ubezpieczeń Społecznych od budżetu państwa. Jednak z racji, że odliczeniu podlegają wyłącznie składki faktycznie zapłacone, składki nieopłacone na mocy zwolnienia nie będą stanowiły kosztu podatkowego, ani też nie będą mogły być odliczone od podatku. Dotyczy to zarówno składek, które pokrywa pracodawca, jak i tych które tylko odprowadza z pensji pracowniczych. W art. 31zx ustawy znajduje się zapis, który mówi, że przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania składek zus nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu.

 

Świadczenie postojowe dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 52m pkt 1) jest wolne od opodatkowania.

 

Pożyczki dla mikroprzedsiębiorców, co do zasady są świadczeniami, które podlegają zwrotowi, dlatego też sam fakt otrzymania środków nie stanowi przychodu podatkowego. Przysporzenie pojawia się w momencie umorzenia tegoż zobowiązania. Jednak z racji, iż pożyczki udzielane są z Funduszu Pracy (a takowymi są, jak stanowi art. 15zzd ustawy), ich umorzenie podlega zwolnieniu z opodatkowania (art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o PDOF i art. 12 ust. 1 pkt 3 lit a ustawy o PDOP).

 

Analogicznie wygląda sytuacja z dofinansowaniem części kosztów wynagrodzeń dla pracowników oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne, które można uzyskać z Funduszu Pracy. Ono również nie podlega opodatkowaniu, bo jest finansowane z Funduszu Pracy.

 

Umorzenie zaległości podatkowej (art. 15za ustawy) może również przyczynić się do walki o utrzymanie płynności finansowej. Nie jest jednak standardową procedurą, bo to organ podatkowy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub publicznym, na wniosek podatnika, ma prawo (może, a nie musi) umorzyć w całości lub części zaległości podatkowe, odsetki lub opłaty prolongacyjne (art. 67a § 1 pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa). Niewątpliwie pandemia jest czasem wyjątkowym i udzielenie takiej ulgi należy zaliczyć do działań służących ważnym interesom zarówno podatnika, jak i publicznym. W ustawie antykryzysowej wprowadzono zapisy mówiące, że z uwagi na poważne zaburzenia w gospodarce, umorzenie zaległości może stanowić pomoc publiczną. Ponadto podatek jest świadczeniem nieekwiwalentnym, zatem umorzenie zaległości podatkowej nie stanowi przysporzenia majątkowego, od którego należy odprowadzić podatek dochodowy.

 

Dofinansowania: do wynagrodzeń pracowników, na utrzymanie miejsc pracy lub na prowadzenie działalności z Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. są subwencjami. Wynika to często z umów, które są podpisywane z przedsiębiorcami, gdzie widnieje zapis, że otrzymane wsparcie jest właśnie subwencją. W założeniu nie są one całkowicie bezzwrotne. Analogicznie jak pożyczka, subwencje w momencie wypłaty nie stanowią przychodu podatkowego. Jednak w momencie, kiedy zostaną umorzone stają się nieodpłatnymi świadczeniami, które zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 i art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przepisy ustawy o covid-19 nie wskazują, aby umorzone subwencje miały nie stanowić przysporzenia podlegającego opodatkowaniu. Kwestia zwolnienia z opodatkowania części niezwracanych subwencji jest intensywnie analizowana przez ekspertów i organy podatkowe, gdyż tylko w sytuacji, kiedy pomoc będzie wolna od obciążeń podatkowych, będzie korzystnym rozwiązaniem i faktyczną pomocą dla przedsiębiorstw, które pomimo złej kondycji i dużych zaburzeń płynności finansowej chcą kontynuować działalność i ochronić miejsca pracy. Bez wątpienia bardzo korzystna dla przedsiębiorców jest kwestia, iż wydatki pokryte z subwencji mogą być zaliczone do kosztów podatkowych, mimo iż subwencja nie stanowiła opodatkowanego przychodu.

 

Podsumowując warto zaznaczyć, iż różne formy wsparcia oferowane przedsiębiorcom w ramach tarczy antykryzysowej, mogą być różnie kwalifikowane pod względem obowiązku podatkowego. Podmioty mające problemy z płynną kontynuacją działalności i utrzymaniem stabilnego zatrudnienia liczą na pomoc, która nie obciąży ich dodatkowo. Wątpliwości i nieścisłości, jakie pojawiły się w związku z oferowanym wsparciem są intensywnie omawiane przez specjalistów i odpowiednie organy. Duży nacisk kładzie się na to, aby dążyć do faktycznie darmowej pomocy. Jednak na chwilę obecną, kiedy ustawy są często modyfikowane, podmioty muszą szczegółowo analizować otrzymane wsparcie, aby być świadomym dodatkowych zobowiązań, które niestety mogą się pojawić w przyszłości w związku z uzyskanym wsparciem.

 

Monika Budek – Biuro Zarządu KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

Dotacja na kapitał obrotowy dla średnich firm

 

 

Przesyłamy informację o dotacji na kapitał obrotowy, jaką średnie przedsiębiorstwa mogą otrzymać od PARP (Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości). Wsparcie będzie przeznaczone na finansowanie kapitału obrotowego w celu zaspokojenia pilnych potrzeb przedsiębiorcy w zakresie płynności i przezwyciężenia trudności finansowych, które zaistniały wskutek pandemii COVID-19.

Dla obszaru Polski obejmującego m.in. województwo małopolskie przewidziana całkowita kwota środków na dofinansowanie to 1,6 mld zł (jest to wsparcie w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój). Dla firm z województwa m.in. świętokrzyskiego kwota ta wynosi 500 mln zł (wsparcie w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia).

 

Do kiedy można aplikować?

Nabór wniosków na dotację ciągle trwa (planowo do końca lipca br.), a jak potwierdziliśmy telefonicznie na infolinii PARP w dniu 2 lipca br., środki jeszcze są. Należy jednak pamiętać, że o przyznaniu dofinansowania decyduje kolejność złożenia wniosku. O skróceniu terminu naboru wniosków o dofinansowanie PARP poinformuje w komunikacie zamieszczonym na: https://www.parp.gov.pl/component/grants/newss/dotacja-na-kapital-obrotowy.

 

Kto może się ubiegać?

Dofinansowanie mogą otrzymać projekty dotyczące wsparcia utrzymania działalności gospodarczej przedsiębiorcy, który na skutek wystąpienia pandemii COVID-19, w dniu udzielenia pomocy znajduje się w trudnej sytuacji (w rozumieniu art. 2 pkt 18 rozporządzenia KE nr 651/2014) lub w sytuacji nagłego niedoboru tzn. odnotował spadek obrotów o co najmniej 30% w dowolnym miesiącu po 1 lutego 2020 r. w porównaniu do poprzedniego miesiąca lub analogicznego miesiąca ubiegłego roku.

O dofinansowanie mogą ubiegać się wyłącznie średni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski. Średni przedsiębiorca to podmiot, który zatrudnia mniej niż 250 pracowników, nie jest mikro ani małym przedsiębiorcą zgodnie z załącznikiem nr I do rozporządzenia KE nr 651/2014, a jego roczny obrót nie przekracza 50 mln euro lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln euro po zsumowaniu zatrudnienia i obrotów z podmiotami powiązanymi bądź partnerskimi[1].

 

Jak wysoka może być pomoc, którą można uzyskać?

Kwota dofinansowania stanowi iloczyn stawki jednostkowej dla określonego poziomu zatrudnienia i liczby miesięcy, w których wnioskodawca potrzebuje wsparcia, przy czym wnioskodawca może ubiegać się o finansowanie kapitału obrotowego na okres maksymalnie trzech miesięcy.

Kwota wsparcia na jedno miejsce pracy na jeden miesiąc wynosi 6.248 zł. Maksymalna wartość wsparcia to w zaokrągleniu 430.000 zł (jest to ww. kwota pomnożona przez 249 pracowników i przez 3 miesiące)[2].

 

Na co można przeznaczyć dotację?

Jak informuje PARP, z dotacji nie sfinansujecie Państwo składek ZUS. Wydatkiem kwalifikowanym nie mogą być również ani VAT ani inne podatki.

Przykładowy katalog dozwolonych wydatków:
•opłaty związane z prowadzeniem biura, zakładu, tj. czynsz za wynajem, opłaty licznikowe (prąd, gaz, woda, ogrzewanie),
•usługi sprzątania i konserwacji powierzchni i pomieszczeń biurowych,
•usługi ochrony i monitoringu,
•usługi telekomunikacyjne, pocztowe,
•zakup materiałów eksploatacyjnych do urządzeń biurowych i ich serwis,
•zakup materiałów biurowych, artykułów sanitarnych (w tym ochrony osobistej wynikające z zaleceń Ministra Zdrowia) i chemii gospodarczej oraz artykułów spożywczych na potrzeby pracowników,
•zakup ochronnej odzieży służbowej,
•utrzymanie infrastruktury teleinformatycznej,
•usługi z zakresu: obsługi kancelaryjnej, księgowej, prawnej, doradztwa podatkowego, zarządzania flotą pojazdów służbowych, itd.,
•zakup materiałów i płynów eksploatacyjnych oraz paliwa do pojazdów służbowych,
•ubezpieczenia majątku i odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy.

Zwróćcie przy tym Państwo uwagę, iż w regulaminie dotacji PARP odwołuje się m.in. do art. 44 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, co oznacza, że wydatki muszę być ponoszone w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów i optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów.

Zgodnie z sugestią infolinii PARP najlepiej – w razie wątpliwości czy dany wydatek kwalifikuje się do objęcia dotacją – napisać zapytanie do tejże instytucji.

 

Jak długo może trwać projekt finansowany z dotacji?

Należy łącznie spełnić następujące warunki: 1) realizacja projektu rozpoczyna się pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o dofinansowanie; 2) okres realizacji projektu nie może być krótszy niż 1 miesiąc kalendarzowy oraz dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe.

 

Gdzie mogą aplikować firmy z obszaru zarządzanego przez KPT?

Niezależnie od tego czy jesteście Państwo przedsiębiorcą z Małopolski, czy z powiatu jędrzejowskiego, czy z każdego innego regionu Polski, aplikujecie za pośrednictwem https://lsi1420.parp.gov.pl/home.

 

Gdzie szukać informacji?

Wszystkie podane wyżej informacje oraz wiele innych jest dostępnych na https://www.parp.gov.pl/component/grants/grants/dotacja-na-kapital-obrotowy. Tam znajdziecie Państwo wskazanie np. jak wyliczyć zatrudnienie w firmie. Warto tam przede wszystkim zapoznać się z regulaminem naboru oraz załącznikiem nr 4 do tego dokumentu, a także z odpowiedziami dostępnymi na https://faq.parp.gov.pl/category/dokapitalizowanie/kapital-obrotowy/. Można też zadzwonić na infolinię PARP 801 332 202 lub 22 574 07 07.

 

 

Magdalena Małecka – dział obsługi inwestora KPT

 

 

 

 

[1] Przykłady jak sprawdzić swój status zawarte są na: https://popw.parp.gov.pl/storage/grants/documents/201/wskazwki-dot.-ustalenia-statusu-redniego-przedsibiorcy_10062020.pdf.

[2] Kwoty podane są na: https://popw.parp.gov.pl/storage/grants/documents/201/Za-7_Tabela-stawek-jednostkowych-08062020.pdf.

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Mikropożyczka

 

 

Poniżej opisujemy kwestie praktyczne związane z mikropożyczką.

 

  1. Opis mikropożyczki:

Jest to pożyczka (pod warunkiem opisanym w punkcie 9 bezzwrotna), przyznawana jednorazowo przez starostę na podstawie umowy, w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19, przeznaczona na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.

  1. Podstawa prawna mikropożyczki:

Świadczenie funkcjonuje od dnia 31 marca br. na mocy art. 15 zzd tzw. specustawy covidowej[1], po zmianach tej ustawy wprowadzonej tzw. Tarczą 1[2]. Dalsze zmiany wprowadziła tzw. Tarcza 2[3] oraz Tarcza 3[4]. Planowane są też korzystne zmiany na mocy Tarczy 4[5].

  1. Kto jest uprawniony do mikropożyczki?

Warunek 1

Bycie mikroprzedsiębiorcą czyli przedsiębiorcą, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

  1. a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników (przez co należy rozumieć też, że można nikogo nie zatrudniać)
  2. b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro

Warunek 2

Prowadzenie działalności gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 r.

Ważne: Ponieważ omawiany przepis i jego interpretacja ulegała zmianom, to w Internecie wciąż można znaleźć niezaktualizowane informacje, że wnioskodawca musi kogoś zatrudniać lub że musiał prowadzić działalność przed 1 marca br.[6]

  1. Jaka jest kwota mikropożyczki?

Kwota zależy od wskazania we wniosku, ale limit to 5.000 zł.

  1. Czy mikropożyczka jest opodatkowana?

Przychód z tytułu umorzenia mikropożyczki nie jest opodatkowany podatkami dochodowymi PIT i CIT.

  1. Czy mikropożyczka stanowi pomoc publiczną?

Tak. Wartość mikropożyczki stanowi pomoc publiczną, mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce, o której mowa w Komunikacie Komisji Europejskiej – Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19 (2020/C 91 I/01).

Dlatego też wnioskodawca jest zobowiązany do wniosku załączyć formularz dotyczący pomocy publicznej, gdzie oświadcza też m.in. o tym, czy na dzień 31 grudnia 2019 r. kwalifikował się do wszczęcia procedury upadłościowej.

  1. Na co można wydatkować uzyskane środki z mikropożyczki?

Sam przepis mówi jedynie ogólnie o tym, że mikropożyczka ma być przeznaczona na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. W umowie też nie znajdziemy żadnych innych wskazań, poza zobowiązaniem do przedstawienia wyjaśnień i udostępnienia wszelkich dokumentów związanych z realizacją umowy. Przedsiębiorca powinien więc w szczególności uważać, aby z mikropożyczki nie sfinansować wydatków na cele prywatne.

  1. Procedura otrzymania mikropożyczki:
  • W celu otrzymania mikropożyczki należy złożyć wniosek – papierowo lub elektronicznie. Gdy składacie Państwo papierowo, to w czasie pandemii można to zrobić wysyłając list polecony na poczcie lub korzystając z tzw. wrzutni w urzędzie (ale wtedy nie macie potwierdzenia złożenia). Umowę należy złożyć w dwóch egzemplarzach. Elektronicznie zaś można złożyć przy wykorzystaniu kwalifikowanego podpisu elektronicznego, przez Wortal Publicznych Służb Zatrudnienia, w serwisie gov.pl lub przy wykorzystaniu platformy ePUAP.
  • Gdzie należy złożyć wniosek? Do powiatowego urzędu pracy, właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, po ogłoszeniu naboru.

„Swój” urząd dość łatwo możecie Państwo znaleźć na https://psz.praca.gov.pl/wybor-urzedu lub wypełniając wniosek elektronicznie na https://www.praca.gov.pl/eurzad/index.eup?eform=PSZ-PKDG#/inneSprawy/wyborUrzedu. Proszę pamiętać, że np. przedsiębiorcy z Krakowa zgłaszają się do Grodzkiego Urzędy Pracy w Krakowie.

O tym, czy został ogłoszony nabór i czy chwilowo nie zawieszono przyjmowania wniosków[7], najłatwiej sprawdzić na stronie danego urzędu.

  • Jakie dokumenty należy złożyć?
  1. Wniosek (pełna nazwa: O udzielenie pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy przyznawanej na podstawie art. 15zzd ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych),
  2. Umowę (pełna nazwa: Umowa pożyczki o numerze tożsamym z numerem złożonego wniosku na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy),
  3. Formularz dot. pomocy publicznej (pełna nazwa: Formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc rekompensującą negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19).

 

  1. Czy mikropożyczkę trzeba zwrócić?

Po spełnieniu warunków opisanych niżej świadczenie jest całkowicie bezzwrotne dla przedsiębiorcy.

Warunki są dwa:

  1. Trzeba prowadzić działalność gospodarczą przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.
  2. Trzeba złożyć wniosek o umorzenie mikropożyczki. Bardzo istotne jest, aby nie zaniedbać tego warunku! Zwłaszcza, że termin na jego wykonanie nie wynika wprost z ww. ustawy, ale ze wzoru umowy pożyczki (par. 3 i 9) i z wyjaśnień urzędowych[8]. Wniosek o umorzenie[9] należy złożyć do urzędu w terminie do 14 dni po upływie 3 miesięcy od daty otrzymania środków. Istotne jest zatem, aby kontrolować datę wpływu środków na konto Państwa przedsiębiorstwa.

Brak spełnienia warunku do umorzenia spowoduje, iż mikropożyczkę trzeba będzie spłacić wraz z odsetkami. Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,05 stopy redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski. Okres spłaty pożyczki nie może być dłuższy niż 12 miesięcy, z karencją w spłacie kapitału wraz z odsetkami przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.

Uwaga: Tarcza 4 zlikwiduje warunek opisany w punkcie b.

  1. O czym jeszcze należy pamiętać?

Wniosek należy złożyć do właściwego urzędu i dokładnie wypełnić. Błędy czy braki mogą spowodować, że urząd wezwie Państwa do poprawienia/ uzupełnienia, co może znacznie wydłużyć moment wypłaty środków. Pozostałe wyjaśnienia urzędowe są dostępne pod wskazanym linkiem[10].

Tarcza 4 przewiduje też, że środki pochodzące z pożyczki nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.

 

 

Magdalena Małecka, dział obsługi inwestora KPT

 

 

Artykuł został sporządzony z największą starannością, ale nie może być traktowany jako porada prawna w Państwa indywidualnej sprawie.

 

 

 

[1] Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, ze zm., dostępna na: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000374).

[2] Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568, ze zm., dostępna na: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000567).

[3] Ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 695, dostępna na: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000695).

[4] Ustawa o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa sars-cov-2 z dnia 14 maja 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 875, dostępna na: http://dziennikustaw.gov.pl/D2020000087501.pdf).

[5] Na dzień 10 czerwca br. ustawa nie jest jeszcze uchwalona. Jest dostępna na http://orka.sejm.gov.pl/opinie9.nsf/nazwa/382_u/$file/382_u.pdf.

[6] Kwestie te zostały zmienione: pierwsza kwestia Tarczą 2, druga: Tarczą 3.

[7] Jak zdarzyło się w Białymstoku.

[8] http://www.gupkrakow.pl/wazna-informacja-dla-wszystkich-pozyczkobiorcow-dotyczaca-zmian-w-umowie/

[9] Pełna nazwa: Wniosek o umorzenie pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy przyznawanej na podstawie art. 15zzd ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych i jest on dostępny np. na https://www.gov.pl/web/gov/skorzystaj-z-niskooprocentowanej-pozyczki-dla-mikroprzedsiebiorcow-ze-srodkow-funduszu-pracy, w zakładce „co musisz przygotować”, na stronie 5 i 6 umowy o pożyczkę.

[10] https://www.uppk.pl/1,formy-aktywizacji/57,aktualne/aktualnosci/19731677,pozyczka-dla-mikroprzedsiebiorcow-art-15-zzd-wyjasnienia-nr-2.

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Tarcza Antykryzysowa 4.0

 

 

 

Przesyłamy informację o zmianach, jakie proponuje ustawa tzw. Tarcza Antykryzysowa 4.0 w wersji przyjętej przez Sejm dnia 4 czerwca br. Proces legislacyjny nie został jeszcze zakończony. Ustawa, jaka została przesłana do Senatu, jest dostępna pod linkiem: http://orka.sejm.gov.pl/opinie9.nsf/nazwa/382_u/$file/382_u.pdf.

Mowa o ustawie o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19.

Poniżej przedstawiamy krótkie opracowanie zmian, które dotyczą działalności przedsiębiorstw w Polskiej Strefie Inwestycji.

W ustawie o sse zawężono krąg podmiotów, które mogą być właścicielami gruntów wchodzących w skład strefy. W ustawie o wspieraniu nowych inwestycji zmieniono definicję „nowej inwestycji”, poluzowano warunek co do położenia terenu w sse (możliwości wydawania DoW na 15 lat, jeżeli teren inwestycji położony jest co najmniej w 51% na terenie sse), wskazano, jakie koszty mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji, jak również wprowadzono obowiązek oczekiwania na zgodę Komisji Europejskiej dla stosowania decyzji o wsparciu. Natomiast w ustawie Prawo przedsiębiorców dopuszczono zdalne kontrole, a w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa poszerzono prawo pierwszeństwa zarządzającego sse.

Poniżej szczegóły proponowanych przez Sejm rozwiązań.

 

Zestawienie zmian:

 

  1. W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych:

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 34 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5:

  1. a) w ust. 3 uchyla się pkt 1–3,

 

Komentarz do zmiany:

Zawężono krąg podmiotów, które mogą być właścicielami gruntów wchodzących w skład strefy. Teraz część strefy może obejmować grunty stanowiące własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w ust. 1, za ich zgodą, w przypadku gdy pełna realizacja rozpoczętej inwestycji będzie wymagała zwiększenia terenu strefy o nie więcej niż 2 ha.

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

Część strefy może obejmować grunty stanowiące własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w ust. 1, za ich zgodą, w przypadku gdy:

1) w ramach inwestycji prowadzonej na terenie strefy zostanie utworzona określona liczba nowych miejsc pracy lub zostaną poniesione nakłady inwestycyjne o określonej wartości lub

2) w wyniku inwestycji będzie prowadzona działalność polegająca na uruchomieniu wytwarzania nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług, lub

2a) w wyniku inwestycji będzie prowadzona działalność w zakresie budownictwa okrętowego lub przemysłów komplementarnych, lub

3) inwestycja będzie dotyczyła usług:

  1. a) badawczo-rozwojowych,
  2. b) informatycznych,
  3. c) rachunkowości i kontroli ksiąg,
  4. d) w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych,
  5. e) centrów telefonicznych lub

 

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 34 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5:

  1. b) uchyla się ust. 4;

 

Komentarz do zmiany:

Zmiana jest  techniczną konsekwencją zmiany określonej powyżej.

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

  1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria dotyczące warunków wymienionych w ust. 3 pkt 1-3, uwzględniając konieczność zróżnicowania kryteriów określonych w ust. 3 pkt 1 w zależności od stopy bezrobocia w powiecie właściwym ze względu na położenie strefy, a także biorąc pod uwagę Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług.

 

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 34 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284) wprowadza się następujące zmiany:

2) w art. 16 w ust. 2 w pkt 5 wyrazy „art. 5 ust. 3 i 4” zastępuje się wyrazami „art. 5 ust. 3”.

 

Komentarz do zmiany:

Zmiana jest  techniczną konsekwencją zmiany określonej powyżej.

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

  1. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności: (…)
    5) wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4– w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

 

 

 

  1. W ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji:

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 65 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162 oraz z 2019 r. poz. 1495) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) nowa inwestycja: a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa;”;

 

Komentarz do zmiany:

Zmieniono definicję „nowej inwestycji”:

– słowo zakład zastąpiono słowem przedsiębiorstwo

– zlikwidowano negatywną przesłankę (kwestie upadłości)

– wprowadzono nową przesłankę: możliwość inwestycji w zakład o złej kondycji lub nawet już zamknięty (litera b)

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

Art. 2 Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) nowa inwestycja – inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości;

 

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 65 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162 oraz z 2019 r. poz. 1495) wprowadza się następujące zmiany:

2) w art. 13 ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Jeżeli w dniu wydania decyzji o wsparciu powierzchnia terenu, na którym ma być zlokalizowana nowa inwestycja, jest położona co najmniej w 51% w granicach specjalnej strefy ekonomicznej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, decyzję o wsparciu nowej inwestycji wydaje się na okres 15 lat.”;

 

Komentarz do zmiany:

Poluzowanie warunku co do położenia terenu w sse (wystarczy, aby teren był w 51% w sse).

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

  1. Jeżeli w dniu wydania decyzji o wsparciu teren, na którym ma być zlokalizowana nowa inwestycja, jest położony w granicach specjalnej strefy ekonomicznej w rozumieniu art. 2ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, decyzję o wsparciu nowej inwestycji wydaje się na okres 15 lat.

 

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 65 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162 oraz z 2019 r. poz. 1495) wprowadza się następujące zmiany:

3) w art. 15:

  1. a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
  2. b) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3) terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty nowej inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane, z wyłączeniem dwuletnich kosztów pracy, kosztów związanych z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz leasingu finansowego, które mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji;”,
  3. c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: „2. W przypadku podlegania obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej, decyzja o wsparciu wskazuje, że przedsiębiorca nie jest uprawniony do korzystania z pomocy do czasu podjęcia przez Komisję Europejską decyzji zezwalającej na taką pomoc.”.

 

Komentarz do zmiany:

– Dwuletnie koszty pracy, koszty związane z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz leasing finansowego to koszty, które mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji.

– Obowiązek oczekiwania na zgodę Komisji Europejskiej

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów: Brak.

 

 

  1. W ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 64 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424) w art. 51:

1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: „3a. Za zgodą przedsiębiorcy kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w sposób zdalny za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005 oraz z 2020 r. poz. 695) lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344), jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli lub przemawia za tym charakter prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.”;

2) ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Dokumenty oraz informacje zebrane w toku czynności wykonywanych przez organ kontroli z naruszeniem przepisów ust. 2–3a nie stanowią dowodu w postępowaniu kontrolnym.”.

 

Komentarz do zmiany:

– Za zgodą przedsiębiorcy kontrole mogą odbywać się m.in. za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Dowody nieprawidłowo zebrane nie stanowią dowodu.

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów: Brak.

 

 

  1. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa:

 

– Propozycja w Tarczy 4.0:

Art. 31 Tarczy 4.0:

W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 396 i 568) w art. 29 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) zarządzającemu specjalną strefą ekonomiczną w odniesieniu do nieruchomości:

  1. a) położonych w granicach zarządzanej przez niego specjalnej strefy ekonomicznej lub
  2. b) przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele przemysłowe, usługowe lub przemysłowousługowe i położonych na obszarach, na których, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162, z 2019 r. poz. 1495 oraz z 2020 r. poz. …), wykonuje on zadania określone w tej ustawie, z wyłączeniem nieruchomości, o których mowa w lit. a, położonych w granicach niezarządzanej przez niego specjalnej strefy ekonomicznej.”.

 

Komentarz do zmiany:

Poszerzono prawo pierwszeństwa dla zarządzającego sse. 

 

Brzmienie dotychczasowe przepisów:

  1. Pierwszeństwo w nabyciu nieruchomości Zasobu po cenie ustalonej w sposób określony w ustawie, z zastrzeżeniem art. 17a ust. 1art. 17b ust. 4art. 42, przysługuje:

(…)

4) zarządzającemu specjalną strefą ekonomiczną w odniesieniu do nieruchomości położonych w granicach specjalnych stref ekonomicznych.

 

 

Magdalena Małecka, dział obsługi inwestora KPT

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Telepraca a praca zdalna

 

 

W czasie trwającego stanu epidemii, wywołanego wirusem covid-19, niemalże normalnością stała się praca zdalna. Jednocześnie pojawiły się zapytania o różnice i podobieństwa wspomnianej pracy zdalnej i telepracy.

Pojęcie „telepracy” od lat znane jest z kodeksu pracy. To właśnie w tej ustawie, w rozdziale II b, kompleksowo zostały opisane zasady wykonywania pracy w takiej formie.

Telepraca wykonywana jest poza zakładem pracy z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, natomiast telepracownikiem jest pracownik, który wykonuje pracę właśnie z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej i przekazuje pracodawcy wyniki swojej pracy, w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Telepracę cechuje głównie regularność wykonywania zadań poza firmą. Nie musi to jednak oznaczać realizacji obowiązków wyłącznie poza siedzibą pracodawcy. Dopuszczalna jest sytuacja, gdy pracownik świadczy telepracę w określone dni, a w pozostałe, zadania wykonuje w zakładzie pracy.

W uproszczeniu, warunki stosowania telepracy przez pracodawcę określa się w konsultacji pracodawcy z pracownikami, za pośrednictwem zakładowej organizacji związkowej lub przedstawicieli pracowników i spisuje się je, albo w porozumieniu zawartym pomiędzy związkami zawodowymi i pracodawcą, albo w postaci regulaminu.

Pracownik i pracodawca muszą uzgodnić między sobą, że praca będzie świadczona w formie telepracy. To nie może być jednostronna decyzja pracodawcy. Natomiast zarówno jedna, jak i druga strona może wyjść z inicjatywą wykonywania obowiązków pracowniczych w tej formie. Warto tutaj zaznaczyć, że także osoby wykonujące zawody nie ujęte w porozumieniu, czy też regulaminie mogą wnioskować o umożliwienie organizacji pracy w formie telepracy. Pracodawca powinien, w miarę możliwości, uwzględnić wniosek pracownika.

Uzgodnienie między stronami umowy o pracę, że praca będzie wykonywana poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej może nastąpić zarówno przy zawieraniu umowy o pracę, jak i w trakcie zatrudnienia. Jeżeli do uzgodnienia dochodzi przy zawieraniu umowy o pracę, w umowie dodatkowo określa się warunki wykonywania tejże pracy. Natomiast, jeśli w trakcie zatrudnienia nastąpi zmiana warunków wykonywania pracy, może uregulować ją porozumienie stron. Jednakże zawsze jest to w formie pisemnej.

Istotną kwestią, nieodłącznie związaną z wykonywaniem obowiązków służbowych przez pracownika, jest zapewnienie mu odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, bez względu na to czy praca wykonywana jest na podstawie klasycznego stosunku pracy, stacjonarnie w siedzibie firmy, czy też w formie telepracy. To właśnie pracodawca zobowiązany jest do:

  • dostarczenia telepracownikowi sprzętu niezbędnego do wykonywania pracy w formie telepracy, zapewniającego bezpieczne i higieniczne warunki pracy (w szczególności zabezpieczające pracownika przed urazami, działaniem niebezpiecznych substancji chemicznych, porażeniem prądem elektrycznym, nadmiernym hałasem, działaniem drgań mechanicznych i promieniowania oraz szkodliwym i niebezpiecznym działaniem innych czynników środowiska pracy) przy jednoczesnym uwzględnieniu zasad ergonomii;
  • ubezpieczenia tego sprzętu;
  • pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją sprzętu;
  • zapewnić telepracownikowi pomoc techniczną i niezbędne szkolenia w zakresie obsługi sprzętu.

Ponadto pracodawca i telepracownik mogą, w odrębnej umowie, określić:

  • zakres ubezpieczenia i zasady wykorzystywania przez telepracownika sprzętu niezbędnego do wykonywania pracy w formie telepracy, stanowiącego własność telepracownika (tutaj pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości określonej w porozumieniu lub regulaminie);
  • zasady porozumiewania się pracodawcy z telepracownikiem, w tym sposób potwierdzania obecności telepracownika na stanowisku pracy;
  • sposób i formę kontroli wykonywania pracy przez telepracownika.

W czasie telepracy nie zostają uchylone przepisy o ochronie danych osobowych. Pracodawca określa zasady ochrony danych przekazywanych telepracownikowi oraz przeprowadza, w miarę potrzeb, instruktaż i szkolenie w tym zakresie. Telepracownik potwierdza na piśmie zapoznanie się z tymi zasadami i jest obowiązany do ich bezwzględnego przestrzegania.

Pracodawca ma prawo kontrolować wykonywanie pracy przez telepracownika w miejscu wykonywania pracy. Jeżeli praca jest wykonywana w domu telepracownika, pracodawca ma prawo przeprowadzać kontrolę: wykonywania pracy, jak i w celu inwentaryzacji, konserwacji, serwisu lub naprawy powierzonego sprzętu, a także jego instalacji. Natomiast w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy może wszcząć wizytację po uprzedniej zgodzie telepracownika wyrażoną na piśmie, albo za pomocą środków komunikacji elektronicznej, lub podobnych środków indywidualnego porozumiewania się na odległość. Pracodawca musi dostosować sposób przeprowadzania kontroli do miejsca wykonywania pracy i charakteru pracy. Wykonywanie czynności kontrolnych nie może naruszać prywatności telepracownika i jego rodziny ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych, w sposób zgodny z ich przeznaczeniem. Pierwszą kontrolę w zakresie BHP przeprowadza się na wniosek telepracownika, jeszcze przed rozpoczęciem przez niego wykonywania pracy.

Telepracownik nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkoleń w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, niż inni pracownicy zatrudnieni przy takiej samej lub podobnej pracy, uwzględniając odrębności związane z warunkami wykonywania pracy w formie telepracy. Pracownik nie może być także w jakikolwiek sposób dyskryminowany z powodu podjęcia pracy w formie telepracy, jak również odmowy podjęcia takiej pracy.

Formą organizacji pracy zbliżoną, jednak niezależną do telepracy, jest praca zdalna. Została ona oficjalnie wprowadzona w art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. W art. tym napisane jest tylko tyle, że praca zdalna to wykonywanie przez pracownika, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania na polecenie pracodawcy.

Nie ma w tej ustawie żadnych szczegółowych informacji czy to o formie polecenia pracy, komunikacji pracownika z pracodawcą, zasadach BHP, czy też kontroli pracownika. Przepisy wskazują jedynie przesłankę stosowania i podstawowe zasady jej powierzenia.

W związku z powyższym można domniemywać, iż polecenie wykonywania pracy zdalnej może być zarówno w formie ustnej, pisemnej lub mailowej. Ponadto w ustawie o covid-19 nie ma wzmianki o zgodzie pracownika, zatem można również tylko wnioskować, iż decyzja może być jednostronna.

Wyraźnie natomiast jest zaznaczone, iż musi być wykonywana przez czas oznaczony, co zdecydowanie odróżnia ją od telepracy. Z uwagi, iż ma posiadać ramy czasowe, pracownik powinien otrzymać informacje o terminie powrotu do stacjonarnego trybu pracy. Forma przekazu tej wiadomości, z uwagi na brak uregulowań, w domniemaniu również może być dowolna.

W przepisach ustawy o covid-19 jest mowa o pracy określonej w umowie o pracę, bez zaznaczenia jej szczegółowego rodzaju. O ile obowiązki służbowe wykonywane z użyciem sprzętu komputerowego podłączonego do internetu i telefonu są jak najbardziej możliwe do wykonywania poza siedzibą firmy, to prace wykonywane chociażby przy użyciu specjalistycznych maszyn i urządzeń, niejednokrotnie na trwałe zainstalowanych na terenie firmy, nie są raczej łatwe do realizacji poza miejscem stałego jej wykonywania.

Zapisy ustawy nie odnoszą się także do kwestii określenia miejsca wykonywania pracy zdalnej, czy też sposobu potwierdzenia jej wykonywania.

Jednakże z uwagi na cel wprowadzonych rozwiązań i szczególne okoliczności można domniemywać, iż pojęcie pracy zdalnej dotyczy również prac, do których odnosi się telepraca, natomiast miejsce jej wykonywania mimo braku wskazań winno być uzgodnione w porozumieniu pracodawcy z pracownikiem. Analogicznie, z uwagi na kodeksowe obowiązki pracodawcy, należy przyjąć, iż w miarę możliwości przepisy BHP będą przestrzegane. A brak wzmianki o bezpieczeństwie jej wykonywania w ustawie o covid-19 z pewnością nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zapewnienia pracownikowi bezpiecznych warunków pracy.

Jeśli chodzi o sposób potwierdzenia wykonywania pracy podczas pracy zdalnej to sytuacja jest analogiczna, jak w przypadku telepracy. Pomimo przebywania poza zakładem pracy pracownik powinien potwierdzić obecność. Jeśli chodzi o sposób potwierdzenia wykonywania pracy, powinien go określić pracodawca. I to od pracodawcy zależy, czy będzie pracownika rozliczał z czasu pracy, czy z wykonania konkretnych zadań i dlatego nie ma szczegółowych przepisów regulujących tę kwestię. Tutaj pomocne mogą być coraz to nowsze rozwiązania monitorowania pracy pracownika, jednak oczywistym jest, że będzie to dokonywane w formie elektronicznej.

Ostatnią istotną kwestią, również nie poruszoną w ustawie o covid-19, jest przestrzeganie regulacji ochrony danych osobowych, czy też przestrzeganie tajemnicy handlowej. Jednak podobnie jak w przypadku pozostałych zagadnień można jedynie uznać, że istnieje obowiązek stosowania się do przepisów, analogicznie jak to jest zapisane w przepisach o telepracy.

Podsumowując, można by przyjąć, iż pojęcia telepracy i pracy zdalnej są tożsame. Jednak z uwagi na szczególne okoliczności i brak przygotowania na zaistniałą sytuację, a mianowicie poważny stan epidemii, wyodrębniono jednak pojęcie pracy zdalnej. Przyczyną tego wyróżnienia mógł być chociażby brak czasu na dochowanie wszystkich procedur z przestrzeganiem przepisów o telepracy. Przejście z pracy w trybie dotychczas standardowym w siedzibie firmy na pracę w miejscu zapewniającym izolację nastąpiło z dnia na dzień. Zakłady pracy mimo maksymalnego sprężenia sił roboczych nie zdołałyby zapewnić pracownikom pracy rozumianej kodeksowo jako telepracy. Stąd też pojawiło się sporo nieścisłości co do organizacji pracy zdalnej. Tym samym jest duża jej dowolność, co wcale nie oznacza, że może być organizowana bez dołożenia wszelkich starań, aby pracownik mógł pracować bezpiecznie i komfortowo. Dlatego z uwagi na to, że ustawowe pojęcie pracy zdalnej powstało całkiem niedawno, jednak od dłuższego czasu jest używane potocznie na określenie pracy poza siedzibą firmy z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej (bardzo zbliżonym do telepracy) i że istnieją kompleksowe przepisy o telepracy należy w miarę możliwości się na nich wzorować wdrażając pracę zdalną.

 

Monika Budek, specjalista ds. kadrowo-księgowych, Biuro Zarządu KPT

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

VAT w projektach

 

Polscy przedsiębiorcy, jak i jednostki samorządu terytorialnego chętnie  wykorzystują różnego rodzaju dofinansowanie, w postaci dotacji czy subwencji. Dofinansowania przyznawane są w ramach ogólnie dostępnych programów, zarówno krajowych, jak i unijnych, na realizację poszczególnych projektów. Otrzymane dofinansowania, oprócz obiektywnych korzyści, implikują niekiedy istotne obowiązki, jak np. konieczność ich rozliczenia na gruncie ustawy o VAT.  Opodatkowanie podatkiem VAT nie jest sprawa oczywistą, co dowodzi, że wprowadzone przez ustawodawcę przepisy w tej materii niestety nie są wystarczającą przejrzyste. Mimo tego, postaram się  przybliżyć warunki,  jakie muszą zaistnieć, aby otrzymana dotacja podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Obowiązek opodatkowania dotacji wynika z art. 29a Ustawy o VAT, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

 

Nieco historii

Art. 29 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r. stanowił, że obrót, a zatem kwotę należną z tytułu sprzedaży, zwiększało się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, które pomniejszono o kwotę należnego podatku. Taka konstrukcja przepisu, w pierwszej kolejności sprawiała, że w przypadku gdy podatnik nie wykazywał obrotu, a tylko otrzymał dotację, wówczas taka dotacja nie stanowiła podstawy opodatkowania. Była ona elementem podstawy opodatkowania tylko wtedy, jeżeli podstawa ta – obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży – już istniała. Innymi słowy, dopłaty te mogły zwiększyć podstawę opodatkowania, ale same tej podstawy opodatkowania nie tworzyły.

 

Artykuł 29a ust. 1, który od 1 stycznia 2014 r. zastąpił regulację art. 29 ust. 1 doprowadził do zasadniczej zmiany. Otóż zgodnie z wprowadzoną zasadą, ogólną podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymali lub mają otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej: „włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.  Przepis ten zrównał dopłaty z innymi formami zapłaty za dokonaną dostawę towarów lub wykonaną usługę. Z tą tylko różnicą, że dopłaty i subwencje stanowią podstawę opodatkowania tylko w przypadku, gdy zostały już otrzymane.

 

Obowiązujące brzmienie przepisu jest zgodne z treścią art. 73 dyrektywy 2006/112/WE, który uznaje, że zasadą generalną w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług jest:

podstawa opodatkowania, która obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma (w angielskiej wersji językowej – consideration obtained or to be obtained) w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

 

Praktyka

W omawianej tematyce koniecznym jest oparcie się na interpretacjach podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w ww. dyrektywie, co też powoduje, że istotnym uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

 

W wielu interpretacjach i orzeczeniach przywoływane jest orzeczenie Office des produits wallons ASBL v. Belgian State Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia.
Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, aby sąd krajowy zbadał obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu, pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w przypadku braku takiej dotacji. Nie jest konieczne by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

 

W wielu orzeczeniach sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Łodzi z 30.05.2019 r. sygn.. I SA/Łd 83/19, wyrok WSA w Warszawie z 22 marca 2018 r. sygn. VIII Sa/WA 150/18) podkreśla się, iż do stwierdzenia, że dana dotacja podlega opodatkowaniu, koniecznym jest również istnienie bezpośredniego konsumenta, czyli odbiorcy danego świadczenia, który otrzyma korzyść o charakterze majątkowym. A zatem dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub mógłby odnieść konkretne korzyści o charakterze majątkowym, związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

 

Trafne jest spostrzeżenie Sądu Administracyjnego w Łodzi (wyrok z 17 stycznia 2017 r. syg.  I SA/Łd 936/16) że: „dotacje zawsze w jakiś sposób wpływają na cenę świadczonych usług czy towarów dostarczanych przez podatnika. Do podstawy opodatkowania wlicza się jednakże tylko te dotacje (dofinansowania), które są w bezpośredni sposób związane z podstawą opodatkowania. Okoliczność, że dotacja –np. pokrywająca część ogólnych kosztów podatnika – pozwoliła na zmniejszenie ceny świadczonych usług, nie jest powodem, aby włączać takie dotacje do podstawy opodatkowania, jeśli nie dotyczą one konkretnych czynności opodatkowanych. W praktyce niemal zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś sposób na stosowane przez niego ceny. Fakt ten jednak nie ma znaczenia dla uznania, czy dofinansowanie powinno zwiększyć podstawę opodatkowania – aby otrzymana dotacja zwiększała podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta została dokonana w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług”.

 

Dla określenia, czy dane dotacje powinny być opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznania, określające cele realizowanego  dofinansowania. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy więc uznać, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania. Jedynie takie, które są bezpośrednio związane z ceną dostawy towarów czy też ceną świadczonych usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia przepisu prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Dla wykładni art. 29a ust. 1 właściwe jest wyjaśnienie pojęcia: dotacja bezpośrednio związana z ceną. Zatem jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, wtedy podlega ona opodatkowaniu. Jeśli powyższy związek nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia scalonego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można potraktować ją jako płatność niepodlegającą opodatkowaniu.

 

 

Marcin Nalepa, dyrektor biura zarządu KPT

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

POMOC DLA DUŻYCH FIRM W ZWIĄZKU Z COVID-19

 

 

INSTRUMENT:

TARCZA 1 (ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw)

TARCZA 2 (ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2)

 

  1. Zniesienie opłaty prolongacyjnej w należnościach ZUS-owskich i podatkowych

ART. 15ZA TARCZY. 1. Do decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.9)), dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, nie stosuje się przepisów art. 57 § 1 i 8 tej ustawy.

 

ART. 15ZB TARCZY 1. W przypadku odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, dotyczącego należności z tytułu składek należnych za okres od 1 stycznia 2020 r., na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, nie nalicza się opłaty prolongacyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 4.

NIE ZMIENIONO TARCZĄ 2.

 

  1. Umożliwienie podatnikom podatku CIT i PIT, którzy ponoszą negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19, odliczenia straty poniesionej w 2020 r. od dochodu z działalności uzyskanego w 2019 r. – gdy w 2020 r. osiągną przychody niższe o co najmniej 50 % w porównaniu do 2019 r.

Art. 6 TARCZY 1. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.14)) po art. 38e dodaje się art. 38f–38m:

„Art. 38f. 1. Podatnicy, którzy z powodu COVID-19, w rozumieniu ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567), zwanej dalej „ustawą o COVID-19”:

1) ponieśli stratę w roku podatkowym, który rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2020 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2019 r., lub rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2019 r. a przed dniem 1 stycznia 2021 r. oraz

2) uzyskali w roku podatkowym, o którym mowa w pkt 1, przychody niższe o co najmniej 50% od przychodów uzyskanych w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym pierwszy rok podatkowy, o którym mowa w pkt 1 

– mogą jednorazowo obniżyć o wysokość tej straty, nie więcej jednak niż o kwotę 5 000 000 zł, dochód uzyskany w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym rok podatkowy, o którym mowa w pkt 1.

  1. W przypadku upływu terminu do złożenia zeznania lub złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym dokonywane jest obniżenie na podstawie ust. 1, podatnik składa korektę zeznania.
  2. Strata nieodliczona na podstawie ust. 1 podlega odliczeniu na podstawie art. 7 ust. 5.

Art. 4 TARCZY 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.13)) po art. 52j dodaje się art. 52k–52u w brzmieniu:

„Art. 52k. 1. Podatnicy, którzy z powodu COVID-19, o którym mowa w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567), zwanej dalej „ustawą o COVID-19”:

1) ponieśli w 2020 r. stratę z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz

2) uzyskali w 2020 r. łączne przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej niższe o co najmniej 50% od łącznych przychodów uzyskanych w 2019 r. z tej działalności

– mogą jednorazowo obniżyć o wysokość tej straty, nie więcej jednak niż o kwotę 5 000 000 zł, odpowiednio do-chód lub przychód uzyskany w 2019 r. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

  1. Przez łączne przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się sumę przychodów uwzględnianych przy obliczaniu podatku na podstawie art. 27 ust. 1 i art. 30c oraz ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
  2. W celu dokonania obniżenia, o którym mowa w ust. 1, podatnik składa korektę zeznania za rok 2019 r., o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, lub art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
  3. Strata nieodliczona na podstawie ust. 1 podlega odliczeniu na podstawie art. 9 ust. 3 albo art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

NIE ZMIENIONO TARCZĄ 2.

 

  1. Zmiany w ustawie o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych usprawniające i przyspieszające wypłaty rekompensat kosztów pośrednich uprawnień do emisji, które poniesione zostały przez przedsiębiorstwa energochłonne w 2019 r., jak również eliminujące wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do niektórych elementów systemu rekompensat.

ART. 59 TARCZY 1. W ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. poz. 1532) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Art. 2. Do ubiegania się o rekompensaty są uprawnione podmioty wykonujące działalność w sektorze lub podsektorze energochłonnym, określonym w wykazie sektorów oraz podsektorów energochłonnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy.”;

2) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Zdolność produkcyjną instalacji po znaczącym zwiększeniu zdolności produkcyjnej określa się na podstawie średniej z dwóch największych miesięcznych wielkości produkcji w ciągu pierwszych 6 miesięcy liczonych od rozpoczęcia działalności po dokonaniu zmiany fizycznej w instalacji, a w przypadku kilku zmian fizycznych w instalacji po ostatniej z tych zmian.”;

3) w art. 10 w ust. 3 w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) wyjściowej zdolności produkcyjnej określonej zgodnie z art. 8 ust. 2, 2a lub 3,”;

4) w art. 31 dodaje się ust. 3–6 w brzmieniu:

„3. W sprawie przyznania lub odmowy przyznania rekompensat za rok 2019 Prezes URE wydaje decyzję, o której mowa w art. 11 ust. 1, do dnia 31 lipca 2020 r.

  1. Prezes URE, w terminie do dnia 7 sierpnia 2020 r., przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz Bankowi, w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych, wykaz podmiotów, o którym mowa w art. 11 ust. 4, którym przyznano rekompensaty za rok 2019.
  2. Rekompensaty za rok 2019 są wypłacane jednorazowo przez Bank z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wykazu, o którym mowa w ust. 4.
  3. Informacje zawarte we wniosku o przyznanie rekompensat za rok 2019 są przedmiotem weryfikacji przez Prezesa URE wyłącznie w zakresie ich poprawności, kompletności oraz zgodności z opinią weryfikatora, o której mowa w art. 10 ust. 7, i na ich podstawie określana jest wysokość przyznawanych rekompensat albo wydawana jest decyzja o odmowie przyznania rekompensat.”.

NIE ZMIENIONO TARCZĄ 2.

 

  1. Utworzenie Funduszu Gwarancji Płynnościowych w Banku Gospodarstwa Krajowego na pokrycie kosztów i wydatków związanym z udzielaniem poręczeń i gwarancji dla średniego i dużego przedsiębiorcy (kwota jednostkowej gwarancji lub poręczenia ze środków FGP nie może przekroczyć 80 % wartości niespłaconej kwoty kapitału kredytu).

Art. 70 TARCZY 1. 1. W Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Gwarancji Płynnościowych, zwany dalej „FGP”.

  1. Środki FGP przeznacza się na:

1) pokrycie kosztów i wydatków związanych z udzielaniem poręczeń i gwarancji spłaty kredytów, o których mowa w art. 15zzzd ust. 1* ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w tym wypłat z tytułu tych poręczeń i gwarancji;

2) spłatę zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz wyemitowanych obligacji, o których mowa w art. 71 ust. 1, w tym na pokrycie kosztów emisji obligacji

*Art. 15zzzd. 1. W związku ze skutkami COVID-19 Bank Gospodarstwa Krajowego może udzielać, we własnym imieniu i na własny rachunek, poręczeń i gwarancji spłaty kredytów zaciągniętych przez przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z wyłączeniem mikroprzedsiębiorców oraz małych przedsiębiorców, z przeznaczeniem na zapewnienie płynności finansowej.

  1. Poręczenie lub gwarancja mogą stanowić pomoc publiczną.
  2. Do poręczenia i gwarancji stosuje się odpowiednio art. 2b ust. 1 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz. 122).
  3. Poręczenie lub gwarancja obejmują nie więcej niż 80% pozostającej do spłaty kwoty kredytu objętego poręczeniem lub gwarancją.
  4. Poręczenie lub gwarancja są udzielane na wniosek przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1.

NIE ZMIENIONO TARCZĄ 2.

 

  1. Dofinansowanie pracodawcy ze środków FGŚP do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym w wysokości 50 % minimalnego wynagrodzenia lub przy obniżonym wymiarze czasu pracy do wysokości połowy wynagrodzenia, nie więcej niż 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. Dofinansowanie obejmuje także opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy.

ART. 15G W BRZMIENIU WEDŁUG OBU TARCZY

  1. Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2019 r. poz. 6881570 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284), podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz państwowa osoba prawna w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10.
  2. Podmiotom, o którym mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266321568) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1.
  3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać kryteria, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 23ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 669), z zastrzeżeniem, że nie zalegają w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r.
  4. Pracownikiem, o którym mowa w ust. 1, jest osoba fizyczna, która zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z pracodawcą w stosunku pracy. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 11451495) stosuje się przepisy dotyczące zlecania, albo która wykonuje pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną, jeżeli z tego tytułu podlega obowiązkowi ubezpieczeń: emerytalnemu i rentowemu, z wyjątkiem pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną.
  5. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, oraz środki, o których mowa w ust. 2, są wypłacane w okresach przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w art. 2ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy.
  6. Pracownikowi objętemu przestojem ekonomicznym pracodawca wypłaca wynagrodzenie obniżone nie więcej niż o 50%, nie niższe jednak niż w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
  7. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 6, jest dofinansowywane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
  8. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą obniżyć wymiar czasu pracy pracownika maksymalnie o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu, z zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalane na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.
  9. Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:

1) nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego, lub

2) nie mniej niż o 25% obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.

  1. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 8, jest dofinansowywane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do wysokości połowy wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 8, jednak nie więcej niż 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
  2. Warunki i tryb wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy ustala się w porozumieniu. Porozumienie zawiera pracodawca oraz:

1) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 263), z których każda zrzesza co najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy, albo

2) organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – jeżeli u pracodawcy nie działają reprezentatywne zakładowe organizacje związkowe zrzeszające co najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy, albo

3) zakładowa organizacja związkowa – jeżeli u pracodawcy działa jedna organizacja związkowa, albo

4) przedstawiciele pracowników, wyłonieni w trybie przyjętym u danego pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa; w przypadku trudności w przeprowadzeniu wyborów przedstawicieli pracowników z powodu COVID-19, w szczególności wywołanych nieobecnością pracowników, trwającym przestojem lub wykonywaniem przez część pracowników pracy zdalnej, porozumienie to może być zawarte z przedstawicielami pracowników wybranymi przez pracowników uprzednio dla innych celów przewidzianych w przepisach prawa pracy.

  1. Pracodawca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy w terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia. W przypadku gdy pracownicy zatrudnieni u pracodawcy byli objęci ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, okręgowy inspektor pracy przekazuje informacje o porozumieniu w sprawie określenia warunków i trybu wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy do rejestru ponadzakładowych układów pracy.
  2. W zakresie i przez czas określony w porozumieniu w sprawie określenia warunków i trybu wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy nie stosuje się warunków wynikających z układu ponadzakładowego oraz z układu zakładowego warunków umów o pracę i innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy.
  3. W porozumieniu określa się co najmniej:

1) grupy zawodowe objęte przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy;

2) obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;

3) okres, przez jaki obowiązują rozwiązania dotyczące przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy.

  1. Przy ustalaniu warunków i trybu wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy nie stosuje się art. 42 § 1-3ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
  2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, oraz środki, o których mowa w ust. 2, przysługują przez łączny okres 3 miesięcy, przypadających od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
  3. Do wypłaty i rozliczania świadczeń, o których mowa w ust. 1, oraz środków, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7-16ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy, z wyjątkiem art. 8 ust. 3 pkt 8oraz art. 13 pkt 2 tej ustawy, oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy.
  4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.
  5. Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania skutkom gospodarczym COVID-19, w drodze rozporządzenia, przedłużyć okres, o którym mowa w ust. 16, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
  6. Zadania organów administracji wynikające z ust. 1 realizują dyrektorzy wojewódzkich urzędów pracy.

 

  1. Wsparcie od ARP:

– leasing operacyjny z karencją w spłacie i ponadnormatywnym okresem spłaty,

– pożyczka obrotowa na finansowanie deficytu w kapitale obrotowym.

ART.1-12 TARCZY 2.

– wydaje się, że jest to wsparcie dostępne również dla dużych firm – nie ma bowiem zawartych obostrzeń w ustawie (jedynie strona ARP wspomina, że jedno z trzech środków jest dostępne dla MŚP – ten instrument więc pominęliśmy w naszym wykazie)

– z uwagi na specyfikę tej pomocy, polegającą na odsyłaniu do informacji zawartych na stronie ARP, podajemy poniżej wyciąg najważniejszych informacji:

Przedsiębiorcy, którzy w związku z ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej, mogą ubiegać się o udzielenie im wsparcia (art. 5,6,10). Wsparcia Agencja Rozwoju Przemysłu Spółkę Akcyjną (ARP S.A.) oraz spółka zależna ARP S.A. (art. 3). Wielkość oraz rodzaj wsparcia są uzależnione od faktycznych skutków finansowych, jakie przedsiębiorca poniósł na skutek ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, jak również skali prowadzonej działalności (art. 5).

Wsparcie (art. 6) może być przyznane w szczególności w formie:

  1. pożyczek, gwarancji lub poręczenia oraz leasingu lub innych instrumentów związanych z finansowaniem prowadzonej działalności gospodarczej, na warunkach rynkowych
  2. w formie innych zwrotnych finansowych instrumentów dłużnych, o ile strony umowy tak postanowią.

Szczegółowy wykaz instrumentów finansowych oferowanych przez Instytucję ma być opublikowany na stronie internetowej Agencji Rozwoju (tak wprost mówi art. 3). Na stronie internetowej ARP (https://www.arp.pl/dla-mediow/aktualnosci/agencja-rozwoju-przemyslu-s.a.-wesprze-przedsiebiorcow) na razie wymienia się:

  1. leasing operacyjny z karencją w spłacie i ponadnormatywnym okresem spłaty,
  2. pożyczka obrotowa na finansowanie deficytu w kapitale obrotowym.

ARP S.A. określi, w formie komunikatu zamieszczonego na swojej stronie internetowej, wzór wniosku wraz z objaśnieniami, co do sposobu jego wypełnienia i złożenia, a także informacją o konieczności dołączenia dokumentów potwierdzających dane i informacje dotyczące przedsiębiorcy i jego sytuacji finansowej oraz tryb jego składania, a także pouczeniem o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, kierując się w szczególności potrzebą rzetelnego udokumentowania danych niezbędnych do przyznania wsparcia (art.10).

 

 

TARCZA FINANSOWA (art. 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju)

 

Tarczę Finansową realizuje bezpośrednio Polski Fundusz Rozwoju (PFR)

-wsparcie dla dużych firm ma wynieść łącznie 25 mld zł

Pomoc będzie składała się z:

  1. a) finansowania kapitałowego i płynnościowego nawet do 1 mld zł
  2. b) bezzwrotnej subwencji do 75%

Wnioski są dostępne już teraz na stronie PFR[1] (aczkolwiek z uwagi na kwestie notyfikacji do Komisji Europejskiej ten wniosek ma charakter wstępny, nazywa się: WSTĘPNA DEKLARACJA UCZESTNICTWA W PROGRAMIE POMOCOWYM).

Kryteria główne:

  1. a) zatrudnienie wynosi co najmniej 250 pracowników (całkowite zatrudnienie w grupie kapitałowej);
  2. b) obrót przekracza 50 mln EUR lub suma bilansowa przekracza 43 mln EUR w ujęciu skonsolidowanym

Pozostałe kryteria na s.17-18 przewodnika po tarczy[2]

 

Finansowanie może mieć formę:

  1. pożyczki;
  2. skupu należności lub wierzytelności;
  3. obligacji;
  4. gwarancji

 

Art. 21 TARCZY FINANSOWEJ:

  1. Rada Ministrów, w związku ze skutkami COVID-19, może powierzyć Polskiemu Funduszowi Rozwoju realizację rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, w szczególności w formach, o których mowa w art. 13 ust. 1, lub w formach bezzwrotnych.
  2. Program rządowy określa w szczególności warunki i okres udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w ust. 1, sposób przygotowania i elementy rocznych planów udzielania tego finansowania oraz sprawozdawczości z ich realizacji.

2a. Środki pochodzące z udzielonego przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej, chyba że egzekwowana wierzytelność powstała w związku z naruszeniem zasad, na których udzielono danemu przedsiębiorcy takiego wsparcia. Środki te, w razie ich przekazania na rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowy, rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy oraz rachunek terminowych lokat oszczędnościowych, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.

2b. W celu uzyskania wsparcia finansowego, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca zobowiązany jest do złożenia Polskiemu Funduszowi Rozwoju oświadczeń wymaganych do ustalenia przez Polski Fundusz Rozwoju możliwości objęcia przedsiębiorcy wsparciem finansowym.

2c. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2b, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

2d. Do postępowania w celu uzyskania wsparcia finansowego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 297 § 1-3 Kodeksu karnego.

  1. Realizując program rządowy, Polski Fundusz Rozwoju prowadzi wyodrębnioną ewidencję zgodnie z art. 11 ust. 4 i 5.
  2. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje środki na pokrycie wynagrodzenia oraz kosztów poniesionych przez Polski Fundusz Rozwoju wskutek realizacji programu rządowego.
  3. Minister właściwy do spraw gospodarki, działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, zawiera z Polskim Funduszem Rozwoju umowę określającą warunki i tryb przekazywania środków, o których mowa w ust. 4.

 

 

 

[1] https://forms.office.com/FormsPro/Pages/ResponsePage.aspx?id=u2srDZym6EGe8cA1VyvQDh6GoHhj6NZFgOHuQPhY-_dUOTEwTDA0NU5JWFBBMkVSTEE3NTQzMEUxVy4u

[2] https://pfr.pl/dam/pfr/documents/tarcza-antykryzysowa/PFR-Przewodnik-Tarcza-Finansowa.pdf

 

 

 


 

 

Rządowy projekt ustaw tworzących tarczę osłonową dla polskiej gospodarki i społeczeństwa w związku z pandemią koronawirusa.

 

Na pakiet składają się 3 ustawy:

1) projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw;

2) projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie instytucji rozwoju;

3) projekt ustawy o udzielaniu pomocy publicznej w celu ratowania lub restrukturyzacji przedsiębiorców.

 

Projekty ustaw są dostępne na stronie https://legislacja.rcl.gov.pl/.

Oficjalny komunikat z dnia 25.03 br. znajduje się tu: https://www.gov.pl/web/rozwoj/pakiet-dot-tarczy-antykryzysowej-przyjety-przez-rzad

 

Na bieżąco analizujemy sytuację oraz zmieniającą się legislację, tak abyśmy jak najlepiej mogli służyć Państwu naszą wiedzą w znalezieniu odpowiedzi na powstające trudności w prowadzeniu działalności strefowej.

Wskazujemy, że Minister Rozwoju w wywiadzie radiowym w dniu 26.03 br. zapowiedziała bieżący kontakt z adresatami zmian w formie prezentacji nagrań video z wyjaśnieniami oraz że na portalu gov.pl od dnia 01.04 br. będą skumulowane wszystkie rozwiązania i szybkie ścieżki dostępu do urzędów np. w celu wystąpienia z wnioskiem do ZUS.

 

Poniżej prezentujemy najważniejsze zmiany wprowadzane ustawą z pkt 1.

 

POPRAWA PŁYNNOŚCI FINANSOWEJ PRZEDSIĘBIORSTW

  1. Zwolnienie mikroprzedsiębiorców i samozatrudnionych z płacenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne przez okres 3 miesięcy.
  2. Przesunięcie terminu płatności zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń w marcu i kwietniu 2020 r. (do 1 czerwca 2020 r.).
  3. Przesunięcie (fakultatywne) terminu do zapłaty podatku od przychodów z budynków za miesiące marzec-maj 2020 r. do 20 lipca 2020 r. (gdy przychody niższe o co najmniej 50 %).
  4. Przesunięcie terminu wnoszenia opłat z tytułu użytkowania wieczystego oraz opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności do 30 czerwca 2020 r.
  5. Czasowe zniesienie opłaty prolongacyjnej w należnościach skarbowych i ZUS-owskich.
  6. Możliwość udzielenia ze środków Funduszu Pracy jednorazowej pożyczki na pokrycie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy w wys. 5 tys. zł na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy z 3 miesięcznym okresem karencji, z możliwością umorzenia w przypadku niezmniejszenia stanu zatrudnienia.
  7. Umożliwienie podatnikom podatku CIT i PIT, którzy ponoszą negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19, odliczenia straty poniesionej w 2020 r., od dochodu z działalności, uzyskanego w 2019 r. – gdy w 2020 r. osiągną przychody niższe o co najmniej 50 % w porównaniu do 2019 r.
  8. Umożliwienie dokonania odliczenia od dochodu (przychodu) darowizn przekazanych na przeciwdziałanie COVID-19 – odliczeniu będą podlegały darowizny pieniężne lub rzeczowe (w pełnej wysokości), przekazane podmiotom wykonującym działalność leczniczą, a także przekazane Agencji Rezerw Materiałowych oraz Centralnej Bazie Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych.
  9. Odstąpienie od stosowania, w zakresie zaliczek na podatek PIT i CIT, przepisów dotyczących tzw. złych długów wobec podatnika będącego dłużnikiem (gdy przychody mniejsze o co najmniej 50 %).
  10. Możliwość odstąpienia przez „małych podatników” od opłacania zaliczek w formie uproszczonej opłacanych za miesiące marzec-grudzień 2020 r.
  11. Odroczenie wprowadzenia podatku od sprzedaży detalicznej do 1 stycznia 2021 r.
  12. Czasowe zwolnienie z opłat dla organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi oraz opłat abonamentowych, gdy nie są one zależne od wielkości przychodów lub dochodu przedsiębiorcy.
  13. Obniżenie o 90 % czynszu za okres gdy najemca lokalu nie prowadził działalności w obiekcie handlowym o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m.kw. w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii, chyba że umowa przewiduje korzystniejsze dla najemcy rozwiązanie.
  14. Zmiany w ustawie o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych usprawniające i przyspieszające wypłaty rekompensat kosztów pośrednich uprawnień do emisji, które poniesione zostały przez przedsiębiorstwa energochłonne w 2019 r., jak również eliminujące wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do niektórych elementów systemu rekompensat.
  15. Zmiany w zakresie umów o imprezę turystyczną – termin rozwiązania bądź odstąpienia od umowy skuteczny z mocy prawa po upływie 180 dni od dnia powiadomienia o odstąpieniu lub rozwiązaniu, możliwość skorzystania z vouchera na realizację imprezy turystycznej w przyszłości.
  16. Przedłużenie terminu na zwrot wpłat klienta w przypadku niemożności zorganizowania wydarzenia z powodu epidemii (dot. organizacji wystaw i kongresów lub działalności kulturalnej, rozrywkowej, rekreacyjnej, sportowej, organizującej wystawy tematyczne lub imprezy plenerowe) do 180 dni od rozwiązania umowy, możliwy voucher w zamian za odstąpienie od rezygnacji z umowy.
  17. Zmiany w Prawie zamówień publicznych w zakresie obowiązku wzajemnego informowania się o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie umowy, możliwości dokonania zmiany umowy, niedochodzenia należności, w tym kar umownych oraz zwolnienie z kar z ustawy o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, odstąpienie od dochodzenia należności.
  18. Utworzenie Funduszu Gwarancji Płynnościowych w Banku Gospodarstwa Krajowego na pokrycie kosztów i wydatków związanym z udzielaniem poręczeń i gwarancji dla średniego i dużego przedsiębiorcy na okres nie dłuższy niż 27 miesięcy (kwota jednostkowej gwarancji lub poręczenia ze środków FGP nie może przekroczyć 80 % wartości niespłaconej kwoty kapitału kredytu.
  19. Rozszerzenie katalogu usług finansowych KUKE S.A. w zakresie ubezpieczeń eksportowych o m.in kredyty obrotowe i inwestycyjne na cele inwestycji zagranicznych.
  20. Umożliwienie bankom przedłużenia (odnowienia) lub innych modyfikacji warunków finansowych uprzednio udzielonych przedsiębiorcom z segmentu MŚP, którzy znaleźli się w szczególnej sytuacji wskutek wystąpienia stanu zagrożenia epidemiologicznego – modyfikacja warunków nie będzie prowadziła do pogorszenia sytuacji kredytobiorcy.
  21. Określenie maksymalnej wysokości kosztów pozaodsetkowych nowo udzielanych pożyczek w trakcie i po okresie szczytu epidemii.
  22. Podwyższenie limitów zwolnień przedmiotowych w podatku dochodowym od osób fizycznych.
  23. Uproszczenie procedury odraczania i umarzania m. in. przedsiębiorcom czynszów za najem i dzierżawę nieruchomości będących własnością organów publicznych.
  24. Wprowadzenie przepisów umożliwiających radom gminy:
  • wprowadzenie za część 2020 roku zwolnienia z podatku od nieruchomości wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19,
  • przedłużenie, w drodze zarządzenia organów wykonawczych, terminów płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r. – nie dłużej niż do 30 września tego roku.

 

ODROCZENIA W REALIZACJI NIEKTÓRYCH OBOWIĄZKÓW

  1. Przesunięcie obowiązku składania nowego pliku JPK_VAT (deklaracja wraz z ewidencją) z 1 kwietnia na 1 lipca 2020 r. dla wszystkich podatników (podatnicy będą mogli dobrowolnie złożyć nowy JPK_VAT w maju 2020 r.).
  2. Przesunięcie terminu stosowania nowej matrycy stawek VAT o 3 miesiące, tj. od 1 lipca 2020 r.
  3. Przesunięcie o pół roku obowiązku dot. Pracowniczych Planów Kapitałowych w średnich przedsiębiorstwach – terminu na zawarcie umów o zarządzenie PPK i o prowadzenie PPK (odpowiednio do 27 października 2020 r. oraz 10 listopada 2020 r.).
  4. Przesunięcie o 3 miesiące terminu obowiązku zgłoszenia informacji do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych (ustawa o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy).
  5. Wydłużenie terminu na złożenie informacji o cenach transferowych do 30 września 2020 r.
  6. Wydłużenie terminu na złożenie zawiadomienia o dokonaniu zapłaty na rachunek niezamieszczony w wykazie podatników VAT, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT (z 3-dniowego do 14-dniowego).
  7. Przesunięcie terminu wejścia w życie rozwiązań prawnych dot. zrównania pozycji prawnej drobnych przedsiębiorców i konsumentów z 1 czerwca 2020 r. na 1 stycznia 2021 r.
  8. Możliwość odroczenia terminu wykonania badań urządzeń technicznych, z zachowaniem możliwości eksploatacji przez maksymalny okres kolejnych 6 miesięcy.
  9. Wydłużenie okresu sporządzania dokumentów ewidencji odpadów w formie papierowej do 31 grudnia 2020 r.
  10. Wydłużenie z 30 do 180 dni terminów na zarejestrowanie pojazdu niebędącego pojazdem nowym sprowadzonym z terytorium UE albo zawiadomienie starosty o nabyciu lub życiu pojazdu zarejestrowanego w okresie do 31 grudnia 2020 r.
  11. Umożliwienie w 2020 r. organom administracji miar odraczanie terminu dokonania legalizacji i zezwalanie na dalsze użytkowanie przyrządów pomiarowych wobec których dokonano takiego odroczenia, ale przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.
  12. Przedłużenie terminów dot. schematów podatkowych, w tym zawieszenie rozpoczętych terminów, nie dłużej niż do 30 czerwca 2020 r.
  13. Ograniczenie obowiązków w zakresie rotacji firm audytorskich.
  14. Przedłużenie obowiązywania okresu przejściowego dot. dokonywania nabyć paliw opałowych na „starych zasadach” (z 31 marca 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r.).
  15. Wydłużenie okresu ważności zezwoleń na pracę cudzoziemca (oraz decyzji o przedłużeniu zezwolenia na pracę) z mocy prawa, jak również wydłużenie dopuszczalnego okresu pracy bez zezwolenia na pracę w związku z oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, na czas stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 i następujących po nim 30 dni.
  16. Wydłużenie w czasie terminów realizacji usług rynku pracy i instrumentów rynku pracy oraz innych form wsparcia określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
  17. Zmiany dot. kinematografii (filmem będzie również utwór, który z uzasadnionych przyczyn nie miał premiery kinowej, zawieszony zostanie obowiązek raportowania dot. liczby widzów, biletów, przychodów, uelastycznione będą terminy składania wniosków o wsparcie produkcji audiowizualnej).
  18. Umożliwienie Ministrowi Finansów określania, w drodze rozporządzenia, innych terminów m.in. przekazania danych, informacji, deklaracji, sprawozdań, raportów, zestawień, wniosków, składek, opłat oraz wpłat, jak również innych terminów wypełniania obowiązków w zakresie ewidencji oraz w zakresie sporządzenia, zatwierdzenia, udostępnienia i przekazania do właściwego rejestru, jednostki lub organu określonych sprawozdań lub informacji, w celu wsparcia podmiotów w wypełnianiu obowiązków informacyjnych i sprawozdawczych w okresie stanu epidemicznego lub epidemii.
  19. Przesunięcie terminów działań związanych z ochroną środowiska: planów budowy sieci stacji ładowania, planów ochrony powietrza, terminów sprawozdawczych dla przedsiębiorców, postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustawy Prawo Energetyczne.
  20. Wydłużenie terminu ważności orzeczeń:
  • o częściowej niezdolności do pracy, o całkowitej niezdolności do pracy, o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, o niezdolności do samodzielnej egzystencji, o okolicznościach uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego, wydanych przez lekarzy orzeczników i komisje lekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na czas określony, stanowiących podstawę do przyznania świadczenia,
  • o niepełnosprawności albo orzeczeń o stopniu niepełnosprawności, kart parkingowych,
  • lekarskich o braku przeciwskazań zdrowotnych, w tym do służby funkcjonariuszy poszczególnych służ i organów, do 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.

 

ZABEZPIECZENIE MIEJSC PRACY I DOCHODÓW PRACOWNIKÓW

  1. Dofinansowanie pracodawcy do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym ze środków FGŚP w wysokości 50 % minimalnego wynagrodzenia lub przy obniżonym wymiarze czasu pracy o 20 %, nie więcej niż do 0,5 etatu – dofinansowanie do wysokości połowy wynagrodzenia, ale nie więcej niż 40 % przeciętnego wynagrodzenia za prace), w okresie wprowadzonego przez pracodawcę przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy w przypadku wystąpienia spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, rozumianych jako sprzedaż towarów lub usług w ujęciu ilościowym lub wartościowym:
  • nie mniej niż o 15 % (stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnych 2 kolejnych miesięcy w okresie od stycznia 2020 r. do łącznych obrotów z analogicznych 2 miesięcy z roku ubiegłego) lub
  • nie mniej niż o 25 % obrotów w miesiącu w okresie od stycznia 2020 r. w porównaniu do miesiąca poprzedniego.

Ze środków FGŚP przysługują środki na opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od przyznanych świadczeń.

  1. Dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników oraz należnych składek na ubezpieczenia społeczne przez starostę, w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców zatrudniających pracowników oraz części kosztów prowadzenia działalności w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną niezatrudniającego pracowników, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, w zależności od spadku obrotów.
  2. Świadczenie z tytułu przestoju ekonomicznego, nieoskładkowane i nieopodatkowane:
  • dla zleceniobiorców i samozatrudnionych w wysokości 80 % minimalnego wynagrodzenia jeśli przychód spadł o co najmniej 15 % w stosunku do poprzedniego miesiąca, pod warunkiem, że przychów w poprzednim miesiącu był niższy od 300 % przeciętnego wynagrodzenia,
  • dla osób na karcie podatkowej lub ryczałcie ewidencjonowanym, zwolnionym z VAT w wysokości 50 % minimalnego wynagrodzenia.

4. Poszerzenie kręgu osób uprawnionych do dodatkowego zasiłku opiekuńczego:

  • o ubezpieczonego zwolnionego od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo orzeczeniem o niepełnosprawności, w przypadku zamknięcia placówki,
  • na opiekę nad chorym dorosłym niepełnosprawnym członkiem rodziny, w przypadku zawieszenia działalności placówek dziennego pobytu,
  • o rolników.

5. Poszerzenie sytuacji, w której zasiłek opiekuńczy będzie przysługiwać, o niemożność sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna.

6. Wprowadzenie elastycznego mechanizmu wydłużenia okresu pobierania zasiłku opiekuńczego (uprawnienie Rady Ministrów).

7. Podwyższenie kwoty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia pracowników niepełnosprawnych (kwota bazowa: z 1800 zł na 1950 zł w przypadku osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności, z 1125 zł na 1200 zł przy stopniu umiarkowanym, dodatek do kwoty bazowej: z 600 zł odpowiednio na 1200 zł oraz 900 zł).

8. Umożliwienie pracodawcom bardziej elastycznych zasad ustalania pracownikom czasu pracy i modyfikacji warunków zatrudnienia w celu zachowania miejsc pracy (ograniczenie nieprzerwanego odpoczynku dobowego i tygodniowego, wprowadzenie systemu równoważnego czasu pracy bez konieczności spełnienia przesłanek z Kodeksu pracy).

9. Umożliwienie pracodawcom odpowiadającym za elementy infrastruktury krytycznej oraz stacje paliw, w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemiologicznego lub stanu epidemii dokonywania określonych czynności z zakresu prawa pracy, umożliwiających nieprzerwane działanie tych przedsiębiorstw (zmiana systemu lub rozkładu czasu pracy, polecenie świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych).

10. Zagwarantowanie młodocianym pracownikom zatrudnionym w celu przygotowania zawodowego obligatoryjnego zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy przez pracodawcę w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty (gdy pracodawca wypłaci wynagrodzenie za ten okres zostanie mu zrefundowane na podstawie obowiązującej umowy refundacyjnej).

 

ROZWIĄZANIA UMOŻLIWIAJĄCE I USPRAWNIAJĄCE REALIZACJĘ ZADAŃ

  1. Czasowa rezygnacja z zakazu wykonywania czynności związanych z handlem w niedziele dot. rozładowywania, przyjmowania i ekspozycji towaru pierwszej potrzeby oraz powierzania pracownikowi lub zatrudnionemu wykonywania takich czynności (w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz 30 dni od dnia ich odwołania).
  2. Zapewnienie możliwości działania zarządów oraz rad nadzorczych spółek w sytuacji nadzwyczajnych wydarzeń, które mogą mieć wpływ na wewnętrzną organizację spółek handlowych.
  3. Umożliwienie ustalenia przez właściwego ministra do spraw ochrony zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwych do spraw gospodarki i rolnictwa i rozwoju wsi, maksymalnych cen lub maksymalnych marż hurtowych i detalicznych, stosowanych w sprzedaży towarów lub usług, mających istotne znaczenie dla ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi lub kosztów utrzymania gospodarstw domowych.
  4. Ukonstytuowanie instytucji odstępstwa od wykonywania przewozu regularnego i przewozu regularnego specjalnego zgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu na ich wykonywanie, na czas występowania zagrożenia rozprzestrzeniania się COVID-19 (w przypadku konieczności podjęcia czynności związanych ze zwalczaniem zakażenia wirusem, zapobieganiem rozprzestrzenianiu się, profilaktyką oraz zwalczaniem skutków choroby zakaźnej, braku rentowności wykonywanych przewozów, będących skutkiem niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności).
  5. Wprowadzenie ułatwień dla przedsiębiorców inwestujących w nowe technologie, w tym takich rozszerzających zakres ww. inwestycji.
  6. Przedłużenie na dotychczasowych warunkach czasu obowiązywania umowy najmu (zarówno lokali mieszkalnych, jak i lokali o innym przeznaczeniu) do dnia 30 czerwca 2020 r. na podstawie oświadczenia woli najemcy.
  7. Możliwość wydania tymczasowego środka identyfikacji elektronicznej, jakim będzie „tymczasowy profil zaufany”.
  8. Wyłączenie BGK z obowiązku stosowania prawa zamówień publicznych przy wdrażaniu instrumentów finansowych mających na celu niwelowanie skutków pandemii COVID-19 na działalność przedsiębiorstw.
  9. Możliwość zapewnienia przez Instytucję Zarządzającą wkładu finansowego ze środków programu operacyjnego na rzecz instrumentów finansowych przyczyniających się do niwelowania skutków COVID-19, wdrażanych przez BGK.
  10. Zmiany w zakresie prowadzenia robót budowlanych niezbędnych w celu przeciwdziałania COVID-19 – wymagane będzie niezwłoczne poinformowanie organu administracji architektoniczno-budowlanej.
  11. Zmiany w zakresie organizowania zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców.
  12. Zmiany dot. biegu terminu na wniesienie sprzeciwu wobec zgłoszenia znaku towarowego, terminu na złożenie w Urzędzie Patentowym RP tłumaczenia patentu europejskiego na język polski oraz terminu na złożenie tłumaczenia na język polski ograniczonego lub zmienionego patentu europejskiego w okresie od 8 marca do 30 czerwca 2020 r. (bieg terminów na nowo od 1 lipca 2020 r.).
  13. Uregulowanie wpływu stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii na bieg terminów procesowych i materialnoprawnych oraz na kształt niektórych stosunków prawnych (w szczególności wstrzymanie nierozpoczętego i przerwanie albo zawieszenie rozpoczętego biegu terminów procesowych).
  14. Możliwość wstrzymania administracyjnych postępowań egzekucyjnych w drodze rozporządzenia Rady Ministrów.
  15. Zniesienie obowiązku obecności funkcjonariusza przy przeprowadzeniu czynności podlegającej kontroli celno-skarbowej.
  16. Umożliwienie ministrowi ds. finansów publicznych delegowania uprawnień funkcjonariuszy w KAS na innych pracowników KAS w celu zapewnienia właściwego wykonywania zadań, skrócenie czasu trwania postępowania kwalifikacyjnego do służby w Służbie Celno-Skarbowej.
  17. Wsparcie finansowe podmiotów realizujących zadania z obszaru kultury fizycznej.
  18. Wprowadzenie kar pieniężnych za naruszenie obowiązków związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID19.
  19. Zapewnienie możliwości sprawowania przez sądy wymiaru sprawiedliwości w określonych kategoriach spraw pilnych w przypadku konieczności poddania kwarantannie sędziów, asesorów sądowych lub pracowników sądu (powierzenie zadań innemu sądowi, uproszczony tryb delegowania sędziów do innego sądu), wydłużenie terminów na sporządzenie i przekazanie sprawozdań budżetowych i finansowych.
  20. Rozwiązania zapewniające ciągłość działania terenowych organów administracji publicznej i samorządu terytorialnego, w tym umożliwienie organom stanowiącym jednostek samorządu terytorialnego oraz działającym kolegialnie organom organizacji obrad i podejmowania rozstrzygnięć z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość oraz korespondencyjnie.

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Gospodarcza i społeczna tarcza antykryzysowa dla bezpieczeństwa przedsiębiorców i pracowników w związku z pandemią wirusa SARS- Cov – 2

 

 

 

Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje, jakie zostały przedstawione w dniu 18 marca br. podczas dwóch konferencji prasowych, jednej z udziałem Prezydenta Andrzeja Dudy oraz Premiera Mateusza Morawieckiego i drugiej, z udziałem Premiera, Prezesa NBP Adama Glapińskiego i Ministrów: Jadwigi Emilewicz, Marleny Maląg oraz Tadeusza Kościńskiego oraz w dwóch oficjalnych komunikatach. Informacje te dotyczą rozwiązań mających łagodzić skutki pandemii koronawirusa w polskiej gospodarce. Oficjalna nazwa projektu brzmi: „Gospodarcza i społeczna tarcza antykryzysowa dla bezpieczeństwa przedsiębiorców i pracowników w związku z pandemią wirusa SARS-Cov-2”.

Ogłoszono, że jeszcze w tym tygodniu zostaną opublikowane stosowne projekty ustaw do wskazanych poniżej założeń.

 

Oficjalne komunikaty na ten temat znajdują się tutaj:

https://www.nbp.pl

 

https://www.premier.gov.pl/

 

https://www.premier.gov.pl

 

https://www.biznes.gov.pl

 

Poniżej przedstawimy omówienie najważniejszych, zapowiedzianych rozwiązań prawnych i już wdrożonych instrumentów operacyjnych, zaznaczając jednak, że sytuacja cały czas ewoluuje i czekamy na konkretne projekty legislacyjne, które mają się pojawić w najbliższych dniach.

 

Szacowana wartość pakietu pomocowego związanego z walką z koronawirusem to 212 miliardów PLN. Pakiet ten składa się z 5 głównych części:

 

  1. Działania osłonowe dla rynku pracy

-wartość wsparcia: 30 mld zł

  • dofinansowanie zatrudnienia: dla przedsiębiorców, którzy spełnią kryteria spadku obrotów bądź odnotują straty, Państwo przez co najmniej 3 miesiące pokryje połowę wynagrodzenia pracowników (limit dopłaty wyniesie 40 proc. przeciętnego wynagrodzenia w 2019 r.). Wsparcie będzie możliwe pod warunkiem utrzymania zatrudnienia przez przedsiębiorcę, jednakże będzie możliwe obniżenie wymiaru czasu pracy (do 0,8)
  • elastyczny czas pracy, a gdy przedsiębiorstwo zawiesi działalność, to Państwo zagwarantuje wypłatę świadczeń do wysokości zasiłku dla bezrobotnych (resztę dopłaci pracodawca)
  • dla samozatrudnionych oraz dla umów cywilnoprawnych: Państwo zagwarantuje jednorazowe świadczenie miesięczne w kwocie ok. 2 tys. zł brutto
  • gdy zamknięcie szkół, przedszkoli i żłobków utrzyma się, przedłużony zostanie o 14 dni zasiłek opiekuńczy na dzieci do lat 8-miu (decyzja o tym zapadnie max. na początku przyszłego tygodnia)
  • wsparcie dla pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne oraz dla samych osób niepełnosprawnych (nowy program z PFRON w wysokości 600 zł na usługi specjalistyczne)
  • prolongata rat kredytowych
  • prolongata opłat za media (rząd będzie prowadził rozmowy z dostawcami mediów – nie będzie tu rozwiązań narzuconych przez rząd)
  • walka z cenami zawyżanymi przy okazji pandemii

 

  1. Gwarancje dla przedsiębiorców 

-wartość wsparcia: 74 mld zł

  • gwarancje kredytowe
  • mikropożyczki do 5 tys. PLN dla małych przedsiębiorstw, zatrudniających do 9 pracowników – pożyczka będzie bezzwrotna, jeśli przedsiębiorstwo nie zwolni pracowników przez najbliższe 6 miesięcy
  • przejęcie płatności rat w leasingu operacyjnym dla sektora transportowego
  • rozwiązania o charakterze płynnościowym i gwarancyjnym od Polskiego Funduszu Rozwoju, Agencji Rozwoju Przemysłu i Banku Gospodarstwa Krajowego
  • podniesienie klauzuli de minimis – BGK będzie gwarantował kredyty do 80%
  • rolowanie rat kredytów
  • odroczenie płatności ZUS do czerwca br., a potem także rozłożenie na raty, brak opłaty prolongacyjnej
  • wstrzymanie kontroli rutynowych ZUS od dnia 18.03 br.
  • CIT: strata poniesiona w tym roku będzie mogła być odliczona w całości w przyszłym roku poprzez korektę CIT za 2019 r. do limitu 5 mln PLN (pod warunkiem spadku przychodów o 50% w porównaniu do roku 2019)
  • odroczenie zaliczek na wszystkie podatki, brak opłaty prolongacyjnej
  • wznowienie kredytu obrotowego bez badania zdolności kredytowej
  • nowe ubezpieczenia obrotu handlowego od KUKE
  • dopłaty do odsetek od kredytów
  • przesunięcie terminu dot. JPK VAT na 01.07 br. (przesunięcie daty z 01.04 br.)
  • przesunięcie terminu dot. Bazy Danych o Odpadach na koniec 2020 r.
  • o miesiąc lub dwa przesunięte zostaną terminy składania deklaracji podatkowych

 

  1. Filar wsparcia dla służby zdrowia 

-wartość wsparcia: 7,5 mld zł

  • dodatkowe 7,5 mld PLN dla jednoimiennych szpitali zakaźnych, na sprzęt do walki z epidemią oraz na modernizację

 

  1. Zapewnienie bezpieczeństwa sektora finansowego

-wartość wsparcia: 70,3 mld zł

  • współpraca z NBP, Radą Polityki Pieniężnej, KNF i MF
  • m.in. zapewnienie gotówki do wypłaty w bankomatach oraz kapitału do kredytowania
  • operacje LTRO w postaci uruchomienia kredytu wekslowego (=refinansowanie taniego kredytu dla przedsiębiorstw), repo (pierwsza operacja odbyła się już 16.03 br.), zwiększenie płynności na rynku bankowym i kapitałowym
  • skup obligacji skarbowych na rynku wtórnym na wielką skalę od dnia 19.03 br.
  • obniżenie stopy referencyjnej NBP o 0,5 pkt proc., tj. do poziomu 1,00%
  • obniżenie stopy rezerwy obowiązkowej w bankach z 3,5% do 0,5%

 

  1. Filar inwestycji publicznych

-wartość wsparcia: 30 mld zł

  • inwestycje publiczne mają być impulsem dla gospodarki, wartość minimum 30 mld PLN
  • wydatki m.in. na drogi, na szkoły, na przebudowę infrastruktury kolejowej, energetycznej, telekomunikacyjnej i internetowej, na politykę klimatyczną i wszelkie inne niezbędne cele
  • mają to być środki niezależne od funduszy UE
  • przy zamówieniach publicznych, w razie niemożności terminowego zrealizowania umowy, nie będą nakładane kary umowne

 

 

Prezydent oprócz tego wskazał, że 16 marca br. sektor bankowy ogłosił odroczenie spłat kredytów na okres 3 miesięcy, ale zaapelował jednocześnie, aby ten okres uległ wydłużeniu do 6 miesięcy.

 

Prezes NPB zapewnił, iż polski bank centralny posiada wystarczające zasoby gotówki oraz że ogólny stan polskich finansów jest absolutnie gotowy do zmierzenia się z wyzwaniami pandemii.

 

Minister Jadwiga Emilewicz zapewniła o stałym dialogu z przedsiębiorcami w celu opracowania jak najbardziej optymalnych rozwiązań. Zadeklarowała też stałe monitorowanie dostępności gotówki w bankach oraz w bankomatach. Informując o pełnej wydajności łańcucha żywnościowego wskazała również na brak konieczności dokonywania zakupów na zapas.

 

Minister Marlena Maląg zapewniła o gotowości Państwa do zapewnienia ciągłości realizacji programów społecznych jak np. Dobry Start.

 

Minister Tadeusz Kościński zapewnił o stabilności finansów publicznych.

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

Odpowiedź UOKiK w sprawie kumulacji regionalnej pomocy inwestycyjnej oraz pomocy de minimis

 

 

 

Przedsiębiorca zwrócił się z pytaniem, czy dofinansowanie, stanowiące rekompensatę związaną ze wzrostem cen energii elektrycznej i będące pomocą de minimis, uzyskaną na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, wpływa na wysokość pomocy publicznej uzyskanej w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej.

 

W odpowiedzi Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów udzielił wyjaśnień w sprawie kumulacji regionalnej pomocy inwestycyjnej oraz pomocy de minimis, a także kwestii uznania kosztów energii przedsiębiorstwa za koszty kwalifikowane.

Zgodnie z przyjętym stanowiskiem UOKiK pomoc, w przypadku której można wyodrębnić koszty kwalifikowane, można kumulować z:

  1. a) wszelką inną pomocą, pod warunkiem że środki te dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych,
  2. b) wszelką inną pomocą w odniesieniu do tych samych – pokrywających się częściowo lub w całości – kosztów kwalifikowanych tylko wówczas, gdy taka kumulacja nie powoduje przekroczenia najwyższego poziomu intensywności pomocy lub kwoty.

Odnosząc się do charakteru prawnego kosztów energii elektrycznej UOKiK zwrócił uwagę, że, w przypadku regionalnej pomocy inwestycyjnej, do kosztów kwalifikowanych zaliczyć można:

  1. a) koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz w wartości niematerialne i prawne lub
  2. b) szacunkowe koszty płacy wynikające z utworzenia miejsc pracy w następstwie inwestycji początkowej, obliczone za okres dwóch lat.

 

Z uwagi zatem na powyższe, co do zasady, koszty operacyjne związane z bieżącą działalnością przedsiębiorcy, do których zaliczyć należy koszty energii, nie mogą zostać uznane za kwalifikowane w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej. Oznacza to, że kwota rekompensaty, związana ze wzrostem cen energii elektrycznej, stanowiąca pomoc de minimis, nie wpłynie na wartość regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

 

UOKiK jednocześnie jednak podkreślił, iż od tej generalnej zasady mogą istnieć wyjątki, jak na przykład sytuacja, w której koszty energii poniesione zostały w ramach realizowanego projektu inwestycyjnego w celu wytworzenia przez przedsiębiorcę środka trwałego we własnym zakresie. W takim przypadku ww. koszty mogłyby zostać uznane za koszty kwalifikowane w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej, a tym samym konieczne byłoby odpowiednie obniżenie zwolnienia z podatku dochodowego o wartość pomocy de minimis.

 

 

Kinga Królikowska, specjalista ds. prawnych KPT

Justyna Rogóż, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie a interpretacja ogólna Ministra Finansów z 25 października 2019 r. w sprawie korzystania z dwóch decyzji o wsparciu.

 

 

 

Dnia 21 listopada 2019 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny  w Krakowie wydał wyrok o sygn. akt I SA/Kr 1018/19, w którym stwierdzono, że dochód z rozbudowy zakładu jest zwolniony z podatku dochodowego, gdy przedsiębiorca nie jest w stanie odseparować nowej inwestycji od dotychczasowej.

 

Przedmiotowe orzeczenie, dotyczy zwolnień przysługujących inwestorom, którzy otrzymali decyzje o wsparciu na podstawie Ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. Orzeczenie krakowskiego sądu zgodne z jest z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 25 października 2019 r. (sygn. DD5.8201.10.2019). W omawianym orzeczeniu skarżącym był przedsiębiorca, który w związku z rozbudową zakładu wystąpił do zarządzającego obszarem o dwie decyzje o wsparciu. Jedna z wydanych decyzji dotyczyła rozbudowy istniejącego zakładu.  Druga decyzja dotyczyła utworzenia nowego zakładu. O ile przedsiębiorca deklarował, że na podstawie ewidencji księgowej jest w stanie jednoznacznie przyporządkować koszty, to nie jest już w stanie przyporządkować przychodu do poszczególnych projektów inwestycyjnych, a to przede wszystkim dlatego, że zarówno obecni jak i nowi pracownicy będą wspólnie pracować. Spółka wyraźnie podkreślała, że nie jest w stanie przyporządkować ściśle przychodu do poszczególnych inwestycji, toteż jedynym możliwym rozwiązaniem jest dokonanie zwolnienia całego jej dochodu, będącego następstwem obu decyzji. W ocenie Dyrektora Informacji Skarbowej stanowisko Przedsiębiorcy było nieprawidłowe (Interpretacja z 19 czerwca 2019 r.[1] Z  podejściem Fiskusa nie zgodził się WSA w Krakowie, który w swoim uzasadnieniu odwołał się do interpretacji ogólnej Ministra Finansów. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że jeżeli nie ma możliwości przyporządkowania kosztów i przychodów ze sprzedaży do poszczególnych decyzji, projektów, zwolnieniu od podatku dochodowego podlega cały dochód pochodzący z obu inwestycji. Sąd jednocześnie podkreślił, że to, że faktycznie nie ma możliwości rozdziału przychodów do poszczególnych decyzji można zbadać dopiero w postępowaniu wymiarowym. Mimo ostatecznego pozytywnego rozstrzygnięcia dla Przedsiębiorcy orzeczenia, należy mieć na uwadze, że jego znaczenie ochronne w praktyce może być ograniczone, a to z tego względu, że pozwala organom podatkowym weryfikować faktyczny brak możliwości rozdzielenia przychodów i kosztów z poszczególnych decyzji o wsparciu.

 

Orzeczenie krakowskiego sądu było pierwszym korzystnym rozstrzygnięciem w nurtującym przedsiębiorców strefowych problemie.  Do tej pory wydano już trzy wyroki sądów administracyjnych, których uzasadnienie spójne jest z prezentowanym w uzasadnieniu sądu krakowskiego. Są to wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 29 listopada 2019 r., o sygn. I SA/Lu 560/19, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 4 grudnia 2019 r., o sygn. I SA/Po 633/19 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 18 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Bd 686/19. W ww. orzeczeniach Sądu w Lublinie i  Poznaniu w podanych uzasadnieniach wyraźnie podkreślono prymat stosowania wykładni literalnej w celu prawidłowego interpretowania przepisów podatkowych. A zgodnie z takim podejściem, zwolnieniem z podatku dochodowego należy objąć cały dochód podatnika z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu. Sądy odniosły się również do utrwalonej linii orzeczniczej, dotyczącej specjalnych stref ekonomicznych,  czyli instrumentu, który został zastąpiony przez Polską Strefę Inwestycji, ale jego podstawy i zasady korzystania z ulg  są istotnie zbliżone. Sąd uznał za właściwe oparcie swojego stanowiska o praktykę orzeczniczą poprzedniego rozwiązania.

 

[1] https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/0111-kdib2-3-4010-158-2019-1-kk-zwolnienie-z-cit-dochodu-185051067

 

 

Marcin Nalepa, dyrektor biura zarządu KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

 

25 października 2019 r. ukazała się Interpretacja Ogólna Nr DD5.8201.10.2019 Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych, uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji.

 

Organ w interpretacji ogólnej starając się wyjść na przeciw oczekiwaniom znacznej części przedsiębiorców realizujących, lub dopiero składających wnioski o wydanie decyzji o wsparciu,  w ramach inwestycji polegającej na zwiększeniu mocy produkcyjnych, dokonał podziału tego typu inwestycji w zależności od zaangażowania posiadanych aktywów i stopnia ich zaangażowania, ustalając odrębny zakres zwolnionego dochodu. W przypadku,  gdy nowy projekt polega na zwiększeniu zdolności produkcyjnej lub usługowej istniejącego przedsiębiorstwa i taka nowa inwestycja funkcjonuje lub może funkcjonować niezależnie od pozostałej części przedsiębiorstwa, zwolnieniu z opodatkowania podlega dochód z tej nowej inwestycji realizowanej w celu zwiększenia zdolności produkcyjnej lub usługowej istniejącego przedsiębiorstwa.

 

W  sytuacji, gdy realizacja nowej inwestycji następuje w taki sposób, że angażowane są aktywa posiadane już przez podatnika oraz gdy nowa inwestycja stanowi nieodłączny i zależnie funkcjonalny element w odniesieniu do już istniejącego zespołu składników majątku (ścisłe powiązania), dochód podlegający zwolnieniu z opodatkowania ustala się z uwzględnieniem tego, istniejącego przed wydaniem decyzji, majątku. Niestety organ wprowadził kilka nieostrych, wysoce ocennych pojęć, („funkcjonalny związek”; „ścisłe powiązanie”’ „zintegrowanie nowej i istniejącej inwestycji”),  których prawidłowa interpretacja  może powodować znaczne trudności.

Sytuacja  taka  jest  możliwa  jedynie  wówczas,  gdy  sposób zintegrowania nowej i istniejącej inwestycji, położonych na tym samym terenie, nie pozwala na określenie dochodu (przychodu) wyłącznie z nowej inwestycji, bez uwzględnienia zintegrowanej z nią części istniejącej inwestycji.

Jednocześnie w ostatnim punkcie omawianej interpretacji Minister przypomina o tzw. małej klauzuli antyabuzywnej, co może sugerować że należy uważać na wszelkie „sztuczne działania”, których  podstawowym celem jest osiągnięcie korzyści podatkowej.

 

Poniżej link do omawianej interpretacji.

https://www.mf.gov.pl/documents/764034/6785347/Dz.+Urz.+Min.+Fin.%2C+Inw.+i+Rozw.+z+dnia+25+pa%C5%BAdziernika+2019+r.+-+poz.+18

 

 

Interpretacja indywidualna z 21 października 2019 r.  sygn. 0111-KDIB1-3.4010.369.2019.1.MBD w sprawie odpowiedzi na pytanie czy strata podatkowa Wnioskodawcy powstała po dacie uzyskania Zezwolenia, lecz przed spełnieniem warunków wynikających z Zezwolenia, będzie mogła zostać rozliczona, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 Ustawy o CIT, z dochodem niepodlegającym zwolnieniu z opodatkowania na podstawie Zezwolenia, uzyskanym przez Spółkę w latach następnych z działalności opodatkowanej?

 

W opisywanej sprawie Wnioskodawca uzyskał zezwolenia w ramach objęcia terenu granicami sse jako zakład w toku. W takim przypadku możliwość zwolnienia podatkowego będzie mogła nastąpić dopiero po spełnieniu warunków określonych w zezwoleniu.

Organ wydając interpretację przychylił się do stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym do momentu spełnienia warunków wynikających z uzyskanego Zezwolenia, uprawniających do zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, Spółka obowiązana jest do dokonywania rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Tym samym, strata podatkowa powstała po dacie uzyskania Zezwolenia, lecz przed spełnieniem warunków wynikających z Zezwolenia, będzie mogła zostać rozliczona, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 Ustawy o CIT, z dochodem niepodlegającym zwolnieniu z opodatkowania na podstawie Zezwolenia, uzyskanym przez Spółkę w latach następnych z działalności opodatkowanej.

 

 

Interpretacja indywidualna z 7 października 2019 sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.318.2019.1.KO w sprawie odpowiedzi na pytanie czy zwolnienie podatkowe będzie można rozliczyć z zaliczek na podatek dochodowy za miesiąc, w którym poniesiono wydatki kwalifikowane, w proporcji intensywności przyznanej ulgi.

 

Organ przedstawiając swoje stanowisko podkreślił, że kwotę zaliczki uproszczonej pomniejsza się tylko o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej w danym miesiącu przez podatnika. Nie ma znaczenia fakt, ile wynoszą rzeczywiste przychody i koszty w roku, za który wpłacane są zaliczki,  z tego powodu, że nie mają one żadnego wpływu na wysokość zaliczki uproszczonej. Zmiana wysokości zaliczek uproszczonych w trakcie roku co do zasady nie jest możliwa.

Przedsiębiorcy ustalając wysokość zaliczki uproszczonej, nie mają możliwości zmniejszenia jej wysokości o jakiekolwiek inne składniki niż składki na ubezpieczenie zdrowotne, w tym przypadku o zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie organu obniżenie zaliczek na podatek dochodowy o 60% kwoty poniesionej na wydatki kwalifikowane w rozliczeniu za miesiąc, w którym poniesiono wydatek kwalifikowany jest nieprawidłowe.

 

 

Interpretacja indywidualna z 23 września 2019 r. sygn.. 0111-KDIB1-3.4010.320.2019.1.MBD w sprawie odpowiedzi na pytanie czy zmiany związane z rozwojem Spółki Komandytowej oraz Grupy, a w rezultacie ewentualna zmiana statusu Spółki Komandytowej z przedsiębiorcy średniego na przedsiębiorcę „dużego” wpłynie na zakres przyznanej pomocy publicznej, a co za tym idzie czy przedmiotowa zmiana wpłynie na sposób obliczenia wysokości zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, w związku z wydaną Decyzją o wsparciu?

 

Organ podzielając stanowisko Wnioskodawcy podkreślił, że mając powyższe na uwadze, zmiana wskaźnika pomocy obowiązuje od momentu utraty statusu średniego przedsiębiorcy i zmiana wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu średniego przedsiębiorcy. Prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 35% nabyte przed datą zmiany statusu jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania. Oznacza to, że cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabyła Spółka przed zmianą statusu pozostaje nadal do wykorzystania.

 

 

Marcin Nalepa, dyrektor biura zarządu KPT

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Konsultacje podatkowe

 

W związku z konsultacjami podatkowymi ogłoszonymi przez Ministerstwo Finansów w zakresie projektu interpretacji ogólnej dotyczącej zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z realizacji nowej inwestycji, przedstawiamy stanowisko KPT, które zostało wyrażone w załączonym dokumencie.

Opinia w sprawie konsultacji podatkowych.

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

  1. Interpretacja z 9 sierpnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Sygnatura: 0111-KDIB2-1.4010.263.2019.1.BKD

 

W przedmiotowej interpretacji Spółka zwróciła się z zapytaniem czy dla potrzeb kalkulacji określonej w art. 15c ustawy o CIT nadwyżki kosztów finansowania dłużnego oraz określonej w art. 15e ustawy o CIT nadwyżki kosztów usług niematerialnych, Spółka powinna kalkulować wartość podatkową EBITDA, warunkującą wysokość obu nadwyżek, jako sumy przychodów strefowych oraz przychodów opodatkowanych?

Zdaniem Spółki, dla potrzeb kalkulacji określonej w art. 15c ustawy o CIT nadwyżki kosztów finansowania dłużnego oraz określonej w art. 15e ustawy o CIT nadwyżki kosztów usług niematerialnych, Spółka powinna kalkulować wartość podatkową EBITDA wpływającą na wysokość obu nadwyżek jako sumy przychodów strefowych oraz przychodów opodatkowanych. Równocześnie, wyliczone w ten sposób nadwyżki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, powinny pomniejszać koszty uzyskania przychodów zarówno dochodu strefowego, jak i dochodu opodatkowanego.

 

Organ uznał za prawidłowe stanowisko, iż przy kalkulacji limitów określonych w art. 15c i 15e ustawy o CIT, tj. odpowiednio nadwyżki kosztów finansowania dłużnego oraz nadwyżki kosztów usług niematerialnych, Spółka powinna uwzględnić zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (przychody i koszty opodatkowane), jak i przychody i koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowana (przychody i koszty strefowe). Z ustalonego w ten sposób łącznego dochodu podatnika w danym okresie, wyłączeniu z opodatkowania podlega wartość dochodu strefowego.

 

 

  1. Interpretacja z 9 sierpnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Sygnatura: 0111-KDIB2-3.4010.195.2019.1.KK

 

Przedsiębiorca posiadający decyzję o wsparciu zwrócił się z zapytaniem, czy dla celów określenia dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach obecnie posiadanej decyzji o wsparciu oraz planowanej do pozyskania nowej decyzji, Spółka jest uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu (wspólnej dla obecnej i przyszłej decyzji o wsparciu) oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu, wykorzystując, w konsekwencji prowadzenie jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej, najpierw limit pomocy publicznej w ramach obecnie posiadanej decyzji, a po jego wyczerpaniu limit ewentualnie dostępny w ramach kolejnej decyzji?

 

Organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy i potwierdził, że na bazie obowiązujących przepisów, stosując wskazane powyżej zasady ich wykładni, wnioskować należy, iż dla celów określenia dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach obecnie posiadanej decyzji o wsparciu oraz planowanej do pozyskania nowej decyzji, Spółka jest uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu (wspólnej dla obecnej i przyszłej decyzji o wsparciu) odrębnej od ewidencji działalności opodatkowanej, wykorzystując w pierwszej kolejności limit pomocy publicznej w ramach obecnie posiadanej decyzji, a po jego wyczerpaniu limit ewentualnie dostępny w ramach kolejnej decyzji.”

 

 

  1. Interpretacja z 7 sierpnia 2019, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Sygnatura: 0111-KDIB1-3.4010.232.2019.2.APO

 

Czy Spółka będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o PDOP”), o wartość tych wydatków na zakup maszyny, która zostanie oddana w najem? W przedmiotowej interpretacji, Przedsiębiorca poniósł wydatki dotyczące m.in. zakupu maszyny, która była wykorzystywana przez niego do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy na podstawie Zezwolenia od sierpnia 2016 r. Spółka zamierza oddać tę maszynę w najem na okres 3 lat, a po zakończeniu najmu wykorzystywać ją w ramach prowadzonej działalności na terenie SSE na podstawie udzielonego Zezwolenia.

 

Organ uznał stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdzając, że najem jest zaliczany do umów, których przedmiotem jest używanie rzeczy. Najem nie ma na celu przeniesienia własności, gdyż jego celem nie jest przewłaszczenie rzeczy połączone z jej trwałym wyzbyciem się, ale jedynie korzystanie z cudzej rzeczy.

Tym samym, umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, bowiem przepis ten, jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, wskazuje na zakaz zbywania (przenoszenia własności) składników majątkowych przez okres 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy zauważyć, że ww. przepis jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu najmu środków trwałych (przeniesienia posiadania) w określonym w nim terminie.

 

 

  1. Interpretacja z 7 sierpnia 2019 Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Sygnatura: 0111-KDIB1-3.4010.247.2019.1.MBD

 

Przedsiębiorca posiadający decyzję o wsparciu na realizację nowego projektu inwestycyjnego w postaci rozbudowy istniejącego zakładu, zwrócił się o potwierdzenie, czy zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest objęty – w ramach dostępnego dla Spółki limitu zwolnienia podatkowego – całkowity dochód uzyskany z działalności gospodarczej, określonej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, czy tylko dochód z nowego projektu inwestycyjnego.

 

Niestety, organ nie przychylił się do argumentacji przedsiębiorcy, wydając kolejną negatywną interpretację, opierając się przede wszystkim na celu określonym w Ustawie o Wspieraniu Nowych Inwestycji (dalej: UWNI). Organ podkreślił, iż z treści uzasadnienia do OSR jak i art. 3 UWNI wynika, że wsparciem w postaci zwolnienia podatkowego objęta jest tylko nowa inwestycja.  W konsekwencji, brak jest możliwości stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w decyzji o wsparciu, albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie. W omawianej interpretacji Organ zamieścił jednak ciekawy wywód:

„Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku gdy spółka prowadziła działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie zezwolenia i korzystała ze zwolnienia podatkowego w zakresie dochodów generowanych na terenie SSE, a następnie uzyskała kolejne zezwolenie na działalność na terenie SSE (obecnie również decyzję o wsparciu) i realizuje działalność z wykorzystaniem zaplecza technicznego zarówno pozyskanego w ramach nowych inwestycji, jak i już istniejącego oprzyrządowania i maszyn – należy uznać, że spółka nie jest zobowiązana do wyodrębniania dochodów powstałych w wyniku produkcji na podstawie dwóch zezwoleń (lub zezwolenia SSE i decyzji o wsparciu) z użyciem zarówno infrastruktury technicznej posiadanej na podstawie pierwszego zezwolenia, jak i infrastruktury nabytej w ramach nowej inwestycji. Wynika to z faktu, że spółka w ramach nowej inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej, generuje dochody również z wykorzystaniem maszyn i urządzeń wykorzystywanych w realizacji inwestycji objętej uprzednio zezwoleniem na działalność na terenie SSE, z której dochód był zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym.” Czy to spowoduje, że przedsiębiorcy, którzy wybudowali zakłady na podstawie zezwoleń strefowych, będą mogli korzystać ze zwolnienia podatkowego od dochodów wygenerowanych w całym zakładzie?

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

 

Interpretacja indywidualna sygn. 0114-KDIP2-3.4010.74.2019.1.MS z dnia 3 lipca 2019 r. w zakresie ustalenia, czy spółka nowo zawiązana, która powstanie w wyniku podziału przez wydzielenie Spółki Dzielonej i która przejmie zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą jeden z dwóch zakładów produkcyjnych wraz z odpowiednim Zezwoleniem, będzie sukcesorem Spółki Dzielonej w zakresie przejętego Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy uzyskanego przez Spółkę Dzieloną, a w konsekwencji będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie Zezwolenia na terenie Strefy?

 

W wyniku podziału, do spółki nowo zawiązanej przeniesiona zostanie zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmująca: albo zakład produkcyjny zajmujący się produkcją elementów dekoracyjnych (wraz z właściwym Zezwoleniem), albo zakład produkcyjny zajmujący się produkcją elementów wygłuszających (wraz z właściwymi dwoma Zezwoleniami).

 

Organ podatkowy podzielił stanowisko wnioskodawcy, że podział spółek w trybie art. 529 § 1 pkt 4  KSH przez przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki dzielonej na spółkę przejmującą nie wypełnia żadnej z przesłanek, o których mowa w przepisie art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE. Tym samym podział nie skutkuje ani utratą prawa do zwolnienia, ani wygaśnięciem, cofnięciem lub ograniczeniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uzyskanego przez jedną ze spółek.

 

 

Interpretacja indywidulna sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.342.2019.2.ID z dnia 4 lipca 2019 r. w zakresie prawa do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu przy opodatkowaniu liniowym.

 

Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły kwestii konieczności przejścia na podatek progresywny po otrzymaniu decyzji o wsparciu. Wnioskodawca zadał pytanie czy jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, który wybrał sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli tzw. „podatek liniowy”, może w pełni i bez ograniczeń korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (po spełnieniu warunków określonych w ustawie i wydanych na jej podstawie rozporządzeniach)?

 

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc podatnikiem, który wybrał sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym, chcąc skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji nie jest zobligowany do zmiany sposobu opodatkowania na zasady ogólne.

Analizując przepisy podatkowe oraz ustawę o wspieraniu nowych inwestycji i związane z nią rozporządzenia, Wnioskodawca nie znalazł przeciwwskazań do tego, aby podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, który wybrał sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli tzw. „podatek liniowy”, nie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji.

 

Zdaniem Wnioskodawcy, może On skorzystać z przedmiotowego zwolnienia z podatku dochodowego pozostając przy dotychczasowym sposobie opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane przez organ podatkowy za prawidłowe.

 

 

Interpretacja indywidulna sygn. 0112-KDIL3-3.4011.334.2018.1.MM z dnia 13 grudnia 2018 r. w zakresie kontynuacji zwolnienia dochodów w sse przez osobę fizyczną po rozwiązanej spółce jawnej.

 

Zdaniem Wnioskodawcy, przejmując jako osoba fizyczna na podstawie przepisu art. 66 Kodeksu spółek handlowych działalność gospodarczą w zakresie zezwolenia wydanego dla spółki jawnej, Wnioskodawca nabędzie prawo do ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie objętym wydanym dla spółki jawnej zezwoleniem niewykorzystanym do dnia jej przejęcia przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

 

Spółka jawna może być rozwiązana bez przeprowadzania formalnej likwidacji. Gdy wspólnicy chcą zakończyć współpracę w ramach spółki, mogą podjąć jednomyślną uchwałę w sprawie jej rozwiązania. Uchwała taka jest powodem rozwiązania spółki (art. 58 pkt 2 K.s.h., Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.). W razie jej podjęcia należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki (art. 67 § 1 K.s.h.). Rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru (art. 84 § 2 K.s.h.). Obowiązek złożenia wniosku o wykreślenie spółki z KRS ciąży na wspólnikach.

Przytoczone przepisy Kodeksu spółek handlowych regulują nielikwidacyjny sposób zakończenia działalności spółki. Jak winny być stosowane te regulacje w praktyce przybliża orzecznictwo sądów.

 

Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. akt V ACz 945/12, wskazał, że inny sposób zakończenia działalności spółki musi wyraźnie wynikać z umowy lub uchwały podjętej przez wspólników. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt IV CSK 473/10 wyjaśnił, że możliwe są różne rozwiązania w kwestii nielikwidacyjnego zakończenia działalności spółki jawnej. Porozumienie pomiędzy wspólnikami może obejmować np. upoważnienie dla określonej osoby do sprzedaży majątku spółki i zaspokojenia wierzycieli ze skutkami określonymi w art. 392 Kodeksu cywilnego lub przejęcia majątku przez jednego ze wspólników i zobowiązania się wobec pozostałych, że zaspokoi wierzycieli, również ze skutkami określonymi w art. 392 Kodeksu cywilnego. SN dodał także, że art. 67 K.s.h. nie przesądza o formie czynności mających zastąpić proces likwidacji spółki jawnej. Jednakże w zakresie czynności związanych z przeniesieniem własności majątku spółki na wspólnika lub inną osobę bądź ich upoważnienia do zbycia majątku spółki powinny być one kwalifikowane jako odpowiednie czynności prawne (np. umowa sprzedaży, darowizny, zlecenie sprzedaży majątku spółki), z konsekwencjami przewidzianymi przez prawo cywilne co do wymaganej formy tych czynności.

 

SN w wyroku z dnia 27 kwietnia 2017 r. potwierdził, że na podstawie orzeczenia sądu majątek spółki przechodzi na rzecz dotychczasowego wspólnika i staje się jego własnością. Oznacza to, że od tej chwili przedsiębiorstwo spółki staje się przedsiębiorstwem prowadzonym przez byłego wspólnika indywidualnie. Rozwiązana spółka podlega wykreśleniu z rejestru przedsiębiorców w KRS bez przeprowadzenia likwidacji, a były wspólnik, który przejął majątek spółki, obowiązany jest rozliczyć się z drugim wspólnikiem zgodnie z art. 65 K.s.h. W tej sytuacji dochodzi do swoistego przekształcenia spółki jawnej dwuosobowej w przedsiębiorcę jednoosobowego. Zdaniem SN w takiej sytuacji ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna). Na wspólnika przejmującego majątek spółki przechodzą nie tylko aktywa majątku spółki, ale także zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa spółki. SN uznał, że w ten szczególny sposób, w drodze orzeczenia sądowego skutkującego następstwem prawnym pod tytułem ogólnym wspólnika przejmującego majątek spółki, dochodzi do zakończenia działalności spółki bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, przy czym drugi ze wspólników zostaje w ten sposób zwolniony z odpowiedzialności wobec osób trzecich od zobowiązań spółki związanych z prowadzeniem jej przedsiębiorstwa.

 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane przez organ podatkowy za prawidłowe.

 

 

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 

 

 


 

 

 

Zmiana stanowiska w sprawie inwestycji w PSI

 

 

Po wejściu w życie regulacji dotyczącej Polskiej Strefy Inwestycji, w odpowiedzi na liczne zapytania przedsiębiorców, Dyrektor Informacji Skarbowej wydał kilka korzystnych interpretacji potwierdzających rozumienie przepisów, że w przypadku objęcia decyzją o wsparciu zakładów w toku w związku z nowymi projektami inwestycyjnymi, zwolnienie podatkowe będzie przysługiwać z dochodu generowanego w ramach całego zakładu objętego decyzją o wsparciu. Stanowisko takie określono w kilku interpretacjach m.in. z 27 grudnia 2018 r. 0114-KDIP2-3.4010.255.2018.1.MS, z 7 lutego 2019 r., 0114-KDIP2-3.4010.288.2018.1.MS, z 1 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-3.4010.33.2019.1.MS. oraz z 9 kwietnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL3-3.4011.97.2019.1.MM. Wydawało się wszystkim, że w tej kwestii ukształtowała się już przychylna przedsiębiorcom linia interpretacyjna, która znacząco ułatwia sposób kalkulacji zwolnienia. Rozstrzygnięcie określone w przedmiotowej kwestii było kontynuacją korzystnego podejścia, które funkcjonowało na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, z tą tylko różnicą, że w przypadku zakładów w toku, przedsiębiorca mógł rozpocząć korzystanie z ulgi w momencie wypełnienia warunków określonych w zezwoleniu strefowym, a w ramach decyzji o wsparciu już od osiągnięcia pierwszego dochodu z działalności objętej decyzją.

 

Powyższe spowodowało, że z tym większym zaskoczeniem przyjęliśmy wydanie interpretacji z dnia 21 maja 2019 r. sygn.: 0114-KDIP23.4010.55.2018.2.MS, w której na przedstawione pytanie: „Czy w związku z uzyskaniem Decyzji, zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, podlega cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji, Dyrektor KIS odpowiedział negatywnie. Organ podkreślił, że decyzja o wsparciu została przyznana na realizację nowej inwestycji, o której mowa w art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji i która ma na celu przede wszystkim zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa. W ramach niej przedsiębiorca będzie prowadził inwestycję z wykorzystaniem zarówno nowych, wcześniej istniejących jak i zmodernizowanych maszyn, urządzeń oraz innych środków trwałych. Organ, uzasadniając swoje stanowisko, zwrócił uwagę, że zwolnienie podatkowe dla nowych inwestycji „należy rozpatrywać w szerszym kontekście z uwzględnieniem celu określonego w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji, jakim jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych poprzez wprowadzenie nowego mechanizmu udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium RP. Z treści oceny skutków realizacji (OSR) sporządzonej do ustawy o wspieraniu nowych inwestycji wynika, że „instrument zwolnień podatkowych dostępny będzie dla nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz definicją Komisji Europejskiej obejmują utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycje…”.  W dalszej części organ podkreślił, że cel wsparcia odnosi się do nowej inwestycji i brak jest możliwości „stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w zezwoleniu/decyzji o wsparciu albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie”.

 

Niestety w późniejszym okresie wydano kolejne negatywne interpretacje. Wskazując, że zwolnienie podatkowe w przypadku rozbudowy zakładu przysługuje tylko z dochodu osiągniętego w ramach nowej inwestycji i powstało istotne ryzyko, że powyższe stanowisko może zostać ugruntowane i znacząco utrudnić przedsiębiorcom korzystanie ze zwolnienia podatkowego w ramach Polskiej Strefy Inwestycji. (Zob. interpretacje z 22 maja 2019 sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.113.2019.1.APO, z 30 maja 2019 r. sygn.: 0111-KDIB2-3.4010.104.2019.1.LG oraz z 3 czerwca 2019 r. sygn..: 0114-KDIP2-3.4010.63.2018.2.MS).

 

Zastanawiające jest, że Organ przy wydawaniu powyższych interpretacji przyznaje prymat wykładni celowościowej nad literalną, co podkreśla analizując art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji i art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, uznając, że zwolnienie podatkowe należałoby odnieść do całego dochodu osiągniętego z prowadzonej działalności w oparciu o decyzję o wsparciu, ale mimo to przyznaje prymat wykładni celowościowej Ustawie o Wspieraniu nowych inwestycji i opiera się na uzasadnieniu do aktu prawnego, a nie na konkretnym przepisie prawnym. Taka argumentacja wydaje się dość zaskakująca, szczególnie, że w procesie wykładni prawa podatkowego przyznaje się prymat właśnie wykładni literalnej. W doktrynie powszechnie uznaje się, że odejście od niej jest możliwe jedynie w czterech przypadkach: gdy nie dostarcza ona jednoznacznych rezultatów, gdy jej rezultaty są jednoznaczne, ale stoją w zasadniczej sprzeczności z hierarchią wartości interpretatora, takich np. jak sprawiedliwość czy też pewność prawa, także gdy daje ona rezultaty absurdalne, a także gdy istnieje luka w prawie. (Zob. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008; M. Zieliński, Wyznaczniki reguł wykładni prawa, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 1998 r. z 4, str. 17-18). Jednocześnie należy przywołać powszechnie przyjętą zasadę, że odstępstwo od rezultatów wykładni językowej jest wykluczone m.in. w przypadku, gdyby wykładnia inna niż językowa była niekorzystna dla podatnika. Podobnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowano kryteria stosowania różnych dyrektyw wykładni, przyznając pierwszeństwo zasadzie wykładni językowej i traktując pozostałe zasady wykładni, w tym wykładnię systemową i funkcjonalną, a także historyczną, jako subsydiarne. Stwierdza się, że wykładnia językowa jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa i zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym, szczególnie w kontekście prawa podatkowego (Zob. wyrok z dnia 9 sierpnia 2004 r. (SA/Rz 1824/03) i wyrok z dnia 25 czerwca 2010 r. (II FSK 445/09).

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień podatkowych w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

Interpretacja indywidualna  sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.662.2018.2.IR  z dnia 25 marca 2019 r.  w zakresie ustalenia czy możliwe aby dochody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej były opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia tj. z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509), (dalej: ustawa PIT) (podatek liniowy) przysługuje  prawo do zwolnienia od opodatkowania dochodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 63b (zwolnionych z opodatkowania na podstawie decyzji o wsparciu) tej ustawy?

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, której dochody kwalifikują się do źródła przychodu, jako  pozarolnicza działalność gospodarcza. Przedsiębiorca  opodatkowuje dochody na podstawie metody określonej w art. 30c  ustawa PIT (tzw. liniowe opodatkowanie dochodów) i zamierza  ubiegać się o uzyskanie decyzji o wsparcie na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, co pozwoli na zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT. Ograniczenie dotyczące wykorzystywania sposobu opodatkowania dochodu określonego w art. 30c ustawy o PIT, łącznie ze zwolnieniem z opodatkowania, dotyczy dochodów uzyskiwanych na podstawie uzyskanego zwolnienia strefowego.

Organ potwierdził prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy i stwierdził, że z przepisów ustawy o PIT, jak i przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, nie wynika brak możliwości zastosowania zwolnienia dochodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy wybranej formie opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy i w obecnym stanie prawnym uznał stanowisko Wnioskodawcy jako prawidłowe.

 

Interpretacja indywidualna sygn. 0111-KDIB1-1.4010.73.2019.1.ŚS z dnia 19 kwietnia 2019 r. w zakresie ustalenia czy przychody uzyskane ze sprzedaży produktów, których cykl produkcyjny został wykonany na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jednak rozpoczął się przed uzyskaniem przez Spółkę prawa do korzystania ze zwolnienia strefowego, ale zakończył się po dniu uzyskania prawa do korzystania z powyższego zwolnienia, będą podlegały w całości zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Teren zakładu Wnioskodawcy objęto granicami specjalnej strefy ekonomicznej przez następnie uzyskano strefowe, które wygasło wraz z końcem 2017 roku, jednak teren zakładu Spółki dalej był objęty statusem sse. Następnie Wnioskodawca otrzymała nowe zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka rozpoczęła już ponoszenie wydatków inwestycyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref. Przedmiotem działalności jest produkcja amunicji, która to jest produkcją ciągłą oraz wieloetapową, co powoduje, że wstępne fazy produkcji amunicji zostały rozpoczęte przed dniem uzyskania prawa do korzystania ze zwolnienia, a cykl produkcyjny danej serii amunicji został zakończony już po dniu uzyskania przez Spółkę prawa do korzystania ze zwolnienia.

Organ podzielił stanowisko Wnioskodawcy o prawidłowości postępowania uznając, że zwolnienie przysługuje Spółce w odniesieniu do przychodu ze sprzedaży produktów, których produkcja zakończyła się po dniu uzyskania prawa do korzystania ze zwolnienia – począwszy od miesiąca, w którym Spółka poniosła wydatki inwestycyjne. Bez znaczenia pozostaje przy tym moment rozpoczęcia cyklu produkcyjnego. Istotne dla uznania danego przychodu ze sprzedaży produktu jest, aby jego cykl produkcyjny został zakończony po uzyskaniu przez Spółkę prawa do korzystania ze zwolnienia podatkowego. Konsekwentnie, należy uznać, że ostateczne przetworzenie kończące cykl produkcyjny wyznacza datę wytworzenia danego produktu, a więc rozstrzyga, czy dany produkt należy uznać za strefowy.

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Czy dodatkowy przychód związany z transportem wyrobów wytworzonych na terenie sse jest wolny od podatku dochodowego, jako przychód z działalności strefowej?
II FSK 1149/17 – Wyrok NSA z 2019-04-17

 

 

Spółka zapytała, czy dodatkowy przychód związany z transportem wyrobów wytworzonych na terenie sse jest wolny od podatku dochodowego, jako przychód z działalności strefowej?

Zdaniem spółki, dochód uzyskany z tytułu transportu wyrobów wytworzonych na terenie strefy, które są objęte posiadanym przez nią zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie strefy, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: updop).

 

Organ interpretacyjny uznał, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe. Stwierdził, iż przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop zwolnienie odnosi się do dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie sse, określonej w zezwoleniu. Natomiast opisane we wniosku usługi transportowe nie zostały wymienione w zezwoleniu. Wobec tego przychód uzyskany ze świadczenia tych usług nie stanowi przychodu z działalności strefowej, a zatem nie jest objęty zwolnieniem od podatku.

Sąd pierwszej instancji uznał, że organ interpretacyjny naruszył art. 17 ust. 1 pkt 34 updop poprzez błędną, zawężającą wykładnię określenia „działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej” polegającą na nieuznaniu – w okolicznościach faktycznych rozpoznawanej sprawy – że elementem tej działalności jest również dostawa, tj. transport do miejsca ostatecznego przeznaczenia wyprodukowanych na terenie sse towarów.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji w pojęciu „działalności gospodarczej”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. mieści się szereg czynności składających się na ogół działań przedsiębiorcy, a niektóre z nich mogą lub nawet muszą być wykonywane poza terenem sse. Wszystkie one są jednak kosztem prowadzonej działalności i ostatecznie wpływają na kalkulację ceny produkcji prowadzonej na terenie sse. Sąd zastrzegł, iż możliwość zaliczenia do działalności strefowej zwolnionej z podatku dochodowego przychodów związanych z czynnościami wykonywanymi poza strefą, wymaga istnienia ścisłego, funkcjonalnego i nierozerwalnego związku pomiędzy czynnościami podstawowymi wykonanymi na terenie strefy, a czynnościami wykonanymi poza strefą, przy czym te ostatnie muszą mieć charakter pomocniczy (akcesoryjny) wobec tych wykonanych na terenie strefy.

Sąd uznał, że podane przez spółkę we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji czynności takie cechy posiadają. Spółka podała bowiem, że wyjątkowo i wyłącznie na rzecz odbiorców produkowanych towarów organizuje ich transport. W opinii Sądu działania takie nie świadczą o odrębnej działalności gospodarczej spółki w dziedzinie transportu, ale stanowią usługę pomocniczą w działalności prowadzonej w zakresie produkcji towarów w sse. W konsekwencji powinny one korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Skargę kasacyjną złożył organ interpretacyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zakwalifikowanie danych czynności do działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy może nastąpić wówczas, gdy pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem wówczas, gdy stanowią one integralną część działalności strefowej. Istotne jest też, by spełniony został wymóg subsydiarności, w tym wypadku świadczonej usługi do produktu głównego wytworzonego w strefie.

 

Wyrok dotyczy przedsiębiorcy, który organizuje transport wyjątkowo, a towar jest wytwarzany na konkretne zamówienie klienta i nie może zostać sprzedany osobie trzeciej.

 

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

Polska Strefa Inwestycji dla sektora nowoczesnych usług

 

 

Problemem poprzedniej regulacji dotyczącej specjalnych stref ekonomicznych był brak dostosowania do potrzeb zmieniającej się polskiej gospodarki. Projekty inwestycyjne o charakterze usługowym  miały utrudniony dostęp do zwolnień podatkowych. Zwolnienie z podatku przeznaczone było przede wszystkim dla projektów przemysłowych. Ponadto ustanawianie strefy na nieruchomościach, na których znajdowały się budynki biurowe wymagało długiego i skomplikowanego procesu.

We wrześniu 2018 roku doszło do znaczących zmian przepisów. Polska Strefa Inwestycji (PSI) nadal polega na zwolnieniu podatkowym. Kosztem inwestycji dla firm usługowych może być koszt tworzenia nowych miejsc pracy.

Warto zauważyć, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, zwiększa dostępność ulgi podatkowej, preferencyjnie traktując projekty usługowe. Najważniejsze zmiany w przepisach dotyczą: podmiotowego traktowanie inwestycji, braku konieczności ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w budynku biurowym, zwolnienia dostępne są w każdym biurowcu w Polsce. Na nowo zdefiniowanie zostały progi wejścia do PSI. Dla inwestycji w dużych miastach – takich jak Kraków – minimalne nakłady inwestycyjne dla projektów usługowych wynoszą zaledwie 5 mln zł. Obecna regulacja dotycząca Polskiej Strefy Inwestycji od początku tworzona była z myślą o selektywnym podejściu do inwestycji, nacisk został położony na wzrost jakości projektów oraz promowanie zwiększenia wartości dodanej inwestycji. W związku z powyższym, kryteria jakościowe są dostosowane do charakterystyki działalności firm usługowych. Modelowa inwestycja, mogąca uzyskać wsparcie w ramach PSI polega na utworzeniu centrum usług o zasięgu wykraczającym poza terytorium RP, w którym prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa, powstają wysokopłatne i stabilne miejsca pracy, realizowana jest współpraca z uczelniami, a pracownicy są wspierani w zdobywaniu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych. Powyższy opis charakteryzuje centra nowoczesnych usług biznesowych zlokalizowanych obecnie w Krakowie. Kryteria jakościowe dla firm usługowych zazwyczaj określają standard ich działalności, bezpośrednio wynikają z kultury korporacyjnej i nie stanowią przeszkody w uzyskaniu wsparcia w ramach PSI.

PSI jest najbardziej dostępnym narzędziem wsparcia nowych inwestycji, a Krakowski Park Technologiczny wyspecjalizował się w pomocy projektom z branż nowoczesnych usług.

 

Jacek Bielawski, Koordynator projektów w dziale obsługi inwestora KPT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

Łączenie pomocy publicznej

 

 

Większość przedsiębiorców ubiegających się o otrzymanie zwolnienia podatkowego w ramach Polskiej Strefy Inwestycji korzysta już z różnych innych form wsparcia albo zamierza sięgnąć po alternatywne źródła pomocy,  przy realizacji nowych projektów. Należy wówczas przeanalizować, kiedy poszczególne rodzaje pomocy publicznej podlegają (lub nie) sumowaniu.

 

Należy również zbadać kwestię kumulacji pomocy de minimis określonej Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1407/2013  z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. Dla jednego przedsiębiorcy pomoc ta nie może przekroczyć pułapu 200 tys. euro w okresie trzech lat. Dla państwa, ale już niekoniecznie dla przedsiębiorcy, jest to pomoc o stosunkowo niskiej wartości, dzięki czemu nie narusza zasad konkurencji na rynku.

 

Zasada kumulacji pomocy regionalnej

Podstawowym źródłem norm regulujących problem kumulacji pomocy publicznej jest Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (dalej: GBER), szczególnie pkt 25 preambuły oraz art. 7 i 8. Z norm tych wynikają m.in. następujące ogólne zasady kumulacji pomocy publicznej, które należy mieć na uwadze, decydując się na wsparcie w Polskiej Strefie Inwestycji.

  1. Pomoc wyłączona z obowiązku notyfikacji na mocy GBER, w przypadku której można wyodrębnić koszty kwalifikowane, można kumulować z wszelką inną pomocą państwa pod warunkiem, że takie środki pomocy dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych.
  2. W przypadku, gdy różne źródła pomocy dotyczą tych samych, pokrywających się częściowo lub w całości i możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, kumulacja jest dopuszczona do wysokości najwyższego poziomu intensywności pomocy.

Zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą tych samych kosztów kwalifikowanych, wymienić można następujące zasady:

  • jeżeli łączone są dwa środki pomocy od państwa, które stanowią regionalną pomoc inwestycyjną, to skumulowana intensywność pomocy publicznej nie może przekroczyć maksymalnej intensywności dla danego regionu;
  • jeżeli kumulowane są dwa środki pomocy, z których jeden stanowi regionalną pomoc inwestycyjną, a drugi pomoc na inny cel, to skumulowana intensywność pomocy publicznej nie może przekroczyć korzystniejszego dla przedsiębiorcy pułapu.

W krajowym ustawodawstwie dotyczącym Polskiej Strefy Inwestycji powyższa zasada kumulacji została określona w art. 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej  niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji. Stanowi on, że pomoc udzieloną na podstawie decyzji o wsparciu można łączyć z inną pomocą na nowe inwestycje lub zatrudnienie bez względu na jej źródło i formę, lecz pod warunkiem, że łącznie jej wartość nie przekroczy maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy. Zasada kumulacji odnosi się wyłącznie do wsparcia tych samych wydatków inwestycyjnych, toteż pomoc ta powoduje kumulację pomocy regionalnej w odniesieniu do tej samej inwestycji i podlega sumowaniu m.in. z: pomocą udzieloną ze środków funduszy strukturalnych, ze środków polskiego budżetu w ramach wieloletnich programów wsparcia czy też z budżetu powiatowych urzędów pracy na utworzenie i wyposażenie stanowisk pracy.

Jeżeli więc przedsiębiorca, który posiada decyzję o wsparciu i będzie korzystał ze zwolnienia podatkowego, zdecyduje się ubiegać o inną pomoc z alternatywnych źródeł, to musi określić, czy jest ona pomocą regionalną oraz czy odnosi się do tych samych wydatków inwestycyjnych (czyli tego samego projektu). Jeżeli są to dwie różne inwestycje limit pomocy ustalany jest odrębnie dla każdego projektu. W omawianych kwestiach wielokrotnie wypowiadały się organy podatkowe w licznych interpretacjach podatkowych, akceptując powyższy model (np. sygn. ITPB3/415-25a/11/MK, ITPB3/415-12b/11/AW, IBPB1/415-668/08/MW, 1462-IPPB3.4510.34.2017.1.MS).

Przykład. Mały przedsiębiorca realizujący inwestycję na podstawie decyzji o wsparciu w Polskiej Strefie Inwestycji w wysokości 10 mln kosztów kwalifikowanych może otrzymać maksymalną pomoc w wysokości 5,5 mln zł. Jednocześnie na ten sam projekt otrzymał wsparcie bezpośrednie w formie grantu inwestycyjnego w wysokości 2 mln zł. W takiej sytuacji może skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego jeszcze w kwocie 3,5 mln zł. Należy pamiętać, że powyższe wartości należy zdyskontować, by nie przekroczyć maksymalnych progów, które dla województwa małopolskiego wynoszą odpowiednio 35 proc. (dla dużego przedsiębiorcy), 45 proc. (dla średniego) oraz 55 proc. (dla małego przedsiębiorcy) poniesionych kosztów kwalifikowanych inwestycji.

 

Kumulacja z pomocą de minimis

Odnosząc się do poruszonej na początku kwestii kumulacji pomocy de minimis, należy wyjaśnić, że ten rodzaj pomocy też podlega zasadzie kumulacji – w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych. W przypadku tej pomocy należy pamiętać, że jest ona udzielana przedsiębiorcy.

Pojęcie przedsiębiorcy zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 Rozporządzenia 1407/2013 i obejmuje wszystkie jednostki gospodarcze, które są ze sobą powiązane za pośrednictwem jednego z kryteriów wskazanych w tym przepisie. Wówczas koniecznym jest ustalenie podmiotów powiązanych i wielkości otrzymanej pomocy, a następnie przyporządkowanie jej do właściwych kosztów kwalifikowanych projektu inwestycyjnego.

Jeśli więc – jak w powyższym przykładzie – mały przedsiębiorca otrzymał w ramach  nowej inwestycji dodatkową pomoc de minimis w wysokości 0,5 mln zł, to należy ją uwzględnić w taki sposób, aby pomoc uzyskana z pozostałych źródeł nie przekroczyła maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej.

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Charakter przedsięwzięcia gospodarczego, na które można uzyskać decyzję o wsparciu

 

 

Od 30 czerwca 2018 r. obowiązuje ustawa o wspieraniu nowych inwestycji, a od 5 września Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, które reguluje wszystkie szczegółowe zasady udzielania pomocy publicznej w ramach Polskiej Strefy Inwestycji. Każdy przedsiębiorca, którego przedmiot działalności wpisuje się ww. rozporządzenie może ubiegać się o uzyskanie decyzji o wsparciu.

Uzyskanie decyzji o wsparciu jest możliwe, gdy projekt inwestycyjny wpisuje się w jedną z czterech kategorii przedsięwzięcia gospodarczego określonego w załączniku nr 2 (wzór wniosku o wydanie decyzji o wsparciu) do rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej.

Za nową inwestycję, kwalifikującą się do objęcia decyzją o wsparciu Ustawodawca uznaje alternatywnie: 1) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, 2) zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, 3) dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub 4) zasadniczą zmianę dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Pomimo posługiwania się przez Ustawodawcę pojęciem „przedsiębiorstwo” w kontekście projektów kwalifikujących się do objęcia decyzją o wsparciu, należy przez to rozumieć zakład. Ma to o tyle istotne znaczenie, że przedsiębiorca nie jest zobligowany do zakładania spółki celowej dla uzyskania zwolnienia podatkowego.

Ponadto przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o wsparciu przedsiębiorca nie może rozpocząć robót budowlanych związanych z inwestycją lub zawierać pierwszych prawnie wiążące zobowiązań do zamówienia urządzeń lub innych zobowiązań, które sprawią, że inwestycja staje się nieodwracalna.

Nie uznaje się za rozpoczęcie prac zakupu gruntów ani rozpoczęcie prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności. W odniesieniu do przejęć „rozpoczęcie prac” oznacza moment nabycia aktywów bezpośrednio związanych z nabytym zakładem.

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem Komisji Europejskiej zakup zabudowanego gruntu również nie jest traktowany jako rozpoczęcie prac. Wyjątek stanowią transakcje związane z nabywaniem aktywów upadłego przedsiębiorstwa, które mogą zostać przeprowadzone wyłącznie po uzyskaniu decyzji o wsparciu z uwagi na to, że tego typu transakcje kwalifikowane są jako rozpoczęcie prac.

 

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Polska Strefa Inwestycji – kryteria jakościowe uzyskania decyzji o wsparciu

 

 

Polska Strefa Inwestycji (PSI) to instrument wsparcia firm planujących nowe inwestycje. Program ten zastępuje regulację dotyczącą specjalnych stref ekonomicznych, która będzie obowiązywać równolegle z programem PSI aż do końcowego okresu trwania stref, czyli 31 grudnia 2026 r. Polska Strefa Inwestycji działa bezterminowo. W ramach tych regulacji przedsiębiorcy otrzymują określony czas na zrealizowanie inwestycji i skorzystanie z pomocy publicznej (od 10 do 15 lat).

Na podstawie nowych przepisów, przedsiębiorca by uzyskać zwolnienie podatkowe, musi zwrócić się do jednego z czternastu zarządzających obszarem z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu. Jednym z warunków otrzymania decyzji jest spełnienie kryteriów ilościowych (określanych na podstawie poziomu bezrobocia w danym powiecie) oraz zadeklarowanie wypełnienia od 4 do 6 kryteriów jakościowych, w zależności od miejsca lokalizacji inwestycji. Na obszarze działania Krakowskiego Parku Technologicznego (KPT), czyli w województwie małopolskim oraz powiecie jędrzejowskim, przedsiębiorca musi zadeklarować spełnienie 5 kryteriów jakościowych.

Katalog możliwych do spełnienia 10 kryteriów jest różny dla sektora usług i dla sektora przemysłowego. Kryteria podzielone zostały na dwie kategorie – kryterium zrównoważonego rozwoju gospodarczego i zrównoważonego rozwoju społecznego. Przedsiębiorca deklarując wypełnienie kryteriów, musi wybrać choć jedno z każdej z tych kategorii. W niniejszym artykule omówię szczegółowo kryteria z pierwszej grupy czyli zrównoważonego rozwoju gospodarczego.

 

Okres utrzymania inwestycji a okres zakończenia inwestycji

Niektóre z kryteriów jakościowych muszą być realizowane podczas całego okresu utrzymania inwestycji, który zgodnie z § 3 pkt 1 ppkt b Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, wynosi dla dużych przedsiębiorców 5 lat, a dla średnich, małych i mikro, 3 lata. Początek tego okresu następuje po dniu zakończenia inwestycji. Dzień zakończenia inwestycji przedsiębiorca sam określa we wniosku i jest to moment zakończenia ponoszenia nakładów inwestycyjnych. Przedsiębiorcy mają możliwość swobodnego określenia terminu zakończenia inwestycji. Ważne jest, by zmieścili się w czasie obowiązywania decyzji o wsparciu z realizacją inwestycji oraz z wypełnieniem obowiązku utrzymania inwestycji w regionie zgodnie z przywołanym powyżej § 3 Rozporządzenia.

 

Kryterium zrównoważonego rozwoju gospodarczego

W tej kategorii znajduje się 5 kryteriów. Pierwsze z nich dotyczy inwestycji w projekty wspierające branże zgodne ze Strategią na rzecz Odpowiedzianego Rozwoju. Sektorami wymienionymi w rozporządzeniu wraz z dokładnym określeniem kodu Polskiej Kwalifikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) jest sektor żywności wysokiej jakości, środków transportu, profesjonalnych urządzeń elektrycznych i elektronicznych, lotniczo-kosmiczny, produktów higienicznych, leków i wyrobów medycznych, maszynowy, odzysku materiałowego surowców i nowoczesnych tworzyw, ekobudownictwa, usług specjalistycznych i sektor specjalistycznych usług teleinformatycznych. Pomimo tej długiej i precyzyjnie określonej listy ustawodawca dodał jeszcze warunek, by inwestycja w dany sektor była również zgodna z inteligentnymi specjalizacjami danego województwa. Warunki spełnienia tego kryterium będą więc różne dla każdego z regionów i będą zawężały listę sektorów SOR. Wydaje się, że zamierzenie ustawodawcy podczas prac legislacyjnych było inne tj. inteligentne specjalizacje województwa miały poszerzać katalog branż wymienionych w Rozporządzeniu. Zmiana przepisów w tym zakresie jest postulowana przez zarządzających obszarami Polskiej Strefy Inwestycji i być może zostanie uwzględniona w ramach planowanej nowelizacji.

 

Drugim kryterium w tej kategorii jest osiągnięcie odpowiedniego poziomu sprzedaży poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Poziom ten wynosi obecnie 23,1 % i jest corocznie ustalany na podstawie raportu Głównego Urzędu Statystycznego „Wyniki finansowe podmiotów gospodarczych”. Przedsiębiorca deklarujący spełnienie tego kryterium godzi się na niepewność co do tego poziomu, gdyż będzie go obowiązywał wskaźnik właściwy w latach utrzymania przez niego inwestycji. W długich procesach inwestycyjnych może to być nawet 9, 10, 11 lat od wydania decyzji o wsparciu.

 

Trzecim kryterium dla projektów przemysłowych jest przynależność do Krajowego Klastra Kluczowego (KKK). Obecnie istnieje 13 klastrów, które wyłonione zostały zgodnie z system wyboru KKK organizowanym przez Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii. Status KKK otrzymuje się na określony okres. W tej chwili 9 klastrów posiada akredytację do października 2019 r., a pozostałe 4 do 2021 r. Ponownie mamy więc do czynienia z sytuacją niepewności dla przedsiębiorcy w kwestii możliwości spełnienia tego kryterium przez czynniki niezależne od niego samego. Gdy dany klaster utraci swój status, przedsiębiorca nie będzie mógł wypełnić warunków decyzji o wsparciu.

 

Czwartym kryterium jest prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej. By wypełnić to kryterium 1% kosztów przedsiębiorcy w danym roku podatkowym stanowić muszą albo koszty działalności badawczo-rozwojowej (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i od osób prawnych), albo zakupu usług badawczo-rozwojowych (klasyfikowanych do usług w zakresie badań i prac rozwojowych w rozumieniu przepisów dot. PKWiU). Również można spełnić to kryterium przez zatrudnienie w ramach nowej inwestycji pracowników prowadzących prace rozwojowe w zakresie 2% ekwiwalentu czasu pracy wszystkich zatrudnionych pracowników.

 

Ostatnim i budzącym najmniejsze wątpliwości kryterium jest posiadanie statusu mikro, małego lub średniego przedsiębiorcy.

 

Praktyka KPT – wyjście naprzeciw przedsiębiorcom

Ze względu na to, że spełnienie niektórych kryteriów uzależnione jest od czynników, na które przedsiębiorcy nie mają wpływu – jak np. koniunktura na rynku – KPT dopuszcza zadeklarowanie przez przedsiębiorcę spełnienie więcej niż 5 kryteriów na etapie składnia wniosku o decyzję o wsparciu. W treści decyzji KPT wpisuje sfomułowanie pozwalające na spełnienie 5 z np. 7 zadeklarowanych kryteriów. Pozwoli to przedsiębiorcy podjąć decyzję co do kryteriów, które chce spełnić przed okresem utrzymania inwestycji, a nie już w momencie składania wniosku o decyzję o wsparciu.

 

 

Justyna Czyszek, specjalista ds. obsługi inwestora KPT

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Orzeczenie dotyczące ograniczenia w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wartości niematerialnych i prawnych oraz usług niematerialnych od podmiotu powiązanego

 

 

Ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. z dnia 10 maja 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036) (dalej: updop) nie znajduje zastosowania do kosztów uzyskania  przychodów, które są alokowane do dochodu wolnego od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 – czyli z prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia strefowego – tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w swoim orzeczeniu z dnia 16 stycznia 2019 r. (ISA/Go 521/18), które jest jeszcze nieprawomocne.  Powyższym orzeczeniem sąd uchylił niekorzystną dla przedsiębiorcy strefowego interpretację w tym zakresie z września 2018 r.

Brzmienie przedmiotowego przepisu budziło wątpliwości interpretacyjne już od początku jego obowiązywania. Zgodnie z art. 15e ust. 1 updop, począwszy od 1 stycznia 2018 r. podatnicy zobowiązani są wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2) wszelkiego rodzaju opłat i należności licencyjnych za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości (zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi), do których należą:

  • autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  • licencje,
  • prawa własności przemysłowej, jak: prawo podmiotowe do patentów na wynalazki, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, znaków usługowych, nazw handlowych, oznaczeń pochodzenia lub nazw pochodzenia,
  • wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,

– poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w części w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty zysku operacyjnego.

W stanie faktycznym, przedstawionym w uchylonej interpretacji przedsiębiorca zwrócił się z zapytaniem, czy ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1updop, w związku z ust. 4 ww. artykułu oraz w związku z art. 7 ust. 3 ww. ustawy, znajduje zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów, które alokowane są do dochodu wolnego od opodatkowania – czyli prowadzonego na podstawie zezwolenia strefowego.

W ocenie przedsiębiorcy przepis ten nie powinien być stosowany do kosztów uzyskania przychodów alokowanych do działalności strefowej, co wynika wprost z językowej wykładni ww. przepisów. W celu poparcia swojej tezy odniósł się również do celów, jakie kierowały ustawodawcą przy wprowadzaniu nowych przepisów (ograniczenie agresywnej optymalizacji podatkowej), uzasadniając to, że skoro celem ustawodawcy była walka z erozją opodatkowania, to wszelkie „restrykcje” mające na celu ochronę podstawy opodatkowania powinny być stosowane wyłącznie względem tych przychodów i kosztów, które „składają” się na wynik opodatkowany.

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: KIS) było przeciwne i stwierdził, że ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 updop, należy stosować zarówno do kosztów ponoszonych w ramach działalności opodatkowanej, jak i nieopodatkowanej.

W uchylonej interpretacji Dyrektor KIS stwierdził, że wprawdzie art. 15e ust. 4 cyt. ustawy o CIT zawiera odesłanie do odpowiedniego stosowania art. 7 ust. 3 tej ustawy, ale nie oznacza to, że koszty, które są alokowane do dochodu zwolnionego z opodatkowania, nie będą w ogóle podlegać ograniczeniom wynikającym z ww. art. 15e. Wynika to, zdaniem organu, z uzasadnienia do ustawy wprowadzającej komentowane regulacje (druk sejmowy 1878 z 2017 r.). Należy podkreślić, że przytoczone i zacytowane przez Dyrektora KIS uzasadnienie mówi o konieczności uszczelnienia systemu podatkowego poprzez ograniczenie agresywnej optymalizacji podatkowej oraz o zamiarze przywrócenia zasad sprawiedliwości podatkowej i powszechności opodatkowania (duże przedsiębiorstwa mogą sobie pozwolić na poniesienie kosztów związanych z obsługą procesów optymalizacyjnych, co stawia je w uprzywilejowanej pozycji wobec małych spółek, które nie mają na to środków).

W dalszej części podkreśla, że ustawodawca nie wyłączył podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych, albowiem również te podmioty ponoszą wydatki na rzecz pomiotów powiązanych. A contrario, gdyby zamiarem ustawodawcy było wyłączenie ww. podmiotów ze stosowania ograniczeń określonych w cyt. art. 15e ustawy, to w przepisie tym zawarłby stosowne wyłączenie. Z uregulowań art. 15e ww. ustawy nie wynika również, aby ograniczenia wynikające z tego przepisu nie miały zastosowania do wydatków na usługi i opłaty wskazane w art. 15e ust. 1, a dotyczące działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Sąd nie zgodził się z uzasadnieniem Dyrektora KIS  argumentując to „że skoro przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu, nie uwzględnia się właśnie przychodów i kosztów działalności prowadzonej w SSE, co wynika bezpośrednio z art. 7 ust. 3 updop, a właśnie do odpowiedniego stosowania tego przepisu odsyła art. 15e ust. 4 updop. Wychodząc z zasady racjonalnego ustawodawcy stwierdzić należy, że skoro ustawodawca w art. 15e ust. 4 updop nakazał odpowiednie stosowanie art. 7 ust. 3 ustawy, to uczynił to w konkretnym celu. W przeciwnym bowiem razie odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisu byłoby pozbawione jakiegokolwiek celu.” Sąd dodatkowo podkreślił, że skoro ustawodawca dokonał odesłania do art. 7 ust. 3 updop, ze względu na regulację art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (zwolnienie strefowe), przez co dokonał wyłączenia wynikającego z art. 15e ust. 1 updop ograniczenia kosztów uzyskania przychodów do dochodów uzyskiwanych z tzw. działalności strefowej.

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 


 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień
w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

Pierwsza opinia zabezpieczająca dotycząca specjalnych stref ekonomicznych.

Rezygnacja z amortyzacji na czas zwolnienia podatkowego, czy obniżenie stawek, nie jest zakazaną optymalizacją, mimo że da firmie pewne korzyści finansowe. Tak stwierdził szef Krajowej Administracji Skarbowej w opinii zabezpieczającej przed stosowaniem klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. Jest to już trzecia opinia zabezpieczająca, a pierwsza, która odnosi się do przedsiębiorcy korzystającego ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Firma działająca w oparciu o zezwolenie strefowe zdecydowała, że w okresie korzystania ze zwolnienia podatkowego z podatku dochodowego, zdecyduje się na obniżenie stosowanej stawki amortyzacyjnej. W sytuacji gdy spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego, nieuzasadnione ekonomicznie jest zwiększenie kosztów uzyskania przychodów dla działalności strefowej. Przesunięcie na okres po utracie ważności zezwolenia strefowego, kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych, pozwoli spółce na efektywniejsze, a być może i pełne wykorzystanie pomocy publicznej i jednocześnie przyczyni się do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów po 1 stycznia 2017 r. Szef KAS stwierdził, że obniżenie stawek amortyzacyjnych w celu osiągnięcia wyższego kosztu w okresie późniejszych lub w momencie sprzedaży poszczególnych środków trwałych, nie jest sprzeczne z prawem.

Szef KAS potwierdził, że korzyścią podatkową, jaką firma osiągnie w efekcie obniżenia stawek amortyzacyjnych w okresie generowania przez Spółkę dochodu zwolnionego z opodatkowania, a następnie ich podwyższenia, będzie możliwość zmniejszenia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych po 1 stycznia 2017 r.

Jak wynika z przepisów, jednym z warunków zastosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania jest stwierdzenie, że osiągnięcie w danych okolicznościach przez podatnika korzyści podatkowej nie jest sprzeczne z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej.

Jak podkreślono w omawianej opinii ustawodawca za sprzeczną z celem fiskalnym postrzega sytuację, w której wystąpienie korzyści podatkowej wynika z rozbieżności pomiędzy – wynikającymi z przepisów – konsekwencjami podatkowymi określonych działań a ich skutkami ekonomicznymi i gospodarczymi.  Unikanie opodatkowania jest więc wykorzystaniem w sposób sprzeczny z intencją ustawodawcy przepisów podatkowych oraz ich zastosowanie w innych sytuacjach niż te, dla których projektował je ustawodawca.

Szef KAS uznał, że sposób działania polegający na przesunięciu w czasie większych kosztów amortyzacji nie posiada waloru sztuczności i nie będzie on sprzeczny z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, tj. art. 16 i ust. 5 i art. 15 ust. 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

 

Poniżej link do opinii.

https://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szczegoly-karty-pism.xhtml?dokumentId=-167198&poziomDostepu=PUB&indexAccordionPanel=-1#tresc

 

 

 

Interpretacja Indywidualna 0114-KDIP3-1.4011.573.2018.2.ES z dn. 28.02.2019 r. w zakresie skutków podatkowych wsparcia z tytułu nowych inwestycji. 

Dochód uzyskany ze sprzedaży towarów wyprodukowanych (w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów) na terenie nowej inwestycji określonym w decyzji o wsparciu (po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o wsparciu nowej inwestycji), a sprzedawanych poza tym terenem może podlegać zwolnieniu z opodatkowania określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku spółki osobowej, beneficjentami pomocy publicznej są wspólnicy – proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, wynikających z umowy Spółki.

Przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy jako wspólnikowi Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia samochodów na podstawie umów leasingu finansowego, jeżeli ich zbycie nastąpi po upływie 3 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

 

 

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT,

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

Wymóg dołączenia do deklaracji podatkowej CIT/8 za 2018 r. dodatkowego formularza CIT/8S

 

 

 

Minister Finansów Rozporządzeniem z dnia 25 czerwca 2018 r. wprowadził na przedsiębiorców posiadających zezwolenia strefowe i korzystających ze zwolnień z podatku dochodowego wymóg dołączenia do deklaracji podatkowej CIT/8 za 2018 r. dodatkowy formularz CIT/8S  zawierający szczegółowe informacje o wysokości dochodu osiągniętego z prowadzenia działalności gospodarczej w strefie. 

 

Obowiązek złożenia nowego formularza powstaje w odniesieniu do dochodów osiągniętych od 1 stycznia 2018 r., toteż ma zastosowanie do najbliższego rozliczenia, które należy złożyć do 31 marca 2019 r.

W obecnym stanie prawnym obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów działających na podstawie zezwoleń strefowych, gdyż obecnie trwają jeszcze prace nad rozporządzeniem, które rozszerzy ten obowiązek również na inwestorów posiadających decyzję o wsparciu wydaną na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji z 10 maja 2018 r.

W nowym formularzu CIT/8S przedsiębiorca jest zobligowany jest przedstawić:

  • maksymalną wartość udzielonej pomocy publicznej,
  • koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną,
  • wartość dotychczas wykorzystanej puli zwolnienia,
  • wartość innego wsparcia w ramach pomocy publicznej – jeśli dotyczy.

Wyżej wymienione wartości  należy wykazać w ujęciu nominalnym i zdyskontowanym.  W związku z tym przedsiębiorcy, którzy do tej pory nie wyliczali zdyskontowanych wartości kosztów kwalifikowanych i pomocy publicznej, zobowiązani są do jej wykonania na potrzeby formularza CIT/8S.

Poniżej przedstawiam krótkie zestawienie, które może okazać się pomocne na potrzeby przeprowadzenie procesu dyskontowania wydatków inwestycyjnych oraz pomocy:

  • wydatki inwestycyjne należy przypisać do ostatniego dnia miesiąca, w którym zostały zapłacone i dotyczy to również zaliczek;
  • koszty finansowe które zwiększyły wartość środka trwałego należy przypisać do ostatniego dnia miesiąca, w którym zostały zapłacone lub zrealizowane;
  • wynagrodzenia zwiększające wartość inwestycji należy przypisać do ostatniego dnia miesiąca, w którym zostały wypłacone;
  • zwroty wydatków należy przypisać do ostatniego dnia miesiąca, w którym uznano konto bankowe;
  • otrzymanie pomocy w CIT należy  zdyskontować na dzień 31 marca każdego roku, chociaż niekiedy stosuje się praktykę comiesięcznego dyskontowania tejże pomocy.

 

Poniżej przesyłam link do strony UOKiKu zawierającej wysokość stopy dyskontowej:

http://www.uokik.gov.pl/stopa_referencyjna_i_archiwum.php

 

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień
w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-1.4010.426.2018.2.SG 25.01.2019 r. w zakresie ustalenia czy dokonane przeniesienie części środków trwałych nabytych przez Spółkę dla potrzeb Zakładu objętego strefą w miejscowości X w ramach realizacji warunków inwestycji określonych w Zezwoleniu, stanowiących wydatki kwalifikowane do Zakładu w miejscowości Y (także zlokalizowanego na terenie SSE), przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, spowoduje zmniejszenie wartości przysługującego Spółce zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka prowadziła działalność gospodarczą na terenie Strefy w ramach zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w miejscowości X, który został zbudowany i uruchomiony w ramach zezwolenia następnie Spółka uruchomiła w miejscowości Y kolejny zakład produkcyjny, w którym prowadzi działalność gospodarczą o takim samym charakterze jak w zakładzie w miejscowości X. Zakład w miejscowości Y jest zlokalizowany na terenie Strefy. Spółka nie występowała o wydanie odrębnego zezwolenia strefowego z tytułu inwestycji w miejscowości Y, a wydatki inwestycyjne związane z tą inwestycją nie będą stanowiły wydatków kwalifikowanych uprawniających Spółkę do kalkulacji limitu zwolnienia.

Organ podzielił uzasadnienie wnioskodawcy, że dokonane przeniesienie części środków trwałych, których koszty nabycia stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą strefową z zakładu w miejscowości X do zakładu w miejscowości Y (oba zlokalizowane na terenie Strefy), przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia tych środków trwałych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki, nie spowoduje zmniejszenia wartości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

 

Interpretacja Indywidualna z dnia 22.01.2019 sygn. 0111-KDIB1-3.4010.515.2018.2.PC w zakresie ustalenia czy różnice kursowe powstałe zgodnie z art. 15a updop, w ramach ww. zdarzeń w działalności gospodarczej na podstawie Zezwolenia, co do którego Spółce przysługuje zwolnienie z podatku dochodowego, stanowić będą odpowiednio koszt lub przychód z działalności strefowej.

W przytoczonej interpretacji istotne jest, że wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej innej niż działalność określona w zezwoleniu strefowym. Incydentalnie przedsiębiorca może uzyskać przychody z wynajmu nadwyżki pomieszczeń, sprzedaż zbędnych materiałów lub środków trwałych, ewentualnie może dokonać sprzedaży środków trwałych. W toku wykonywanej działalności gospodarczej występują i będą występować różnice kursowe zarówno dodatnie jak i ujemne, które będą rozliczane metodą podatkową (art. 15a updop).

Oczywistym jest, że konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością strefową oraz działalnością pozastrefową.

W ocenie organu potwierdzono, że różnice kursowe powstają bezpośrednio na działalności strefowej, przychody i koszty z tym związane generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Natomiast, przychody i koszty ich uzyskania z tytułu różnic kursowych powstałych bezpośrednio na działalności pozastrefowej, nie podlegają zaliczeniu do przychodów i kosztów strefowych, a zatem dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

 

Interpretacja Indywidualna z dnia 27.12.2018, sygn. 0114-KDIP2 3.4010.255.2018.1.MS w zakresie ustalenia czy  cały dochód z działalności gospodarczej wskazanej w decyzji o wsparciu podlega zwolnieniu w przypadku „zakładu w toku”.

Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej w interpretacji nr 0114-KDIP2 3.4010.255.2018.1.MS. potwierdził, że zwolnieniu z podatku dochodowego podlega cały dochód z działalności gospodarczej wskazanej w decyzji o wsparciu oraz prowadzonej na wskazanym w niej terenie, a nie jedynie wygenerowany z inwestycji, na którą uzyskano decyzję. Jest to istotna informacja dla wszystkich podmiotów, które wnioskowały o objęcie decyzją o wsparciu działalności aktualnie prowadzonej. Tym samym, podtrzymana została dotychczasowa, korzystna dla przedsiębiorców praktyka organów administracji skarbowej, która nie przewiduje konieczności „projektowego” wyliczania przychodu.

 

Interpretacja Indywidualna z 15.02.2019 r. sygn. 0112-KDIL3-3.4011.431.2018.1.AM w zakresie określenie momentu korzystania ze zwolnienia z opodatkowania dotyczącego wsparcia na realizację nowej inwestycji na podstawie decyzji o wsparciu. 

Przedsiębiorca będący wspólnikiem spółki jawnej, zwrócił się z zapytaniem dotyczącym określenia momentu korzystania ze zwolnienia podatkowego. Spółka otrzymała decyzję o wsparciu, której przedmiotem jest zwiększenie obecnych mocy produkcyjnych zakładu. Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej w omawianej interpretacji uznał, że w przypadku wsparcia z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje ono począwszy od miesiąca, w którym poniesiono koszty kwalifikowane inwestycji po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do jej wygaśnięcia lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, co wynika z § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT,

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

Wybrane orzecznictwo sądów unijnych i decyzje Komisji Europejskiej

 

 

W niniejszym artykule przedstawionych zostanie kilka, spośród najważniejszych orzeczeń i decyzji dotyczących ustalenia statusu MŚP, które w znaczący sposób odzwierciedlają w pełni linię orzeczniczą sądownictwa unijnego, podkreślając szczególnie wykładnię celowościową w zakresie prawidłowego zakwalifikowania przedsiębiorstw jako MŚP. Należy pamiętać, że polskie sądy i organy dość powszechnie się na nie powołują.

 

Pollmeier GmbH Malchow. [1]

Komisja wydała negatywną decyzję w sprawie przedsiębiorstwa, które zarówno faktycznie, jak i formalnie nie stanowiło MŚP, gdyż należało do grupy przedsiębiorstw. Przedmiotem tej decyzji była pomoc państwa dla przedsiębiorstwa Pollmeier GmbH Malchow, które zajmowało się dostarczaniem na rynki europejskie i azjatyckie krawędziowo-klejonych płyt meblowych. Jedynym właścicielem tego przedsiębiorstwa był Ralf Pollmeier, który posiadał również udziały w kilku innych przedsiębiorstwach. Na stronie internetowej poszczególne przedsiębiorstwa Pollmeier opisane były jako „miejsca produkcji”, co wyraźnie wskazywało na powiązania poszczególnych podmiotów w podejmowaniu decyzji na temat ich działania.

Na krótko po złożeniu podania o udzielenie wsparcia przez państwo członkowskie, właściciel beneficjenta, Pollmeier sprzedał większość swoich udziałów w Inland Wood Specialties LP, które było przez niego kontrolowane, swojej siostrze oraz osobie z nim niespokrewnionej. Powyższe spowodowało, że jego udział kapitałowy obniżył się do wysokości poniżej 25% udziałów w tym przedsiębiorstwie.  Pomoc dla beneficjenta Pollmeier GmbH Malchow składała się m.in. z dotacji na budowę drugiego tartaku. Pomoc, którą przyznano dla przedsiębiorcy wynosiła 48,18% kosztów kwalifikowanych inwestycji. Na mocy ówcześnie obowiązujących przepisów taki poziom pomocy publicznej wynikał z dodatku który należał się tylko dla MŚP, ale dopiero po spełnieniu warunków definicji MŚP w rozumieniu Zalecenia 96/280/WE[2].

Analizując wyżej wymienione informacje, które dotyczyły m.in. struktury właścicielskiej pozostałych przedsiębiorstw należących do tej samej osoby oraz charakteru działalności gospodarczej wszystkich tych podmiotów, Pollmeier GmbH Malchow został uznany za przedsiębiorstwo zależne. W podjęciu takiej decyzji Komisja oparła się przede wszystkim na: sprawowaniu kontroli tej samej osoby fizycznej nad pozostałymi przedsiębiorstwami, a także na tym, że były one zaangażowane w ten sam rodzaj działalności gospodarczej.

W takiej sytuacji przedsiębiorca, nie doświadczał problemów typowych dla MŚP, z tego powodu, że należał do grupy przedsiębiorstw, która pomagała mu je przezwyciężać bez konieczności wsparcia od państwa. Konsekwencją tych ustaleń była decyzja Komisji, że pomoc w wysokości dodatku dla MŚP jest niezgodna z zasadami wspólnego rynku i nakazała jej odzyskanie. Wydając decyzję Komisja uznała, że definicja MŚP nie powinna być stosowana w sposób mechaniczny i opierając się tylko na wykładni literalnej. Wręcz przeciwnie, zalecenia Komisji pozwalają na pewną elastyczność i podkreślają możliwość uwzględnienia rzeczywistego potencjału gospodarczego beneficjenta bez względu na jego formalny status. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że beneficjent pomocy, który mieści się formalnie w pułapach dla MŚP, w konsekwencji nie jest spółką w pełni niezależną, ze względu na powiązanie osobowe z innym podmiotami, prowadzącymi identyczną lub podobną działalność i tworzy z nimi jednostkę gospodarczą. Trybunał w swoim orzeczeniu podkreślił, że: „należy zatem uznać, że uniknęła ona (skarżąca) przeszkód polegających na utrudnionym dostępnie do technologii, sieci dystrybucji, niezbędnych do wejścia na (…) rynek, z którymi borykają się MŚP”[3].

 

Nordbrandeburger Umesterungswerke[4]

Kolejną negatywną decyzję wydała Komisja opierając się Zaleceniu 2003/361/WE w przypadku przedsiębiorstwa, które formalnie nie przekracza progów i pułapów z definicji MŚP, jednakże faktycznie należało do grupy przedsiębiorstw rodzinnych. Decyzja ta dotyczyła pomocy regionalnej dla Nordbrandeburger Umesterungswerke, producenta biodiesela, który zamierzał realizować duży projekt inwestycyjny. Udziałowcami tego przedsiębiorstwa były dwie osoby fizyczne Daniele Sauter oraz Georg Pollert. W związku z tym, że formalnie podmiot ten zdawał się wypełniać warunki definicji MŚP, miał on otrzymać z tego tytułu dodatek do regionalnej pomocy państwa w wymiarze maksymalnym 50 %.

Oceniając status Nordbrandeburger Umesterungswerke, zwrócono uwagę na faktycznie szersze powiązania, jakie podmiot ten miał z innymi przedsiębiorstwami, w których udziały posiadali członkowie rodziny jego współwłaścicielki. Po analizie powiązań okazało się, że rodzina Sauter  sprawowała kontrolę nad kilkunastoma innymi przedsiębiorstwami, z których m.in. dwa działały na rynku pokrewnym do działalności beneficjenta (produkcja bioetanolu), a jedno z nich miało być wykonawcą i współfinansować dotowaną inwestycję.

Komisja ustaliła także, że zwłaszcza na niektórych rynkach (obejmujących m.in. transport, energię wiatrową i nieruchomości), działalność tych przedsiębiorstw była skoordynowana. Dowodem silnych powiązań między tymi podmiotami był też fakt, że banki w swojej dokumentacji odnosiły się do nich jako do grupy, ale również, że na stronie internetowej jednego z przedsiębiorstw znajdowały się odnośniki do grupy Sauter, co jednoznacznie wskazywało na fakt, że podmioty te same siebie postrzegały jako ekonomicznie związane.

W ocenie niezależności tego beneficjenta Komisja oparła się więc, przede wszystkim na analizie struktury własnościowej wszystkich przedsiębiorstw kontrolowanych przez osoby ze sobą spokrewnione i spowinowacone. Po zsumowaniu danych wszystkich przedsiębiorstw kontrolowanych przez rodzinę, Komisja doszła do wniosku, że grupa ta przekracza pułapy finansowe, a także, zależnie od okresu referencyjnego, progi zatrudnienia, a więc także z formalnego punktu widzenia nie spełnia warunków definicji MŚP. W punkcie 45 swojej decyzji Komisja uznała, że „Definicja przedsiębiorstwa nie wymaga, żeby beneficjent ograniczony był do posiadania jednej osobowości prawej, ale może on także stanowić grupę przedsiębiorców gospodarczych, na którą składa się więcej niż jedno MŚP. Przedsiębiorstwa mogą być postrzegane jako powiązane, jeśli łączy je osoba fizyczna oraz jeśli prowadzą one działalność na tym samym rynku lub na rynkach pokrewnych.”[5] Następnie Komisja stwierdza, że: „zgodnie z obowiązującym orzecznictwem Komisja może najpierw sprawdzić, czy przedsiębiorstwo jest członkiem grupy, którą można traktować jako jednostkę gospodarczą, a dopiero później stwierdzić, czy dana grupa spełnia kryteria zalecenia Komisji w sprawie MŚP. Kiedy odrębne prawnie osoby fizyczne lub prawne tworzą jednostkę gospodarczą, na potrzeby wspólnotowego prawa o konkurencji, należy je traktować jako jedno przedsiębiorstwo. Należy również wykluczyć istnienie prawnych form zorganizowania MŚP w gospodarczą grupę, której możliwości dalece wykraczają poza możliwości zwykłego MŚP, a także nie dopuścić do obejścia definicji MŚP ze względu na aspekty czysto formalne. Trybunał Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich stwierdził wyraźnie, że w gestii Komisji leży stwierdzenie, czy spółki należące do koncernu należy traktować jako jedną jednostkę gospodarczą.”[6]   (Wymienione powyżej zasady zostały także potwierdzone m.in. w decyzji Komisji w sprawie Signet Solar GmbH).

W związku z tym, Komisja uznała, że pomoc w postaci dodatku z tytułu statusu MŚP dla przedsiębiorstwa, które w rzeczywistości (jak i formalnie) nie stanowi MŚP, zakłócałaby konkurencję i oceniła ją jako niezgodną z zasadami wspólnego rynku.

 

Sovelo Ag (poprzednio EverQ GmbH)[7]

Kolejna istotna decyzja, przy której wydawaniu Komisja podkreśliła znaczenia wykładni celowościowej,  dotyczyła pomocy państwa dla EverQ GmbH. Przedsiębiorstwo to stanowiło joint venture trzech partnerów: Evergreen Solar Inc., Q-Cells AG i Renewable Energy Corporation ASA i prowadziło działalność w zakresie produkcji materiałów do wytwarzania energii słonecznej. W 2006 r. EverQ otrzymał regionalną pomoc inwestycyjną, powiększoną o premię na rzecz MŚP na realizację projektu inwestycyjnego polegającego na otwarciu zintegrowanej produkcji modułów z ogniw fotowoltaicznych. W trakcie prac nad kolejnym projektem inwestycyjnym dla tej samej firmy (EverQ 2), Komisja  uzyskała  informacje na temat takiego kształtowania struktury własnościowej i finansowej beneficjenta, aby możliwe było uzyskanie jak największego wsparcia podczas starania się o otrzymanie pierwszej pomocy państwa. Na podstawie tych informacji wydawać się mogło, że choć EverQ formalnie spełniał warunki bycia MŚP, jeden z jego udziałowców, Q-Cells AG celowo unikał  zakwalifikowania jako partner bądź też jako przedsiębiorstwo związane z beneficjentem. W toku postępowania Komisja wyraziła wątpliwości, czy nie mogło to być związane z faktycznie mocniejszym niż formalny wpływem Q-Cells na EverQ, a w konsekwencji z silniejszą pozycją na rynku EverQ, które być może w rzeczywistości nie było wcale MŚP.

 

Analizując wyżej omówione i pozostałą bogatą praktykę decyzyjną Komisji można dojść do wniosku, że mamy do czynienia ze spójną logiką podejścia do badania powiązań między przedsiębiorstwami, opartej na gradacji aspektów powiązań.

 

 

[1] Wyr. Sądu I Instancji z 14.10.2004 r. w sprawie T-137/02 Pollmeier Malchow GmbH & Co. KG v. Komisja Europejska.

Decyzja Komisja Europejskiej z dnia 15.01.2002 r. w sprawie C16/2001 Pollmeier GmbH Malchow (2002/821/WE).

[2] Zalecenie komisji z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich

(notyfikowane jako dokument nr C(2003) 1422)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2003/361/WE)

[3] Wyr. Sądu I Instancji z 14.10.2004 r. w sprawie T-137/02 Pollmeier Malchow GmbH & Co. KG v. Komisja Europejska, pkt 74.

[4] Decyzja Komisji z 07.06.2006 r. w sprawie nr C 8/2005 Nordbrendenburger Umesterungswerke (2006/904/WE l. 353/60)

[5] Ibidem, pkt 13

[6] Ibidem pkt 45.

[7]  Decyzja Komisji Europejskiej nr C 172/2010 z dnia 27.01.2010 r. Sovelo  Ag  (2010/358/UE)

 

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

Czy wydatki na infrastrukturę energetyczną mogą być kosztem kwalifikowanym w ramach inwestycji prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu?

 

 

Jak zawsze, gdy w życie wchodzi nowa regulacja prawna, również w wypadku ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, pojawia się szereg pytań i wątpliwości co do właściwego rozumienia niektórych zapisów. Krakowski Park Technologiczny stara się zawsze udzielić Państwu szczegółowych i wyczerpujących odpowiedzi, mając świadomość wpływu różnych niuansów na końcowy sukces inwestycji.
Jednym z powracających pytań ze strony przedsiębiorców była w ostatnim czasie kwestia wydatków na infrastrukturę energetyczną. Zgodnie z Rozporządzeniem Komisji (UE) NR 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. dotyczącym zgodności z rynkiem wewnętrznym niektórych rodzajów pomocy, co do zasady, pomoc regionalna nie ma zastosowania do dostaw elektryczności, gazu, pary wodnej i powietrza do układów klimatycznych. W związku z tym, często w rozmowach z potencjalnymi inwestorami pojawia się kwestia możliwości uznania za koszt kwalifikowany środków przeznaczonych na infrastrukturę energetyczną niezbędną dla funkcjonowania nowej inwestycji.
Starając się w pełni rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące powyższego problemu poprosiliśmy Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów o wydanie opinii.
Wyjaśnienia UOKiK są jednoznaczne i wskazują na możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków poniesionych na infrastrukturę energetyczną, wykorzystywaną tylko i wyłącznie na potrzeby realizacji przyszłego potencjalnego projektu inwestycyjnego, pod warunkiem łącznego spełnienia trzech warunków:
1. wytwarzanie energii nie jest podstawowym celem całego projektu (większość kosztów nie powinna być powiązana z wytwarzaniem energii);
2. zdolność wytwarzania energii powinna być dostosowana do potrzeb przedsiębiorstwa, co oznacza, że celem jest zużywanie wytworzonej energii na potrzeby własne. Zatem maksymalnie 20% zaplanowanej do wytwarzania energii może zostać sprzedane (na podstawie analizy ex-ante), czyli zastosowanie ma zasada 80/20; oraz
3. w odniesieniu do źródła energii, jedynie inwestycje, które kwalifikowałyby się do pomocy w ramach zasad dotyczących pomocy państwa w sektorze energii, będą uznane za kwalifikowane, np. odnawialne źródła energii lub wysokosprawna kogeneracja (ale nie np. zasilanie silnikiem wysokoprężnym).
Jednocześnie UOKiK przyznał, że budowa infrastruktury wykorzystującej energię elektryczną, powstałą poza zakładem może być zaliczona do kosztów kwalifikowanych w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej, gdyż wydaje się, że nie jest to infrastruktura energetyczna, o której mowa w art. 2 pkt 130 GBER. Dotyczy to przypadków, w których infrastruktura rozumiana jest jako instalacja lub urządzenia stanowiące część wyposażenia zakładu, konieczne do podłączenia do sieci i wykorzystania energii powstałej poza zakładem produkcyjnym.
Jak widać wyjaśnienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wskazują na możliwość zakwalifikowania kosztów związanych z wytwarzaniem energii w określonym zakresie. Mamy nadzieję, że rozwianie wątpliwości w tym obszarze ułatwi Państwu podejmowanie decyzji inwestycyjnych i planowanie samej inwestycji.

 

 

Jarosław Komorniczak, KPT

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień
w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

Interpretacja Indywidualna S-ILPB3/4510-1-254/15/18-S/KS z dnia 26 września 2018 r. – możliwość zaliczenia do kosztów strefowych wydatku z tyt. zakupu usług dodatkowych do procesu produkcji wyrobów wytwarzanych w specjalnej strefie ekonomicznej.

Interpretacja wydana po korzystnym dla spółki wyroku WSA. Sąd stwierdził, że ustawodawca nie pozbawił przedsiębiorców „strefowych” możliwości korzystania z usług podmiotów, działających poza strefą w zakresie swojej działalności strefowej. Należy jednak pamiętać, aby usługi nabyte od podmiotów zewnętrznych miały charakter pomocniczy. Korzystanie z usług podmiotów zewnętrznych nie może doprowadzić do sytuacji, w której produkt finalny będzie tylko „składany i pakowany” w strefie. Istotą zwolnienia dochodów z podatku jest to, aby dochód ten pochodził z „działalności strefowej”, czyli cały proces produkcyjny odbywał się w strefie. Nie oznacza to jednak, że nie można korzystać usług mających charakter pomocniczy do procesu produkcyjnego, świadczonych przez podmioty mające siedzibę poza strefą. Korzystanie ze zwolnienia wymaga każdorazowo oceny, jaki charakter miały tzw. »zewnętrzne« materiały czy usługi wykorzystane do zasadniczego procesu produkcyjnego wyrobów gotowych wskazanych w zezwoleniu.

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-3.4010.415.2018.1.PC z dnia 9 października 2018 r. – wynik rozliczenia Kontraktów zabezpieczających (korygujący koszt wytworzenia wyrobów gotowych) nie powinien zostać uwzględniony w kalkulacji dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem organu, terminowe kontrakty zabezpieczające należy uznać za przejaw „dodatkowej” działalności finansowej przedsiębiorcy, niebędącej częścią działalności gospodarczej objętej zezwoleniem ani działalnością pomocniczą względem działalności podstawowej korzystającej ze zwolnienia podatkowego. Wynik realizowany na niniejszych instrumentach, generowany w ramach działalności finansowej, odrębnej od działalności określonej w zezwoleniu, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych i nie może być rozliczany w ramach dochodu zwolnionego.

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-1.4010.329.2018.1.BS z dnia 10 października 2018 r. – fakt wykorzystywania przez Spółkę obiektów zlokalizowanych poza SSE nie wywiera wpływu na możliwość oraz zakres korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego.

W przypadku, gdy cały proces produkcyjny jest zlokalizowany na terenie strefy, a poza strefą mieszczą się takie obiekty jak parkingi, drogi, stacje redukcyjne gazu, kanały burzowe etc., to fakt wykorzystywania przez Spółkę obiektów zlokalizowanych poza SSE nie będzie miał żadnego wpływu na możliwość oraz zakres korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego.

 

Interpretacja 0111-KDIB1-2.4010.282.2018.1.DP z dnia 15 października 2018 r. – w przypadku posiadania zezwoleń na działalność gospodarczą w dwóch różnych SSE nie ma możliwości prowadzenia wspólnej ewidencji i łączenia limitów.

Organ w swojej interpretacji wyraźnie wskazał, iż posiadanie zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie dwóch różnych SSE nie daje możliwości łączenia limitu z różnych zezwoleń. W takiej sytuacji konieczne jest prowadzenie odrębnych ewidencji i korzystanie z limitu zwolnienia odrębnie dla każdego z zezwoleń.

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-2.4010.319.2018.2.PH z dnia 18 października 2018 r. – sposób prowadzenia ewidencji i rozliczania dochodu zwolnionego w sytuacji posiadania kilku zezwoleń na terenie jednej SSE.

Posiadanie jednocześnie kilku zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie rodzi obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dla każdego z zezwoleń i ustalania odrębnego wyniku podatkowego z działalności gospodarczej, prowadzonej na podstawie każdego z zezwoleń. Podatnik nie jest również zobowiązany do alokowania dochodu uzyskanego z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na poszczególne zezwolenia. Przyznaną pomoc publiczną z tytułu kilku posiadanych zezwoleń należy traktować łącznie, dokonując zsumowania kwot zwolnień podatkowych, przysługujących podatnikowi z tytułu posiadanych zezwoleń.

 

 

Małgorzata Popławska, wiceprezes KPT

 

 

 

 


 

 

 

Status przedsiębiorstwa – powiązania pomiędzy przedsiębiorstwami

 

 

 

Podstawowym aktem prawnym, na którym należy się oprzeć ustalając status przedsiębiorstwa – a jest to konieczny krok przy aplikowaniu o uzyskanie decyzji o wsparciu – jest załącznik I do Rozporządzenia Komisji EU nr 651/2014[1] (zwany dalej jako: Załącznik I). Dodatkowo w toku analizy konkretnych zapisów Załącznika I należy posłużyć się Zaleceniami Komisji z dnia 6 maja 2003 r., dotyczącymi definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich[2] (zwane dalej jako: Zalecenie Komisji). W toku analizy odpowiedniego statusu kwestią kluczową jest ustalenie czy wnioskujący podmiot funkcjonuje na rynku jako podmiot samodzielny, czy też w powiązaniu lub partnerstwie z innym przedsiębiorstwem. Poniżej przedstawiamy krótką charakterystykę powiązań pomiędzy przedsiębiorstwami.

 

Przedsiębiorstwo samodzielne

Przedsiębiorstwo samodzielne zgodnie z art. 3 ust. 1 Załącznika I to przedsiębiorstwo, które posiada mniej niż 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa lub praw głosu w innych przedsiębiorstwach, albo inne przedsiębiorstwa posiadają mniej niż 25 % kapitału lub praw głosu w badanym przedsiębiorstwie. W takim przypadku analizę należy przeprowadzić tylko opierając się na danych finansowych i kadrowych jednego podmiotu.

 

Przedsiębiorstwo partnerskie

Podmioty w ramach przedsiębiorstwa partnerskiego są powiązane finansowo w taki sposób, że żaden z nich nie sprawuje pośredniej lub bezpośredniej kontroli nad innymi podmiotami. Przedsiębiorstwo partnerskie, zgodnie z art. 3 ust. 2 Załącznika I to takie przedsiębiorstwo, w którym zaangażowane jest przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla (upstream) i posiada ono samodzielnie lub wspólnie, z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym, co najmniej 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla (downstream), lub praw głosu w takim przedsiębiorstwie. Wobec powyższego, oprócz formalnego kryterium dotyczącego wielkości udziałów lub praw z głosów, jest funkcjonowanie co najmniej dwóch podmiotów na bezpośrednich rynkach, czyli jeżeli badane przedsiębiorstwo znajduje się na rynku produkcji, rynek typu upstream będzie rynkiem dystrybucji. Rynek downstream dla rynku produkcji to rynek dostaw i również produkcji. W celu ustalenia danych, stanowiących odpowiednie pułapy dla określenia statusu przedsiębiorstwa do danych badanego przedsiębiorstwa, należy dodać dane przedsiębiorstwa partnerskiego, znajdującego się bezpośrednio na wyższym lub niższym szczeblu rynku, obliczone proporcjonalnie do procentowego udziału w kapitale lub prawach głosu, sumując te wartości, które są większe.

Istotne jest, że do uznania przedsiębiorstw za partnerskie nie może zostać przekroczony próg 50 % kapitału lub praw głosu w innym przedsiębiorstwie, czyli nie mogą zostać one uznane jako przedsiębiorstwa powiązane.

Przedsiębiorstwo może zachować status niezależnego, pomimo przekroczenia pułapu 25 % kapitału lub głosów, przez niżej wymienione podmioty, które nie są indywidualnie ani wspólnie powiązane z badanym przedsiębiorstwem i są to:

  1. publiczne korporacje inwestycyjne, spółki venture capital, osoby fizyczne lub grupy osób fizycznych, prowadzące regularnie działalność inwestycyjną w oparciu o venture capital, które inwestują w firmy nie notowane na giełdzie (tzw. Anioły biznesu), o ile całkowita kwota inwestycji tych inwestorów w jednym przedsiębiorstwie nie przekroczyła 1,25 mln euro;
  2. uczelnie wyższe lub ośrodki badawcze, które nie są nastawione na zysk;
  3. inwestorzy instytucjonalni, w tym fundusze rozwoju regionalnego;
  4. niezależne władze lokalne, których roczny budżet jest mniejszy niż 10 mln euro i jednostki te są zamieszkiwane przez mniej niż 5 tys. mieszkańców.

Należy podkreślić, że gdy wyżej wymienione jednostki są ze sobą powiązane w rozumieniu art. 3 ust. 3 Załącznika I, wyjątek opisany powyżej nie znajduje zastosowania i wówczas, ustalając status badanego przedsiębiorstwa, oprócz jego danych należy uwzględnić również 100 % skumulowanych danych powiązanych ze sobą podmiotów.

 

Przedsiębiorstwo powiązane

Ostatnia, trzecia kategoria przedsiębiorstw określonych w Załączniku I to przedsiębiorstwa powiązane i obejmuje ona podmioty, które stanowią grupę i gdzie jedno z nich sprawuje pośrednio lub bezpośrednio kontrolę nad innym przedsiębiorstwem, lub wywiera na nie dominujący wpływ. Art. 3 ust. 3 Załącznika I określa cztery niżej wymienione, podstawowe formy zależności:

  1. przedsiębiorstwo ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie w roli udziałowca/ akcjonariusza lub członka;
  2. przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;
  3. przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo, na podstawie umowy zawartej z tym przedsiębiorstwem lub postanowień w jego statucie, lub umowie spółki;
  4. przedsiębiorstwo będące udziałowcem/akcjonariuszem lub członkiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, na mocy umowy z innymi udziałowcami/akcjonariuszami lub członkami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców/akcjonariuszy lub członków w tym przedsiębiorstwie.

Przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z ww. związków za pośrednictwem co najmniej jednego przedsiębiorstwa, lub jednego z podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 2 Załącznika I, należy również uznać za powiązane. W sytuacji, gdy takie powiązanie wynika z pośrednictwa osoby fizycznej lub grupy takich osób działających wspólnie, to wówczas mówimy o przedsiębiorstwa powiązanych, pod warunkiem, że prowadzą one swoją działalność na tym samym rynku właściwym lub rynkach pokrewnych. W związku z tym, przed analizą powiązań przez osoby fizyczne, istotnym jest zbadanie rynków, na których działają badane przedsiębiorstwa, gdyż niedziałanie na rynku właściwym lub rynkach pokrewnych wyłącza możliwość stwierdzenia powiązania w ogóle.

Konsekwencją uznania przedsiębiorstw za jednostki powiązane jest uwzględnienie pełnych danych finansowych i dotyczących pułapów zatrudnienia tych powiązanych ze sobą jednostek.

 

Wykładnia celowościowa jako metoda interpretacji definicji MŚP

Oprócz zapisów znajdujących się w wielokrotnie przywoływanym Załączniku I, Komisja Europejska oraz wszystkie państwa członkowskie zobowiązane są do stosowania również wykładni celowościowej przy interpretowaniu definicji MŚP.

Zaprezentowane wyżej podejście jest istotne dla zgodności z prawem pomocy publicznej, gdyż w pewnych sytuacjach tworzone są zależności ekonomiczne, gospodarcze lub osobowe, które powodują, że mimo spełnienia czysto formalnych kryteriów określonych w Załączniku I, dane przedsiębiorstwo nie będzie mieściło się w kategorii MŚP. Podejście to jest spójne z pkt 9 Zalecenia Komisji, brzmiącym: „…w celu lepszego zrozumienia rzeczywistej pozycji ekonomicznej MŚP oraz wyeliminowania z tej kategorii grup przedsiębiorstw, których siła ekonomiczna może przekraczać siłę prawdziwych MŚP, należy dokonać rozróżnienia między poszczególnymi rodzajami przedsiębiorstw biorąc pod uwagę to, czy są one niezależne, czy poziom ich udziałów nie wiąże się z posiadaniem pozycji umożliwiającej kontrolę (przedsiębiorstwa partnerskie) lub czy są one powiązane z innymi przedsiębiorstwami…”.

Szerokie orzecznictwo TSUE oraz Komisji Europejskiej wyraźnie podkreśla możliwość odejścia od wymogów formalnych określonych w Załączniku I i koncentruje się na szerokim badaniu niezależności danego przedsiębiorstwa. Jednym z wielu orzeczeń poruszających przedmiotowe kwestie jest sprawa Pollmeier Malchow GmbH & Co, KG przeciwko Komisji Europejskiej[3]. Komisja uznała, że nie wszystkie przedsiębiorstwa, które odpowiadają pod względem formalnym definicji MŚP, są w rzeczywistości MŚP. Nie powinno się przyznawać statusu MŚP w sposób mechaniczny i formalistyczny. Zalecenia Komisji pozwala expressis verbis na pewną elastyczność, a co za tym idzie możliwość uwzględnienia rzeczywistego potencjału gospodarczego beneficjenta bez względu na jego formalny status[4].

 

[1] Rozporządzenie Komisji (EU) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., uznając niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu  (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn.zm.).

[2] Zalecenie Komisji nr 2003/361/WE z dnia z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich (notyfikowane jako dokument nr C(2003) 1422)  (2003/361/WE).

[3] Wyrok Sądu I Instancji z 14.10.2004 r. w sprawie T-137/02 Pollmeier Malchow GmbH & Co, KG przeciwko Komisji Europejskiej.

 

[4] Decyzja Komisji z dnia 15 stycznia 2002 r. w sprawie C 16/2001 Pollmeier GmbH Malchow (2002/821/WE).

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT

 

 

 

 


 

 

 

Interpretacje podatkowe dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnień
w ramach specjalnej strefy ekonomicznej i Polskiej Strefy Inwestycji

 

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-3.4010.345.2018.1.APO z dnia 3 września 2018 r. – wynik na instrumentach zabezpieczających
w kontekście działalności zwolnionej.

Wynik (dochód lub strata) na instrumentach zabezpieczających, jako wynik z działalności nieobjętej zakresem zezwolenia stanowi wynik z działalności pozastrefowej Spółki, podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-3.4010.372.2018.1.IZ z dnia 10 września 2018 r. – połączenie spółek a zwolnienie strefowe.

Po połączeniu podmiot przejmujący  będzie uprawniony do korzystania z zezwolenia sse Spółki przejmowanej na prowadzenie działalności na terenie sse, a tym samym do korzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, dla dochodów z działalności gospodarczej objętej zakresem przejętego zezwolenia sse.

 

Interpretacja Indywidualna 0114-KDIP2-3.4010.213.2018.1.MS z dnia 17 września 2018 r. – wykorzystywanie magazynu usytuowanego poza granicami sse.

Fakt wykorzystywania przez Spółkę magazynu usytuowanego poza terenem sse (lub na terenie strefy, lecz poza zakładem Spółki) do magazynowania wyrobów strefowych nie będzie miał żadnego wpływu na możliwość oraz zakres korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do dochodu ze sprzedaży tych wyrobów.

 

Interpretacja Indywidualna 0111-KDIB1-2.4010.248.2018.1.MM z dnia 19 września 2018 r. – ograniczenia w zaliczeniu wydatków do KUP.

Na mocy art. 15c ustawy o CIT 1/1/2018  podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów (KUP) koszty finansowania dłużnego w wysokości przekraczającej 30 % EBITDA. Ponadto muszą wyłączyć z KUP wydatki na usługi niematerialne i należności licencyjne w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% EBITDA (art. 15e ustawy o CIT).

Powyższa interpretacja indywidualna potwierdza, iż restrykcje dotyczące możliwości zaliczenia do KUP kosztów finansowania dłużnego oraz wydatków na usługi materialne i prawne dotyczy zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej. Tak więc licząc dochód zwolniony na mocy zwolnienia należy uwzględnić art. 15c i 15e ustawy o CIT.

 

 

Małgorzata Popławska, wiceprezes KPT

 

 

 

 


 

 

 

 

 

Ustalenie statusu przedsiębiorcy w zakresie pomocy publicznej

 

 

Właściwe ustalenie statusu przedsiębiorcy jest istotne nie tylko z punktu widzenia prawidłowego obliczenia wysokości pomocy publicznej, ale również w celu prawidłowego przypisania danemu przedsiębiorcy kryteriów ilościowych oraz jakościowych, określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom na realizację nowej inwestycji[1].

Prawne pojęcie mikro, małych i średnich przedsiębiorstw zostało zdefiniowane w Załączniku I do Rozporządzenia Komisji (EU) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., uznając niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu[2]  (dalej Załącznik I), i o czym należy pamiętać, nie stosujemy w tym zakresie przepisów Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców[3].

 

Status przedsiębiorstwa.

Podstawowe kryteria służące do określenia statusu przedsiębiorstwa zostały określone w artykule 2 Załącznika I i są to pułapy zatrudnienia oraz pułapy finansowe, takie jak: roczny obrót i suma bilansowa, które są wyrażone w EURO.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 mikro przedsiębiorstwo to takie, które zatrudnia mniej niż 10 pracowników, i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 2 mln EURO.

Małe przedsiębiorstwo to takie, które zatrudnia mniej niż 50 pracowników, i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 10 mln EURO.

Średnie przedsiębiorstwo to takie, które zatrudnia mniej niż 250 pracowników, i którego roczny obrót nie przekracza 50 mln EURO, lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln EURO.

Duże przedsiębiorstwo to takie, które przekracza parametry przedsiębiorstwa średniego.

 

Jednocześnie należy wyjaśnić, że gdy przedsiębiorstwo spełni kryterium zatrudnienia, nie ma konieczności badania danych finansowych. Jeżeli parametry w zakresie pułapów zatrudnienia są poniżej poszczególnych limitów, należy zbadać zarówno roczny obrót, jak i roczną sumę bilansową. Wówczas np. przedsiębiorstwo samodzielne, które zatrudnia tylko 240 pracowników, ale którego roczny obrót przekracza 50 mln EURO, i suma bilansowa przekracza 45 mln EURO, jest uznane za duże przedsiębiorstwo. Analiza liczby personelu powinna nastąpić zgodnie z art. 7 Załącznika I, w taki sposób, że liczba personelu powinna odpowiadać liczbie rocznych jednostek pracy (RJP), to jest liczbie pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, w obrębie danego przedsiębiorstwa lub pracujących w jego imieniu, w ciągu całego roku referencyjnego. Liczbę pracowników, którzy nie przepracowali pełnego roku lub pracują na część etatu należy obliczyć jako część ułamkową RJP.

 

W skład personelu wchodzą:

  1. pracownicy;
  2. osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego;
  3. właściciele – kierownicy;
  4. partnerzy prowadzący regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiący z niego korzyści finansowe.

 

Należy pamiętać, że nie wlicza się do personelu przedsiębiorstwa praktykantów i studentów, odbywających szkolenia zawodowe na podstawie umowy o praktykę.  Przy ustalaniu liczby personelu, nie wlicza się okresu trwania urlopu macierzyńskiego ani wychowawczego. Problemy z prawidłową interpretacją pojawiają się w przypadku osób uważanych za pracownika na mocy prawa krajowego.
Z uwagi na  art. 22 § 1¹ Kodeksu Pracy[4], którego brzmienie pozwala uznać dany stosunek prawny jako stosunek pracy bez względu na nazwę zawartej umowy, jeżeli tylko wypełnione są warunki określone w art. 22 § 1 Kodeksu Pracy, tzn. dana osoba wykonuje czynności określonego rodzaju na rzecz zatrudniającego, pod jego kierownictwem oraz miejscu i czasie wyznaczony oraz za wynagrodzeniem.

W  związku z powyższym, odnosząc się do kwestii zaliczenia do personelu osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych przy określaniu liczby personelu  sugeruje się  ostrożność. Kolejną kwestią budzącą wątpliwości, pozostaje zaliczenie pracowników tymczasowych do personelu pracodawcy użytkownika (czyli podmiotu, który korzysta z pracowników wynajętych z agencji pracy tymczasowej), szczególnie po wyroku NSA z 23 maja 2014 r.[5] (sygn. Akt II FSL 765/13). Sąd uznał, że pracodawcą dla pracownika agencji pracy tymczasowej jest agencja pracy tymczasowej, a nie pracodawca użytkownik.  Jednak mimo tego jednostkowego orzeczenia, stanowisko UOKiKU[6] w tym zakresie jest dość jednoznaczne i mimo hybrydowej konstrukcji łączącej pracownika tymczasowego zarówno z agencją pracy tymczasowej, jak i z pracodawcą użytkownikiem,  sugeruje, że właściwym jest przypisanie pracownika do zakładu pracodawcy użytkownika.  Za takim rozwiązaniem przemawia również definicja określona w Załączniku I, która nie wymaga występowania wszystkich elementów stosunku pracy, czyli wystarczającym w tym przypadku jest oparcie się art. 5 lit b. Załącznika I.

 

Zmiana struktury właścicielskiej przedsiębiorstwa.

Do prawidłowego określenia liczby  personelu oraz kwot finansowych, należy posłużyć się danymi odnoszącymi się do ostatnich dwóch pełnych lat obrachunkowych i uwzględnia się je począwszy od zamknięcia ksiąg rachunkowych. Kwota obrotu obliczana jest bez podatku VAT oraz innych podatków pośrednich. Należy pamiętać, że powyższe dotyczy jedynie naturalnego rozwoju gospodarczego danego przedsiębiorstwa.

 

 

 

[1] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom na realizację nowej inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1713).

[2] Rozporządzenie Komisji (EU) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., uznając niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu  (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn.zm.).

[3] Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r. poz. 456).

[4] Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (tj. z dnia 13 kwietnia 2018 r. Dz.U. z 2018 r. poz. 917).

[5] Orzeczenie NSA z 23 maja 2014 r. (sygn. Akt II FSL 765/13.

[6] http://serwisy.gazetaprawna.pl/praca-i-kariera/artykuly/826720,pracownika-tymczasowego-zalicza-sie-do-personelu-uzytkownika.html

 

 

 

Marcin Nalepa, koordynator działu prawnego KPT,

Łukasz Klej, specjalista ds. prawnych KPT

 

Kontakt

tel. 12 640 19 40

fax 12 640 19 45

biuro@kpt.krakow.pl

Krakowski Park Technologiczny sp. z o.o.

ul. Podole 60

30-394 Kraków

NIP 675-11-57-834

Ta strona używa plików cookie. Kontynuując przeglądanie witryny, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookie.